Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tüm gece uyumamıștık, her saniyemizi değerlendiriyorduk. Yatakta uzanırken uzun uzun onu inceliyordum. Jaehyun kolunu uzattığında ben de anında yatmıştım. Eli hâlâ sargıdaydı, acımadığını söylüyordu ama acıdığı yüz ifadelerinden anlaşılıyordu. O eli saçlarımda gezinirken elimi göğsüne koymuştum.
"Geçen gün Minjoon benimle olmak istedi. Kaçtım bir şekilde. Ondan korkuyorum."
Ne yapacağı belli olmazdı, eğer şu an en yakın arkadaşıyla beraber olduğumu bilseydi çıldırırdı kesinlikle. Jaehyun "Bir şey yapamaz. Ben yanındayım hep zaten."dedi. Saçlarımı öptüğünde parmaklarım karnında gezinmeye başlamıştı. "Bu kez maça çıkmasan olmaz mı? En azından yaraların iyileşsin."
"Para biriktirmem gerek. Başka şansımız yok."
Derin bir nefes alıp verdiğimde Jaehyun saçlarımı öptü. "Her yerin acıyor. İzlemeye dayanamıyorum çoğu zaman."
"Uyuyalım mı artık?"
Bu konuyu açtığım zaman değiştirirdi sürekli. Şimdi de aynı şeyi yapmıştı. Beni arkama döndürüp sıkıca sarıldı, açıkta olan omzumu öperken ben de elini tutmuştum. "Hep böyle kalsak olmaz mı?"
Gülümsediğimde "Zamanı durdurma seçeneğim olsa tam da bu zamanı durdururdum."demiştim. Birbirimize karşı çok rahat davranıyorduk, her konuda konuşabiliyorduk veya ona bir şeyler anlattığımda sonuna kadar beni dinliyordu. Minjoon böyle değildi, her zaman kendi istedikleri ve söyledikleri olurdu onun için. Tuhaf bir çocuktu, ondan her zaman korkmuştum.
"Jaehyun.."
Konuşmaya devam etmem için cevap vermemişti, "Ben onun yanına gitmek istemiyorum."
Yemekte bana söyledikleri aklımdan çıkmıyordu, aşırı sıkan bir çocuktu zaten. Jaehyun hafifçe bana eğilip "Sana bir şey yapmadı değil mi?"diye sordu. Hayır anlamında başımı salladıktan sonra boynumu öpmüştü. "Az kaldı."
Gözlerimi kapattığımda "Uyumak istemiyorum."demiştim. Her saniye onu izlemek istiyordum, bu yüzden de ona doğru dönmüştüm. Yüzüne dokunduğumda "O gün neden öyle söyledin?"diye sordu. Okulda ona söylediklerimden bahsediyordu.
"Bilmiyorum. O akşam çok korktum." Gelmemişti çünkü ama sonra da aramıştı sürekli. Onun yanında kendimi güvende hissediyordum, çünkü birlikte mutluyduk. Bu anımızı telefonumun çalması bozmuştu. Uzandığımda ise Minjoon'un aradığını görmüştüm. Açıp konuşmaya başladığımda Jaehyun bir sinirle yataktan kalktı, masadan sigara paketinden sigara ve çakmak alıp balkona çıkmıştı. Yatağa oturup onu dinlerken kısa kesmeye çalışıyordum, çünkü gözlerimi karşımda duran çocuktan ayıramıyordum bir türlü. Sigaranın dalını dudaklarının arasına sıkıştırıp hafif yan dönerek çakmakla ucunu yakmıştı. Jung Jaehyun tam anlamıyla bir sanat eseri gibiydi ve ona sahip olduğum için çok şanslıydım. Ama fazla sigara kullanan bir insan değildi, sadece sinirlendiği zaman içerdi; bu da şu an sinirli olduğunu gösteriyordu.
