Chapter 9

70 4 0
                                    

Tanya's POV
We're awkward along the ride so I just made myself busy fiddling my phone, browsing on my Instagram Account. Seriously, ngayon lang ako naging ganito ka awkward sa loob ng sasakyan. Ever since, I never experienced this feeling. Probably because when I'm riding with a man, it's either my friend or my dad.

I want to break this deafening silence inside his car but hell, I don't know where to start our conversation. I don't wanna be rude this time. I stared at him, well, I don't deny the fact he's hot and attractive. No wonder why some girls want to scooted over him. Mas lalo pa akong tumitig sa kanya, he had an almond eyes, a pointed nose (hindi pango si Vhong dito, wag kayong ano), a pinkish lips, his damn eye lashes that make him more attractive and he's god-damned hair that was always fixed. Para akong nabuhusan ng tubig ng bigla siyang nagsalita at nilingon ako saglit bago binalik ang tingin sa daan. Damn, he saw me staring at him! Baka kung anong isipin niya.

"You're eyes is sticking me" Halos mapamura ako sa sinabi niya.

"I'm just staring at the window behind you. I'm staring at the building" I tried myself to make my statement more believable. Ramdam kong nag-init ang pisngi ko kaya nag-iwas ako ng tingin sa kanya at tumingin sa bintana. I heard him chuckled. Bahala ka diyan!

"Seems your statement isn't credible" Marahan niyang sagot. What now, Tanya? Ah, bahala parin siya. I'm not obligatory to reply him. Tumawa siya ulit, seems my blood are heating. Nilingon ko siya at nagkataong nakatitig din siya sa'kin. Ngayon ko lang napagtantong nandito na pala kami sa restaurant na tinutukoy niya kanina. God, I don't even notice that we're already here! This guy, really.

Nagulat ako dahil hanggang ngayon ay nakatitig padin siya sa akin. Ayokong matalo sa titigang ito. I don't want to feel defeated again, specially when he's around.

"Ngayon lang kita natitigan ng matagal at ngayon ko lang narealize na... You're such a good looking woman" Bago ako umiwas ng tingin. Defeat! Sayang ang star, kidding. I heard the door sounds so I assumed that he's already out. Agad ko naman siyang nakita sa harapan ng sasakyan papunta sa pinto ko. Pinagbuksan niya ako at sumilay sa kanyang mukha ang isang matamis na ngiti.

"Still speechless? Did I gave you goosebumps?" I scoffed in disbelief.

"As if" tipid kong sagot at agad niya akong inalalayan palabas ng sasakyan.

"I can handle myself" dugtong ko matapos kong makababa sa sasakyan.

"Who said you can't?" I just rolled my eyes.  I just realized whenever he's with me, I always think rolling my eyes was usual. Tumuloy na kami sa loob at halos nakuha agad namin ang atensyon ng mga taong nasa loob. Pinagsawalang bahala ko iyon at sinalubong ang waiter na nakangiti sa akin or more on, nakangiti kay Vhong dahil lumagpas ang tingin niya sa akin at dumapo kay Vhong.

"Table for two, ma'am?" Tanong ng waiter na agad nagpakulo ng dugo ko. Ako ang tinatanong pero sa iba nakatingin? How rude of you.

"Isn't it obvious?" May halong tabang kong wika at nakita kong umangat ang itaas ng labi ng waiter na bakla.

"Table for two please. Don't mind her, she's just having a red nights or.... A bad day" Narinig kong tumawa si Vhong at nakita kong natawa din ang waiter. Tinaasan ko ng kilay iyong waiter kaya agad siyang natauhan at tinuro na sa amin ang daan.

"What's yours?" Vhong asked. Matapos niya akong alalayan para umupo at umupo na din siya.

"Kung anong sayo" For I don't know reason, nawalan ako ng ganang mamili sa menu. It's just that... Damn. Nvm.

"2 fish fillet in chili gingler sauce, 2 smoked shrimps on noodled salad with mustard dressing and 2 apple juices?" Vhong shift her gaze to me, asking. I nooded at him.

"Fyi, I'm not a having a red nights perhaps.. I'm having a bad day and it's because of you, jackass" Banggit ko pagkatapos umalis ng waiter para sa order namin.

"I'm just making the atmosphere calm" Aniya.

"Well, it didn't calmed me" Giit ko.

"What can I do to make you calm?" He asked me. Para bang willing siyang gawin ang lahat, ah?

"Leave my sight" I uttered.

"Ouch" He said it emotionally, putting his hand on his chest and acting like it make my words' a big deal. I got the urge to smile. I found hin cute there—ohhh cut it pls.

Makalipas ang ilang minuto ay dumating na nga ang order namin. Halos iluwa ko ang kinakain ko kahit ganito pa kasarap dahil sa tingin niyang halos matunaw ako. Damn it?! Can he just eat without staring at me? Bumabawi ba siya sa mga titig ko kanina or etc? Damn this guy.

"Stop staring at me. Mind your own biz" I said not wanting to laugh at him. He's acting emotional again with his damn hands on his chest. Rot in hell.

"Tell me, did I made you feel conscious?" He giggled. Obviously, sinasadya niya ito. Alam kong pulang-pula na ang pisngi ko. Kung pwede ko lang siyang sukahan ngayon ay nagawa ko na sana. I hate him. I hate him down to my core.

"Can't you stop it? You're making me a mad woman again" I stated.

"Okay, okay" He said it, putting his two hands on the air. Victory HAHA.



Lumipas ang ilang minuto at kumain nga kami ng normal. Well, is it abnormal earlier? Napailing na lang ako sa mga naiisip ko. I don't know if it's only me, but I felt happiness, a genuine one. Siguro ay dahil sa wakas, nakakayanan na din naming pakisamahan ang isa't isa ni Vhong. This is one step closer, w-wait self, step closer of what? Damn! Ayoko na ngang pag-usapan ito sa isipan ko. Its making me feel so much irritation. It destructs me a lot.

Maliban sa rason na iyon ay masaya din ako kasi nakakalimutan ko na 'yong pakiramdam na may minamahal akong iba but sadly, he don't love me. With this line, I know to myself that Ion still ruining my night but not the thought that I felt nostalgic, remembering him but the thought of me—perfectly move on from him. Alam kong may namamagitan na sa kanila ng kaibigan ni Vhong. I don't wanna be a judger this time. People can love someone whom they want to be inlove with. Sabihin na nating suportado ko parin siya, specially silang dalawa ni Vice. I'm not dumb tho, I can sense that they're making their relationship a discreet one. We can't deny the fact that almost—but not all Filipino—are judging by what they see not thinking that they should mind their own business. Including those toxic fans. They're concluding without even knowing the real situation. Life sucks.

"Lalim ng iniisip, ah?" Tanong ni Vhong na talaga namang nakaagaw ng atensyon ko. Napatingin ako sa plato ko. Malapit ng maubos ang kinakain ko at sa kanya naman ay ubos na.

"Bawal ba?" I arched my brow.

"Sinabi ko ba?" He fired back.

"Hindi ba?" I teased.

"Babababananana" Natawa ako sa sinabi niya kaya ending? Nagtawanan kaming dalawa. Napasobra ang halakhak ko kaya napatingin sa'kin ang mga tao sa loob na kanina'y nakatingin din sa amin ni Vhong 'nong pumasok kami. Napayuko ako ng kaunti dahil sa atensyong binigay nila sa'kin. Nagpigil ng tawa si Vhong. Tahimik kaming tumawa ulit nang nawala na ang atensyon nila sa amin at bumalik na sa kani-kanilang ginagawa.

"Sino ba ang iniisip mo?" Out of nowhere, he asked.

"None of your business" Wala sa sarili kong tugon at tinapos na ang pagkain ko.

"The problem of you girls, is that you're being so moody each passing day" Aniya.

"Why do you even care? Are you gay?" I said as I wipe my mouth through their table napkin.

"I'm not gay. Do you want me to kiss you?" I got the urged to choke from my own saliva when I heard him, saying those words. We're not even together yet? Oh yet? Fuck HAHA.

"It seems that you really want my kiss" He added. This man, really.

"You're so gross" I scoffed.

"Want to try?" He teased back.

"Damn you, jackass" I glare at him.

"Chill. Watch your words, baby" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Did he just.. call me  baby? Did I heard it right? Oh my God! Wait? Why am I being affected? It's like not a big deal, duhh.

"Speechless again" He chuckled.

"Mabuti pa, ibalik mo na ako sa company. I have a meeting" I lied. I just want him away from me. I don't want to see him. Nevertheless, I want to confirm this butterflies inside.

Agad naman siyang tumango at iniwan ang pera niya sa table. Like what we've agreed earlier, he'll treat me. Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya agad akong pumasok. Nakita ko pa siyang umiling bago sinarado ang pinto. What he's thinking right now? Was he thinking of my tomato cheeks recently? Damn it. Halos lumampas na sa kalendaryo ang segundo ng paghihintay ko sa kanya ngunit hindi parin siya nakakapasok sa sasakyan niya. Saan na naman kaya tumungo--- wait? Is that the girl whom we met earlier? Iyong humablot sa kanya kanina 'nong sasakay na sana kami sa elevator? I saw her carrying a brown envelop. Was she applied in our company? Then I'll find her data and just refused her—Hey, what am I thinking? Tsk.

Nakita ko siyang nakipag-usap na naman doon. I don't know where I get the audacity to feel mad but I couldn't just stop it. I watched how the smile of the girl get even bigger and her eyes get even brighter when he touch Vhong's arm. Hell, I care with that scene. Ito namang si Vhong, parang gusto niya pang nilalandi siya. Well, boys will be boys. They are good at flirting specifically when the girl is making the first move. Ilang beses ko pang binugbog ang babaeng iyon sa isip ko nang biglang pumasok si Vhong sa sasakyan niya at pinaandar na ito. I folded my arms infront of my chest and look straightly at the road.

"Hey, is there something wrong?" He asked. Hindi ko siya pinansin. Rot in hell, girl.

"Ah-huh? Felt jealous again?" Ang kapal talaga ng lalaking ito. Too full of himself.

"Is there something wrong, baby?" Halos mag-alburuto ako sa tinawag niya sa akin.

"Stop calling me baby. I'm not your baby" I said coldly.

"Well, I can make you my baby if you want to-"

"Stop. Imagining. Things" I emphasized my words.

"Ikaw nga itong nag-iimagine diyan, eh" He said pero binuksan ko na ang pinto dahil nasa kompanya na kami, sa parking. I calmed myself. I don't have an audacity to be like this.

"Thank you for the treat, tsk" I said formally.

"Welcome. Take care, baby" Halos mapamura ako ng kumindat siya kaya agad na akong lumabas at sinarado ang pinto. Am I too rude? Well, it's his fault.

Pagkapasok ko sa opisina ko ay nakahinga ako ng maluwag. I can't help but to smile. Baby? Damn you, man! But remembering those I felt earlier, am I smitten to him?

---------------------------------

Sorry for the typographical errors. Hope you could understand me. HAPPY ONE MILLION SUBSCRIBERS TO VHONG. Pahanda kayo, jk. Keep safe, everyone. Lovelots.

Nang Dahil Sa Pag Ibig ( Vhong Tee ) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon