LUPUS

11. BÖLÜM

Alfa

DENEYDE #1 NUMARA

Arkamı dönüp ilerlemeye başladım. Kısa bir süre geçmişti ki zihnimin içinde puslu ve korkunç bir ses yankılandı. '' Elindekiler.... '' Ses o kadar uzaktaydı ki anlayabildiğim tek şey bu kelimeydi. Arkamı dönüp Arsen'in ilerleyen sırtına baktım. Arkama bakmadan da biliyordum, bu ses Arsen'e ait değildi. 

***

Keyifli okumalar dilerim. Lütfen beğenilerinizi ve yorumlarınızı eksik etmeyin :)

Odamda elimde telefonla babamın aramasını beklerken kafam kesinlikle yerinde değildi. Göğsümün üstünde oturan şeye öküz demek içimdeki sıkıntıya hakaret etmekten başka hiçbir şey değildi.

Kendi ekibimi hayal kırıklığına uğratmıştım, dostum dediğim bir insandan çok ağır sözler işitmiştim ve duyduğum o ses... İyice paranoyaklaşıyor muydum? Hiçbir şeyi anlamlandıramıyordum gerçekten. Sürüden biri neden beni korkutmaya çalışıyordu, bilmiyordum. Elimdekilerden kastı neydi? Devamında ne diyecekti? Ve en önemlisi benimle bu şekilde nasıl konuşabilmişti? Arsen bu yeteneğin yaygın olmadığını ve kendisinin bile sürüsündeki insanlara bunu yapamadığını söylemişti.

Telefonum titreyince korkuyla elimden düşürdüm. Ve sonrasında da ağlanacak bu halime güldüm. Gelecek aramayı bekliyor olmama rağmen nasıl bu kadar korkabilmiştim? Ne ara aklımı bu denli kaybedebilmiştim acaba? Düşünmeyi bir kenara bırakıp telefonu cevapladım. Uzaktaki babamın aklını almanın alemi yoktu.

'' Babacım. ''

'' Yemezler Afra Hanım. Giderken canım babam, seni çok özleyeceğim babam, seni hep arayacağım babam diyerek beni yağladın balladın ama haberlerini bile Mete ve Andre' den alıyorum. '' Zaten ' Babacım. ' derken bile sesimi sevimli çıkartamamıştım. Yeseydi konuştuğum kişinin Erdem Vural olduğuna inanmazdım. '' Ekiple ters düşmüşsün prenses. Alp ile de aran epey bozulmuş. Ne oldu güzel kızım? ''

Korktuğum başıma gelmişti. Gözlerimi devirip babama sordum. '' O boşboğaz Mete mi anlattı? Koparıcam o koca kafasını! ''

'' Hayır, Andre anlattı. Şimdi anlat babana işin aslını. Neden kavga ettiniz? ''

Kısa bir süre anlatmasam mı acaba diye düşünmüş olsam da sonra vazgeçtim ve olan her şeyi anlattım. Arslan abinin bana aptal imasında bulunmasını ve Alp'in dediği birçok şeyi çıkartarak tabiki.

Babam '' Hmm. '' şeklinde bir ses çıkarttıktan sonra bir süre sessiz kaldı.

'' Onların da endişelerini anlıyorum Afra. '' dedi. '' Ama sana güveniyorum. Eğer onlar için tehlike oluşturacak bir durum söz konusu olsaydı böyle bir şeye asla kalkışmazdın. ''

'' Bilmiyorum baba. Elimden gelenin en iyisini ve görev için en doğrusunu yapmaya çalışıyorum ama gerçekten bilemiyorum. Belki de bu görev için uygun olan kişi ben değilimdir. '' Başımı yukarı kaldırıp telefonu biraz yüzümden uzaklaştırdım ve sessizce burnumu çektim.

'' Bunun gerçek olması için her şeyimi veririm. '' dedi babam gülerek. Moralimi yerine getirmeye mi çalışıyordu bu sevimli yaşlı adam? '' Ama doğru kişinin ben bile sen olduğunu düşünüyorum. Orada görev yaptığım süre boyunca senden daha çok çabaladım belki de içlerine girebilmek için. Ama ben başarılı olamamıştım Afra. Alfa seni kabul ediyor. Belki o da farkında değil ne yaptığının ama seni kabul ediyor. Bunu biliyorum. O yüzden pes etmemelisin. Diğerleri de seni anlayacaktır. ''