Kırık Kalpler Melodisi

9. Bölüm

- Mi Young -

Kalbimi esir almış bu duygunun içinde hapsolmuş ve bocalamıştım. Tarif edilmez duygular eşliğinde içimin huzurla dolması ayrı bir gariplikti. Bunu daha önce yaşamamış, böyle bir ışıltının altında yatan masum sıcaklığı hiç hissetmemiştim. Onunlayken farklıydım. Bu kadar az bir zamanda tanıştığım bir kişinin yanında tam anlamıyla kendim gibiydim. Hiçbir yapmacıklık olmadan, tamamıyla samimi bir bendim.

En önemlisi mutluyum. Onunlayken hiç olmadığım kadar mutluyum. Bunu seviyorum. Böyle hissetmeyi seviyorum. Sanki sadece o anı yaşıyormuşum gibi. Sanki hep onunlaymışım gibi. Sanki hep gülüyormuşum gibi. Sanki hep yanındaymış, eski tatsız olayları hiç yaşamamışım gibi...

Onun kalbimin sızısını dindirişini seviyorum. Tuhaf davranışını, samimiyetini, gülümsemesini, panikleyişini, heyecanlamasını...

Nasıl olur da aşk acısı çektiğim halde beni bu denli kendine bağlayabildi bir anda? Ho Joon'la yaşadıklarım, hissettiklerim hafife alınacak duygular mıydı yani? Onunla hep bir hiç miymişiz?..

Anlamlandıramıyorum. Tuhaf hissediyorum. Ve şu anda içinde bulunduğum karmaşa kafamı karıştırıyor. Bir anda, sadece bir anda gözlerindeki o ışıltıyla birinden bu denli etkilenmek mümkün mü? Gözleri beni kendine çeken ilk etmendi. Ama daha fazla ona bakarsam anlayacaktı.

Hafifçe öksürüp, başımı kapı tarafına çevirip dışarıya bakındım. Etkiyi üstümden atamamıştım. Kalp atışlarım normal ritminden düzensiz atmaya başlamıştı. Kendime gelmeliydim. Birinden kısa bir zamanda bu kadar etkilenmek saçmaydı. Kendine gel!

Yemeğimizi bitirmiş ve tatlı yaşlı bayanın hazırladığı o güzel ramenlerle midemizi çok güzel doyurmuştuk. Hesaba gelince Sung Min şu "hesabı erkek ödemeli" mantığıyla hareket etmek istese de, Alman usulüyle herkes kendi yediğini ödeyerek bunu da halletmiş olduk. Dışarı çıktık ve otobüs durağına doğru ilerlemeye başladık. Issız bir sessizlik sarmıştı etrafımızı. Bu sessizliği bölen ben olmuştum, "Bugün için teşekkür ederim." diyerek minnettarlığımı dile getirmek istedim. Karşı taraftan da aynı sıcaklığı alarak "Asıl ben teşekkür ederim. Çok eğlenceli bir gündü." dedikten sonra duraksadı ve birden yüzü düştükten sonra "İddia olayı hariç..." kelimelerini de ekledi. Bu gülümsememe sebep olmuştu. Eğlenceli, hüzünlü ve yorucu bir günün ardından otobüsün gelmesiyle vedalaştık ve evlerimizin yolunu tuttuk.

...

- 2 Hafta Sonra -

Tam iki hafta önce fark etmişlerdi gözlerindeki o parıltıları. Ve o günden sonra her gün daha bir güzel, daha bir eğlenceli geçer olmuştu. Bu süre zarfında Sung Min, Mi Young'ın sayısız isteğine maruz kalmıştı. Bu istekler sonucu yorulsa da, bunalsa da hiç şikayet etmemişti. Bir yandan da seçmelere birlikte hazırlanmışlardı. Birlikte olduklarında kafalarının içindeki o karmaşa yok olup, sadece o anın tadını çıkartıyorlardı. Ve yine o anlardan biriydi. Hem eğleniyorlar hem de prova yapıyorlardı:

"Böyle gidemezsin. Beni ne hale getirdiğinin farkında mısın? Sana ihtiyacım var, lütfen!.." yüzüne hüzün yerleştirerek yalvardı Mi Young.

"Sadece bana ihtiyacın varsa neden başka kollarda aradın sevgiyi. Yetemedim mi sana? Daha fazla ilgi mi istiyordun yoksa? Ah! Hayır. Senin tek derdin para." yüzünü buruşturup cebindeki para destesini çıkarıp savurmuştu Sung Min karşısındaki Mi Young'ın yüzüne.

Sung Min'in bu hareketinden sonra Mi Young dizlerinin üzerine çökmüştü ve "Deme. Yalvarırım söyleme öyle. Hata yaptım işte. Özür dilerim aman dilercesine..."