Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
《Γιατί αναστατώθηκες τόσο πολύ χτες; Ούτε που προλάβαμε να φάμε.》ρώτησε η Mihee όσο είχε απλωμένα τα πόδια της πάνω στου Jeongguk.《Συγγνώμη, μου κόπηκε η όρεξη απλά.》της είπε αδιάφορα κοιτώντας το κινητό του.
《Ποιος ήταν αυτός όμως; Σίγουρα τον ξέρεις.》τον ξανά ρώτησε.《Δεν ξέρω ποιος ήταν.》είπε ξανά με τον ίδιο τόνο.《Jeonggukahh δεν θα έβαζε τα κλάματα χωρίς λόγο, ούτε θα σε έλεγε Gu αν δεν ήσασταν κοντά.》του είπε, πατώντας τα κουμπιά του με την κάθε λέξη της.
《Mihee, μην σκαλίζεις το θέμα, δεν έχω όρεξη.》της είπε κοιτώντας την στα μάτια αυτή τη φορά.《Καλά. Πολύ ωραίο όμως το Gu, μπορεί να σε λέω έτσι.》μουρμούρισε με χαμόγελο.
《Μην τολμήσεις.》της είπε ψυχρά διώχνοντας τα πόδια της από πάνω του.
《Gguk τι έχεις πάθει;》τον ρώτησε νευριασμένα.《Με νευρίασες εσύ και οι χαζές σου ερωτήσεις.》της είπε εξίσου νευριασμένα.
《Δεν έχω καμία όρεξη να μαλώσουμε. Για αυτό όταν ηρεμήσεις στείλε μου μήνυμα.》του είπε καθώς σηκώθηκε από τον καναπέ για να φύγει. Ο Jeongguk δεν έκανε καμία κίνηση για να την σταματήσει. Συνέχισε να παίζει ανενόχλητος το παιχνίδι του στο κινητό μέχρι που άκουσε την πόρτα του να κλείνει.
Άκουσε το ασανσέρ να κατεβαίνει και τότε σηκώθηκε όρθιος πετώντας το κινητό του πάνω στο τοίχο του καθιστικού, την ίδια στιγμή μια κραυγή θυμού να βγαίνει από τα χείλη του.
Το κινητό έπεσε κάτω θρύψαλα χωρίς όμως τον Jeongguk να τον νοιάζει. Γρήγορα έφυγε στην κουζίνα και συγκεκριμένα στο ψυγείο για να πάρει την εξάδα με τις μπύρες που είχε για να κερνάει τους κολλητούς του.
Όταν χώρισε έκοψε και τις μπύρες. Όποια μπύρα και να έπιανε στα χέρια του του θύμιζαν τον Jimin. Θυμόταν αυτό το ποτό να συνοδεύει κάθε συζήτηση τους και το ποτό το συνόδευε το γέλιο και το χαμόγελο του Jimin. Ακόμα μπορούσε να γευτεί στα χείλη του την γεύση μπύρας και τσιγάρου που είχε ο Jimin όταν τον φίλησε για πρώτη φορά.
Όλες αυτές οι σκέψεις άρχισαν να τον κατακλύζουν και να του θολώνουν το μυαλό. Έφερναν πάνω τον παλιό Jeongguk, που πολύ καλά είχε θάψει. Τον ευαίσθητο και παιχνιδιάρη Jeongguk, που όλη την ημέρα την περνούσε με την παρέα του γελώντας για τις χαζές συζητήσεις που έκαναν.
Αυτός ο Jeongguk που δεν φοβόταν να δείξει τον πραγματικό του εαυτό και που δεν είχε έννοιες πέρα από που θα πήγαινε με τους φίλους του εκείνη την ημέρα.
Εκείνον τον Jeongguk που πραγματικά και βαθιά αγάπησε τον άσχημο Jimin.
Ο αγαπημένος Jeongguk ολονών αλλά ο πιο μισητός για αυτόν.
Άρπαξε μία μπύρα και την κατέβασε σαν νερό, μετά άρπαξε και δεύτερη και τρίτη, μέχρι που δεν έμεινε καμία μπύρα για να καταναλώσει.
Το μυαλό του όμως θόλωσε ακόμα περισσότερο. Με το κεφάλι του ζαλισμενό έριξε ότι αντικείμενο υπήρχε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού.
《Γιατί γυρνάς έτσι στην ζωή μου;!》φώναξε κοιτώντας τον τοίχο.《Ποιος σου έδωσε την άδεια να έρθεις και να με καταστρέψεις ξανά;!》ξανά φώναξε σιγά σιγά δάκρυα άρχισαν να δημιουργούνται στα μάτια του.
《Ποιος σου είπε να πάρεις την καρδιά μου και να την πατήσεις;》άρχισε να κλαίει.
《Ποιος με άφησε να σε ερωτευτώ παράφορα;》είπε πιο ήρεμα αυτή φορά πριν αρχίσει να κλαίει με αναφιλητά.
