Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
《Σήμερα δεν θα συναντηθούμε με τα αγόρια;》ρώτησε ο Jin όσο διάβαζε το βιβλίο του σχετικά με την ψυχολογία.《Όχι. Ο Taehyung με τον Yungi θέλουν να κάτσουν σπίτι και ο Jeongguk θα πάει με τον Jimin για φαγητό.》είπε Namjun με κλειστά τα μάτια του.
《Ο Hobi;》ρώτησε ο μεγαλύτερος.《Μονίμως στο στούντιο ή με την Sunmi.》του απάντησε.《Δεν θα απορήσω αν έρθει σε λίγο και μας πει ότι περιμένουν παιδί.》συνέχισε.
《Ο Hobi προχωράει πάρα πολύ γρήγορα.》σχολίασε ο Jin κλείνοντας το βιβλίο του μονομιάς.《Αυτό δεν είναι κακό.》είπε ο μικρότερος και άνοιξε το ένα του μάτι να κοιτάξει το άλλο αγόρι και γιατί έκλεισε το βιβλίο του.
《Το ξέρω. Δεν το εννοούσα για κακό. Όλα προχωράνε τόσο γρήγορα στη ζωή. Ο Hobi έφτιαξε την ζωή του και νιώθω ότι σύντομα θα περιμένει και παιδί. Ο Taehyung και ο Yungi τα πάνε τόσο καλά. Ο Jeongguk είναι μια πονεμένη ιστορία αλλά και αυτός θα μείνει με τον Jimin.》είπε ο μεγαλύτερος νοσταλγικά όσο κοιτούσε αδιάφορα τον τοίχο απέναντι από τον καναπέ.
《Και που θες να καταλήξεις;》τον ρώτησε ο Namjun.《Ότι εγώ δεν έχω σπίτι να μείνω και είμαι ο μεγαλύτερος από όλους σας.》του απάντησε.
《Τότε γιατί χώρισες;》ρώτησε ο Namjun.《Ακόμα δεν κατάλαβες;》 ρώτησε o Jin και γύρισε να κοιτάξει τον μικρότερο ο οποίος είχε ανακαθίσει στον καναπέ.《Όχι, γιατί ήταν κάτι αυτονόητο; Θα έπρεπε να το είχα καταλάβει;》ρώτησε ο Namjun με περιέργεια.
《Εφόσον εσύ φταις θα έπρεπε να το είχες καταλάβει.》του είπε ο Jin.《Τι εννοείς ότι φταίω εγώ; Τι έκανα;》ρώτησε προσβεβλημένα ο μικρότερος.
《Αλήθεια είσαι τόσο τυφλός;》ρώτησε με τον ίδιο τόνο ο μεγαλύτερος.《Φταίει αυτό που ήρθα και σου είπα; Δεν στο είπα για να πας να χωρίσεις.》είπε ο Namjun.
《Το ξέρω, αλλά πως μπορούσα να συνεχίσω να είμαι ακόμα μαζί του, εφόσον ήρθες και μου είπες κάτι τέτοιο;》είπε ο μεγαλύτερος με το βλέμμα του να μαλακώνει όσο έβλεπε το σοκαρισμένο πρόσωπο του άλλου αγοριού.
《Μπορούσες, αν ήσουν πραγματικά ευτυχισμένος μαζί του.》είπε ο Namjun.《Ήμουν, μέχρι που μου μίλησες.》είπε ο Jin και πλησίασε τον Namjun στον καναπέ.《Αλήθεια συγγνώμη για αυτό που έκανα, αλλά τι μπορώ να κάνω για να το διορθώσω;》είπε ο Namjun.
《Να είσαι μαζί μου.》είπε ο μεγαλύτερος, πλέον να κάθεται δίπλα του.《Αν θες να το διορθώσεις, μπορείς να είσαι μαζί μου.》ξανά είπε.
《Τι εννοείς;》ρώτησε ο μικρότερος.《Σου αρέσω;》ρώτησε πάλι ξαφνικά αυτή τη φορά.《Για να στο λέω.》του απάντησε ο Jin και χάϊδεψε απαλά την ραχιαία επιφάνεια του χεριού του, το οποίο ξεκουραζόνταν στο πόδι του.
《Πάντα έδειχνες πόσο σου άρεσαν τα κορίτσια και ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να σου αρέσω και έτσι προσπάθησα να προχωρήσω.》συνέχισε με το βλέμμα του τώρα να κοιτάει τα χέρια τους.
《Πάντα μου άρεσες αλλά σκεφτόμουν πάντα ότι ήταν επειδή σε θεωρούσα πολύ καλό φίλο μου, αλλά με το καιρό όσο πιο πολύ άκουγα για τον Deok άλλο τόσο τον μισούσα. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι ίσως τα αισθήματα να μην ήταν τελείως φιλικά.》εξήγησε ο Namjun πριν γυρίσει το χέρι του και αγκαλιάσει του Jin.
《Γιατί δεν μου το είπες τόσο καιρό;》ρώτησε ο Jin.《Αν ερχόμουν να στο πω τότε δεν θα ήμουν σίγουρος για τα συναισθήματα μου για εσένα και δεν θα είχαμε καλή κατάληξη στο τέλος.》είπε ο μικρότερος.《Χαίρομαι που το έκανα τώρα.》συνέχισε και ο μεγαλύτερος σήκωσε το κεφάλι του για να αντικρίσει το αγόρι, το οποίο κρατούσε τόσο μαλακά το χέρι του.
《Γιατί τώρα ξέρω τι νιώθω και μπορώ να σου προσφέρω όλα αυτά που σου αξίζουν.》είπε ξανά. Κοίταξε τον Jin αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.
《Σταμάτα να ψάχνεις σπίτι. Μείνε μαζί μου.》του ξανά είπε.
