Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
6 Gün Sonra
Yaklaşık yarım saattir annem, abim ve Ten abi ile mutfakta oturuyorduk. Ona söyleyeceğim bir şeyin olduğunu biliyordu ama ne olduğunu söylememiştim. Minjoon ise iki haftalık uzaklaştırma cezası almıştı. Annem abimlerle sohbet ederken ben de dışarıdaki arabanın sesini duymuştum. Kapıdan çıktığımda Jaehyun arabadan indi. Yanına gittiğimde anında beline sarılmıştım.
"Gelmem ne kadar iyi?"
Sağlam olan kolunu boynuma sardığında "Çok iyi. Hatta mükemmel. Annemin bilmesi gerekiyor. Sen arabayı nasıl kullandın?"dedim. Gülümsemişti bu söylediğime. "İyileşiyorum yavaş yavaş."
Kolunu normal sargıya almışlardı artık, bu da hızlı iyileştiğini gösteriyordu.
Biz birkaç yıl önce annemle birbirimize bir şey saklamamak üzere söz vermiştik, zaten bizimle çoğu zaman arkadaşça konuşurdu ama bu kez Jaehyun'a ne tepki verirdi bilemiyordum. Sorun olmayacağını tahmin edebiliyordum biraz, çünkü annem Minjoon'u pek sevmezdi. Kapıdan içeriye girdiğimizde "Misafirimiz geldi!"dedim. Mutfağa girdiğimizde annem "Jaehyun?"dedi. Başımı salladığımda Jaehyun selam verdi. Biraz vakit geçtikten sonra da masaya oturmuştuk.
"Koluna ne oldu? Geçmiş olsun."
"Okulda maç yaparken oldu."
Taeyong bana baktığında kaş göz işareti yapıp duruyordu. En sonunda derin bir nefes aldım. "O gün sana bir şey anlatmıştım hatırlıyor musun?"
"Evet o çocuk Jaehyun'du."
Taeyong ve Ten gülmeye başlayınca biz şok içindeydik. Annem bana baktı. "Çok açık anlatmıştın. Ve zaten diğer çocukla aranın iyi olmadığını biliyordum. Abilerin anlatıyor her şeyi."
"Kızdın mı?"
Hayır anlamında başını salladı, içim rahatlamıştı ama yine de gerginlik vardı. Ten abi "Okul nasıldı?"diye sordu ortamı yumuşatmak için. Gülümseyerek başımı salladım. "Çok güzeldi."
Çünkü Minjoon yoktu ve Jaehyun ile istediğimiz gibi davranabiliyorduk. Annem Jaehyun'a baktı bir an, "Annenin durumu nasıl?"
"Değişen pek bir şey yok."
Bu onun için çok acı vericiydi, annesi yüzüne bile bakmazken o her şeyiyle bıkmadan ilgileniyordu. Annesi onun babasına benzediğini düşünürdü, bu yüzden de yüzüne bakmazdı fazla. Bir süre oturduktan sonra dışarı çıkmıştık. Taeyong ve Ten de eve gitmek için arabalarının önüne geldiler, abim bize bir sorunun olup olmadığını sormuştu. Hayır anlamında başımı salladım, pek bir sorun yoktu şu anlık.
"Bak, o çocuğun sağı solu belli olmaz. Bir şey olursa haber verin."
Ona sarıldığımda "Jaehyun yanımda artık. Aklın kalmasın."dedim. Onlar arabaya binip giderlerken birbirimize baktık. Jaehyun bana baktığında "Arabaya binelim mi?"diye sormuştu. Başımı salladığımda şoför koltuğunun yanına oturmuştum. O da bindiğinde emniyet kemerini taktı. Evden uzaklaşmıştık ve onunla nereye gittiğim umrumda değildi. Derin bir nefes aldığımda Jaehyun radyonun sesini açtı, eve giden yolu uzatıyordu.
