Find Me Then (Then Series #2)

Chapter 30

Chapter 30 

Anger 

Two months have past at hindi ko na nakita pa si Gabby since that night. I tried calling him pero hindi niya sinasagot pati nga text ko na napakadami na walang reply. Ilang beses na din napapansin ni Zairon na ang lalim ng mga iniisip ko hindi naman ako makapagsabi sa kanya ng nangyari without telling him about that box na naging dahilan bakit ganun na lang kagalit si Gabby. 

Ang sinabi ko na lang nag away kami ni Gabby at hindi ko na sinabi pa sa kanya yung reason. But sometimes I always try to be okay and cheerful pag kasama ko siya. That fight with Gabby really affect me. Ayoko kasi talaga na kaaway ko ang kaibigan ko sobrang bigat sa pakiramdam. 

Nandito ako sa table ko tulala na naman. I tried calling Gabby again pero hindi niya talaga sinasagot. 

Tinanong  na nga din ako ni Mama kung ano ba talaga pinag awayan namin ni Gabby sinabi ko naman sa kaniya and she also tried calling Gabby hindi rin sumasagot. Nagtampo na nga lang si Mama dahil hanggang sa makaalis siya hindi man lang nagpakita si Gabby sa kanya. 

Ano ba kasi talaga ang nakakagalit dun sa box? Yes, it's not a normal thing na makatanggap ka ng ganun dahil lumalabas na para kang may stalker. Pero bakit parang ang tindi naman ng pagka oa niya doon.  

"Hey," napatingin ako sa tumawag sa'kin and I saw Zaira. She's already graduate and she's enjoying her life with Gray bago hawakan yung Lee's that's what Zairon tell me. Hindi katulad nung tatlo na abala na sa mga trabaho nila. 

"You okay?" tanong niya sa'kin with full of worry in her eyes. Ngumiti ako sa kanya at tumango. 

"Oo naman, wala dito Kuya mo nasa meeting." nakatitig lang sa'kin si Zai kaya natawa na lang ako. 

"Kuya call me kasi napapansin niya nga daw na parang hindi ka okay this past few months," buong akala ko talaga mapapaniwala ko si Zairon na medyo okay na ako kasi I tried my best not to think about sa away namin ni Gabby tapos yung lalaking nakatingin sa'min nung nasa tagaytay kami. 

Hindi ko na nakita pa yun kaya minsan naiisip ko na nagkataon lang siguro na nakatingin sa'min yung lalaking yun but part of me is telling otherwise. 

"I'm fine, ano ba." halata namang hindi naniwala si Zaira kaya sinabihan niya ako na sumama sa kanya. 

"May trabaho pa ako." 

"Alam naman ni Kuya na pag wala ka dito ako ang kasama mo kaya tara na." hindi na ako nakipagtalo pa kay Zaira at sumama na sa kaniya. 

Zaira had her car with her kaya siya lang ang may alam kung saan kami pupunta. Hindi ako pamilyar sa dinadaanan namin pero hinayaan ko na lang si Zai. 

"We're going somewhere, dahil mukha ka ngang problemado I have no choice but to bring you there." sabi ni Zai at binilisan na yung pagpapatakbo ng kotse. 

Tumigil kami sa lugar na hindi ko alam kaya sinundan ko na lang si Zai. This is a place kung saan kita mo ang mga city lights sa harap and this is an old playground. I look at Zaira and she is smiling at me. 

"This is where my story begins." nakangiting sabi niya at tumingin sa puno hindi kalayuan kung saan kami nakatayo. 

Tinitigan ko si Zaira and the happiness is evident to her face kaya napangiti na lang ako dahil sa pagkakahawig nila ni Zairon. 

She tell me her story sa lugar na 'to at hindi ko mapigilang matuwa para sa kanya. Zaira is like my sister hindi lang naman siya pati yung tatlo din. But Zaira is more open to me than the other three. 

"Now tell me Ate Chloe, what's really bothering you?" dahil sa tanong niya I don't have a choice but to tell her. Dahil mukhang si Zaira naman ang makakaintindi sa iniisip ko ngayon.