Spaces to Fill Book 4: Spaces To Fill

Chapter 147

 *Non-edited JEJE form dahil tamad yung author*

Chapter 147

Naging maayos naman ang panganganak ni ate faye..isang baby girl..dumating din sina kuya at ang tatay..nas normal room na kami..at nakapagpalit na ako ng damit

Pinipilit kong maging masaya pero hindi ko magawa..dahil alam kong nawala na naman ang mahal ko sa akin..

Tinitingnan ko lang sila habang tinitingnan si Baby Aphrodite (pangalan ng baby nila).. ewan ko pero hindi ko talaga alam kung anong mararamdaman ko ngayon..kaya mas pinili ko na umupo sa sofa at tingnan na lang sila..kahit wala na talaga ako nakikita dahil hindi nagreregister sa kin ang lahat..

Ang alam ko lang..

Wala na sya..

"Iexsha" napansin ko na lang na nakatingin na silang lahat sa akin

"I'm sorry" tapos umubob na ako "gustuhin ko man maging masaya ngayon..pero nasasaktan pa rin ako" umiiyak na naman ako..

nilapitan ako ni kuya at inayos ako "sya ba talaga ang magpapasaya sayo?"

tumango ako

"anak.." napatingin ako sa ama ko "I'm sorry kung naging makitid ang utak namin..kahit alam na namin ang totoo hindi pa rin namin tinanggap yun..at ang dahilan nga ay iyan..nakikita ka naming umiiyak"

"tay"

"anak..sundan mo na sya"

"ta-"

"tama ang tatay mo anak..sundan mo na ang kaligayahan mo"

"inay?"

"i'm sorry anak kung naging unreasonable ako..pero hayaan mong gawin ko na ang tama..

anak..

may basbas na kayo sa amin"

hindi ko napigilan na hindi yakapin ang tatay na nasa unahan ko na noon..tapos ang inay..

"pero..bakit po?"

"anong bakit??anak!nakita namin kung gaano ka nya kamahal..plus niligtas nya ang apo ko at ang ate mo..ngayon..dalian mo..

sundan mo na sya"

napatingin ako sa mga nasa kwarto..nakangiti lang si ate faye..si lola..umiiyak na rin noon..si kuya naman tumatango..ang parents ko nakangiti lang din

"salamat..salamat po"

at gaya nga ng sinabi nila..

sinundan ko na ang taong mahal ko..

naalala ko yung sinabi noon ng matanda sa akin about dun sa dream catcher

"apo..pagbumalik ang dream-catcher na yun sayo..wag mo ng iwawala..lalo na yung magbabalik nun sayo..wag mo ng pakawalan"

hindi ko na po sya pakakawalan..pinapangako ko po..

tumatakbo na ako noon..nang nasa labas na ako ng ospital..nagulat ako dahil biglang

"SAKAY NA!!"

"SHILOH??"

"DALI NA!!"

sumakay na rin ako noon at mabilis syang nagpatakbo..habang nasa sasakyan.. hindi ko mapigilan ang hindi umiyak..

malaya na kami..

magiging masaya na kami..

salamat po..salamat..

naramdaman ko na may biglang inaabot na tissue sa akin si shiloh

"tama na ang pag-iyak..kailangan may lakas ka para habulin xa"