Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
《Jeonggukahh, περίμενέ με.》φώναξε η ψηλή καστανομάλλα κοπέλα με τα επίσης ψηλά παπούτσια.《Mihee;》ρώτησε ο Jeongguk γυρνώντας να αντικρίσει την κοπέλα που τον κυνηγούσε στον διάδρομο.
《Τι κάνεις εδώ; Μου είχες πει ότι δεν θα ερχόσουν σε αυτό το μάθημα.》της είπε ύποπτα.《Το ξέρω, ήρθα να σε πάρω να πάμε για μεσημεριανό.》του είπε και έμπλεξε τα δάχτυλα τους μεταξύ τους.
《Jagi, γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα; Κανόνισα με τα αγόρια.》είπε ο Jeongguk φουσκώνοντας τα μάγουλα του με παράπονο.《Δεν πειράζει, θα έρθω μαζί σας.》του είπε και τον φίλησε πεταχτά στα χείλη.《Καλύτερα όχι. Ο Jin δεν σε έχει συνηθίσει ακόμα.》είπε ο Jeongguk.
《Πόσο ακόμα; Είμαστε έξι μήνες μαζί.》παραπονέθηκε η Mihee.《Δεν ξέρω τι τον έχει πιάσει. Συγγνώμη για αυτό, αλλά θα περάσω το βράδυ να πάμε κάπου έξω μαζί.》της είπε και την φίλησε πεταχτά και αυτός.
《Δεν πειράζει. Θα σε περιμένω να περάσεις.》του είπε και ξέμπλεξε τα δάχτυλα τους.《Έγινε Jagi.》είπε με χαμόγελο ο Jeongguk.
Η Mihee άφησε πίσω τον Jeongguk στο πανεπιστήμιο, όπου τον έναν τελευταίο χρόνο έκανε το διδακτορικό του, μετά από το ένα μεταπτυχιακό που είχε ήδη κάνει.
Μόλις η εξαφανίστηκε από το οπτικό του πεδίο, το χαμόγελο του αμέσως χάθηκε, παίρνοντας μια ουδέτερη έκφραση, την οποία είχε υιοθετήσει από τότε που ξεπέρασε τον Jimin. Και όταν λέω ξεπέρασε, εννοώ πως τον έθαψε τόσο βαθιά στις αναμνήσεις του που αν τον ρωτήσουν αν ξέρει τον Park Jimin θα τους απαντήσει πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα.
Χωρίς περισσότερες καθυστερήσεις μπήκε στο μαύρο ματ αυτοκίνητο του και ξεκίνησε για το εστιατόριο όπου είχαν κάνει κράτηση τα αγόρια.
Όλοι τους είχαν μεγαλώσει, και είχαν ωριμάσει. Όλοι τους πλέον έκαναν τις δουλειές των ονείρων τους αλλά το πιο σημαντικό ήταν πως είχαν ο ένας τον άλλον μετά από τόσα χρόνια και δυσκολίες.
Όταν έφτασε έξω από το εστιατόριο κοντοστάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα προσπαθώντας να φέρει στο πρόσωπο του το ψεύτικο χαμόγελο του που πλέον έδειχνε σε όλους.
Η αλήθεια ήταν πως έγινε κυνικός και απαισιόδοξος.
Από την δικιά του οπτική, η ζωή πλέον ήταν ριχή και βαρετή και όλα ήταν ανούσια. Αυτές όμως τις σκέψεις τις κρατούσε μόνο για τον εαυτό του.
Μπήκε στο εστιατόριο και το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν η παρέα του να μιλάει δυνατά και να γελάει.
《Jeonggukahh!》φώναξε ο Yungi όταν είδε το αγόρι να περπατάει προς το μέρος τους. Ο Jeongguk του χαμογέλασε πλατιά και τους πλησίασε.《Παραγγείλατε;》ρώτησε μόλις τοποθέτησε το παλτό του στην πλάτη της καρέκλας.
《Όχι, σε περιμέναμε.》είπε ο Jin.《Ο Taehyung δεν θα έρθει;》ρώτησε ο Jeongguk κοιτώντας τον Yungi όταν έκατσε στην καρέκλα του.
《Όχι, πήγε για φαγητό με αυτόν τον φίλο του από την παράσταση. Το κανόνισαν από το πρωί.》απάντησε ο μεγαλύτερος.
《Πολύ παρέα κάνει με αυτόν τον τύπο, αρχίζω και ζηλεύω.》παραπονέθηκε ο Jeongguk ανοίγοντας το μενού.
Ξεκίνησαν να λένε τα νέα τους και τι έκαναν αυτές τις μέρες που δεν βρέθηκαν και όπως φαίνεται η επέτειος του Jin με το αγόρι του έφτανε, και σχεδίαζε να του κάνει κάτι μεγάλο.
《Jin-Hyung μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;》μίλησε ο Jeongguk στην σιγή που είχε δημιουργηθεί καθώς έτρωγαν.《Τι είναι Gguk;》ρώτησε ο Jin αφήνοντας κάτω το ξυλάκια του.
《Γιατί δεν συμπαθείς την Mihee;》τον ρώτησε και αμέσως είδε την έκφραση του να γίνεται επιθετική.
《Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό.》είπε αυτή τη φορά ψυχρά αρπάζοντας τα ξυλάκια του.《Μα Hyung δεν σου έκανε κάτι, είναι πολύ καλή.》επέμενε ο Jeongguk.
《Άστο Gguk.》του είπε ο Namjun περνώντας το χέρι του πάνω από τον πήχη του.《Όχι, θέλω να ξέρω γιατί τουλάχιστον.》είπε ο μικρότερος.
《Απλά εξωτερικεύω αυτά που εσύ νιώθεις για αυτήν.》απάντησε ο Jin γυρνώντας το βλέμμα του σε αυτόν.《Εμένα μ'αρέσει η Mihee.》είπε παρεξηγημένος ο Jeongguk.
《Όχι Gguk, μπορεί να μην το λέμε ούτε να το δείχνουμε αλλά ξέρουμε πως πραγματικά νιώθεις και αλήθεια, αυτό το κορίτσι το σιχαίνεσαι όσο τίποτα άλλο.》είπε ο Jin καθιστώντας άβολη την ατμόσφαιρα.
