Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
《Δεν το πιστεύω.》ψιθύρισε ο Jimin από το γραφείο του. Το κουδούνι χτυπούσε σαν τρελό, ένδειξη ότι ο Jeongguk ήταν στην πόρτα. Ο Jimin σηκώθηκε από το γραφείο του και πήγε ως την πόρτα όσο προσπαθούσε να φτιάξει ελάχιστα τα μαλλιά του.
《Σου είπα να μου στείλεις μήνυμα.》είπε ο Jimin μόλις άνοιξε την πόρτα.《Έκπληξη!》φώναξε ο μικρότερος με το μεγαλύτερο χαμόγελο.《Είσαι απίστευτος.》είπε ο Jimin προσπαθώντας ακόμα να φτιάξει τα μαλλιά του.
《Σου πήρα γλυκόξινο κοτόπουλο.》είπε ο Jeongguk δίνοντας την σακούλα με τα φαγητά στον Jimin για να βγάλει τα παπούτσια του.
《Yah, σου είπα να έρθεις για να παραγγείλουμε από δω.》του είπε ο Jimin κοιτώντας την σακούλα.《Αν το κάναμε αυτό τώρα θα περιμέναμε.》είπε ο μικρότερος περπατώντας προς το καθιστικό, παίρνοντας ως απάντηση έναν αναστεναγμό.
《Κάτσε στο σαλόνι και πάω να ετοιμάσω τα φαγητά.》είπε ο Jimin φεύγοντας για την κουζίνα. Ο Jeongguk πήγε στο γραφείο του Jimin και κοιτούσε το σχέδιο που είχε πάνω στη στοίβα με τα χαρτιά αλλά κάτι ενδιαφέρον τράβηξε την προσοχή του.
Πήρε στα χέρια του ένα μαύρο μπλοκ, το οποίο ήταν έτοιμο να πέσει από την άκρη του γραφείου, και άρχισε να το ξεφυλλίζει. Στην αρχή είχε σκίτσα από φρούτα και μερικά τοπία αλλά τα επόμενα ήταν αυτός.
Είχε ένα σκίτσο του να πίνει μπύρα, ένα άλλο που χαμογελούσε, ένα άλλο που κοιτούσε επίμονα και ένα άλλο που κρατούσε τις ρόγες του. Την θυμάται πολύ γραφικά αυτή τη νύχτα.
Μετά όμως τα σκίτσα σταμάτησαν, σε πολλές σελίδες υπήρχαν σκέτες γραμμές ή μουτζούρες αλλά κανένα καθαρό θέμα. Μερικές σελίδες μετά όμως, ξεκίνησαν πάλι τα δικά του σκίτσα. Ήταν ο σημερινός Jeongguk, με τα κοντά μαλλιά και το ψυχρό βλέμμα.
Το πρώτο σκίτσο ήταν τόσο απεχθές που και ο ίδιος το σιχάθηκε. Όταν όμως προχώρησε τις σελίδες το βλέμμα του γινόταν όλο και πιο μαλακό. Το τελευταίο σκίτσο να είναι αυτός και ο Jimin αγκαλιά, με τον δεύτερο χωμένο μέσα στο μπουφάν του.
《Το άφησα έξω αυτό;》ρώτησε ο Jimin ερχόμενος από την κουζίνα.《Νιώθω ότι έχεις εμμονή μαζί μου;》ρώτησε ειρωνικά ο Jeongguk κλείνοντας το τετράδιο αλλά κρατώντας το στα χέρια του. Άκουσε έναν μικρό γουργουριτό από τα δεξιά του και όταν τελικά γύρισε το κεφάλι του αντίκρισε την Σακουρά να τεντώνεται στο λευκό κρεβάτι της που βρισκόταν δίπλα από το έπιπλο της τηλεόρασης.
《Είσαι η μούσα μου, τι να πω.》γέλασε ο Jimin αφήνοντας τον δίσκο με τα πιάτα πάνω στο τραπέζι του καθιστικού.《Άστο και έλα να φάμε.》ξανά είπε μόλις έκατσε στο πάτωμα, ακριβώς μπροστά από το τραπεζάκι.
Ο Jeongguk πλησίασε το τραπεζάκι αλλά πήρε μαζί του το μπλοκ για να το κοιτάξει καλύτερα.
《Αυτό έκανες όταν γυρνούσες σπίτι το πρωί;》ρώτησε ο Jeongguk ανοίγοντας το μπλοκ.《Ζωγράφιζα στη δουλειά καμιά φορά όταν βαριόμουν ή όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ.》είπε ο Jimin κοιτώντας το σκίτσο του Jeongguk να πίνει μπύρα.
《Φάε πριν κρυώσει.》του είπε μετά από λίγο, όταν σταμάτησε να κοιτάει το σκίτσο.《Θέλω να μου κάνεις ένα.》είπε ο Jeongguk μόλις άφησε το μπλοκ στην άκρη του τραπεζιού. Η μύτη της Σακουρά πήρε μυρωδιά το φρέσκο κρέας που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι και πλησίασε τα δύο αγόρια κάτω από το τραπέζι, μήπως και μπορέσει να πάρει λίγο για τον εαυτό της.
《Τι; κοτόπουλο;》ρώτησε ο Jimin.《Όχι.》γέλασε ο μικρότερος.
《Ένα σκίτσο. Εμάς τους δύο, όπως το τελευταίο.》είπε.《Ίσως εμάς τους τρεις.》ξανά είπε χαϊδεύοντας την γάτα ανάμεσα τους.
