¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
《Park! Που είναι τα σχέδια σου;!》φώναξε ο προϊστάμενος της εταιρίας. Ο Jimin βγήκε τρέχοντας από το γραφείο του με τα έξι διαφορετικά σχέδια που είχε ετοιμάσει για το επόμενο πρότζεκτ του.
Είχε περάσει τα ρολά χαρτί κάτω από τα χέρια του, τρία στο ένα χέρι και τρία στο άλλο. Έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε με τις ξανθές τούφες των μαλλιών του να πέφτουν μπροστά στο πρόσωπο του και το καρτελάκι της εταιρίας που φορούσε στο λαιμό του να κινείται δεξιά και αριστερά.
《Εδώ κ. Seo.》είπε το αγόρι μόλις άφησε τα σχέδια πάνω στο γραφείο του προϊστάμενου του. Έκανε μερικά βήματα πίσω και υποκλίθηκε μπροστά του.
《Σε κάθε πρότζεκτ πάντα αργείς Park.》είπε νευριασμένα ο άντρας ανοίγοντας σιγά σιγά τα προσχέδια.《Συγγνώμη κ. Seo, δεν θα ξανά γίνει.》του είπε ξανά υποκλίθηκε.
《Αλλά έχω να πω ότι κάνεις τα καλύτερα.》είπε ο άντρας κοιτώντας με δέος ένα από τα σχέδια του.《Μπράβο σου Park.》ξανά είπε.《Ευχαριστώ πολύ κύριε.》υποκλίθηκε τρίτη φορά.
《Συνέχισε έτσι, και σε παρακαλώ να τα φέρνεις πιο γρήγορα. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις περισσότερα από ότι σου ζητάμε. Μην εξουθενώνεις τον εαυτό σου.》είπε ο κ. Seo σηκώνοντας το κεφάλι του να κοιτάξει τον υπάλληλο του.
《Θέλω να σας αποδείξω ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα σε αυτήν την εταιρία.》είπε με στόμφο και δυνατή φωνή ο Jimin.《Το ξέρω ότι μπορείς να κάνεις πολλά και το βλέπω, οπότε μην φοβάσαι να χαλαρώσεις.》του είπε και του έδειξε την πόρτα.
《Σας ευχαριστώ κ. Seo.》είπε ο Jimin περπατώντας με την όπισθεν μέχρι την πόρτα όσο είχε ακόμα λυγισμένη την πλάτη του.
Όταν βγήκε από το γραφείο ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα χείλη του, που το πρότζεκτ για το οποίο δούλευε τόσες εβδομάδες βγήκε καλύτερο από ότι το περίμενε. Γύρισε πίσω στο γραφείο με χαλαρό περπάτημα για να πάρει το μαύρο παλτό του και το πορτοφόλι του εφόσον έφτασε η ώρα του μεσημεριανού.
Πήγε στην καφετέρια της εταιρίας του και πήρε ένα κρύο σάντουιτς για να φάει στα παγκάκια που είχαν στην ταράτσα του κτηρίου. Είχαν φτιάξει στην ταράτσα έναν μικρό υπαίθριο κήπο για του εργαζόμενους να περπατάνε και να παίρνουν τον φρέσκο αέρα που τους χρειαζόταν.
Ο Jimin έκατσε σε ένα από τα πολλά παγκάκια στην οροφή και ξεκίνησε να τρώει το μεσημεριανό του όσο κοιτούσε το καθαρό γαλανό ουρανό. Στο μυαλό του αυτή τη στιγμή περνούσαν πάρα πολλά. Η μεγάλη επιτυχία του στο πρότζεκτ ήταν το κυριότερο.
Όσο σκεφτόταν την έκφραση του προϊστάμενου του χτύπησε το κινητό του, το έβγαλε από το παλτό του και κοίταξε το μήνυμα που του έστειλε ένας από τους κοντινότερους φίλους του.
Taehyung Jiminahh Πάμε για φαΐ το απόγευμα;
Jimin Δεν έχεις πρόβα;
Taehyung Όχι 😁 Θα τελειώσουμε νωρίς σήμερα Πως πήγε το πρότζεκτ;
Jimin ΤΟ ΛΆΤΡΕΨΕ Ο SEO ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΧΑΡΟΎΜΕΝΟΣ
Taehyung Στο είχα πει Jiminahh Δεν χρειαζόταν να αγχωθείς τόσο Θα σου στείλω μήνυμα όταν τελειώσω Με ζητάνε Τα λέμε μετά
Jimin Καλή πρόβα Tae Μην ξεθεωθείς
Τοποθέτησε το κινητό του πίσω στην τσέπη του και συνέχισε το σάντουιτς του σκεπτόμενος τι πέρασε για να βρίσκετε τώρα σε αυτή τη θέση.
Είχε περάσει τόσα πολλά όταν ήταν μικρότερος αλλά πλέον ζει την ζωή που πάντα ονειρευόταν με ένα μειονέκτημα. Δεν είχε τον έρωτα της ζωής του δίπλα του.
Στα είκοσι δύο του υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι θα αλλάξει και το έκανε.
Τα χάπια του μειώθηκαν, ο ύπνος του βελτιώθηκε το ίδιο και η διατροφή του.
Έγινε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του μόνο για ένα λόγο, για να γεμίσει αυτό το κενό που δημιουργήθηκε πριν πέντε χρόνια.
