Nang Dahil Sa Pag Ibig ( Vhong Tee )

Chapter 23

Tanya's POV
I'm here standing in the railings of my balcony. It was already midnight but I can't find a way how to sleep. I'm not sure if my decision was right... Or maybe wrong. The only thing that keeps bothering me at this moment is Vhong and only him. Always.

4 days had passed since that nightmare happened to us. 3 days left and Vhong will be leaving this country. He will leave me. I don't know if I can get through this without Vhong on my side. Masyado akong nasanay sa mga bisig. Masyado kong sinanay ang sarili ko sa kanya to the extent that I'm always depending to him. Ayokong manumbat kasi ako ang tumahak sa kung anong meron sa amin ngayon. Ang magagawa ko nalang ngayon ay magfocuss muna sa sarili bago sa iba.

Simula 'nong naghiwalay kami, halos gabi-gabi ay may tumatawag sa akin. Hindi ko alam kung aksidente lang ba ang lahat pero palagi akong tinatawagan ng mga manager ng mga bar kasi magsasarado na daw sila ngunit ayaw pang umalis ni Vhong at palagi niya raw binabanggit ang pangalan ko. Kaya nila ako natatawagan kasi naoopen naman nila ang cellphone ni Vhong at hahanapin ang pangalan ko sa contacts niya.

Nalaman ko rin kay Audrey na gabi-gabi daw ay naglalasing si Vhong sa kung saan mang bar siya pumunta. Ngayong gabi lang ay walang tumawag sa akin. My conscience is eating me now but sadly, I can't do anything. I'll stand on my decision. I know I'm being egoistic. Pero masisisi niyo ba ako kung gayong nasasaktan ako. Nagagalit. Naiinis. I don't want to vindicate my feelings but at this very moment, I want to choose myself. Para akong pinaglaruan ng tadhana. Ni hindi pumasok sa isipan kong kakayanin kong bitawan ang kaisa-isang lalaking pinahalagahan at minahal ang buong pagkatao ko. We promised before that we'll make our own definition of the word forever. But in this world of chaos, our forever turns to sorry and ended with goodbye.

Masyado akong nilamon ng galit, poot at sakit. I want to rest. I freaking want to be free from pain and chasm. I want a peace of mind. Kasi sa sitwasyon ngayon, sa tingin ko kulang ako ng pag-unawa sa sarili. I can't fucking understand myself. Really. It stressed me out. But for now, I can't just chill, knowing that our company is still in its fall down.

I took a deep breath. I want to save our company. Siguro iyon nalang muna ang pagtu-tuunan ko ng pansin sa ngayon. My dad is not way around and also, my mom. Today is Tuesday. Sa Sabado pa uuwi si Dad. Si Mom ay hindi ko alam kung kailan. Vhong will fly back in the Philippines on Friday. Is this my fate? To be alone again? Siguro may mga taong akala mo hanggang dulo na talaga kayo pero ang totoo, dumaan lang siya sa buhay mo para maging parte ng nakaraan mo. My relationship with Vhong taught me a lot of things. Taught me to care for others. Taught me to be brave. Taught me that life revolves in so many changes. Taught me how to appreciate those small things. Lastly, he taught me to love genuinely.

But on the other side, I understand him. Maybe he's just concern for our future. Ang sakit lang kasi sa ikalawang pagkakataon, pinili niya ang kinabukasan naming dalawa kahit hindi na kami magkasama. The first time he chose future was being with me. Hindi ko akalaing mawawala ako sa pangalawang pagkakataon. I love him and all I want for him is the best even if the best wasn't me. At kung bibigyan man ako ng pagkataong balikan ang nakaraan, hindi ako magdadalawang isip na balikan ang mga araw na nakasama ko siya. Mga araw na wala kaming iniisip kun'di ang isa't isa. Hindi ako magsasawang balikan iyon kahit sa huli ay sobrang sakit ng kinahantungan ng pag-iibigan naming dalawa.

Vhong's POV
My flight is scheduled tomorrow. Ilang araw na akong lugmok at ngayon ko lang naisipang umahon mula sa pagkalugmok. It was as if I decayed myself in pain. I did my best just to make our relationship better but I think it wasn't enough. I'm not enough. Umabot ng ilang araw ang paglilihim ko sa kanya dahil mismong ako ay hindi ko kayang sabihin sa kanya lalo na't andami niyang problema. Ayo'kong dumagdag sa problema niya kahit ang problema niya ay ako na mismo ang nagresolba. Natakot lang naman akong sabihin sa kanya dahil baka magalit siya at mag-away kami. I don't want to have a argument with her as much as possible I did my everything for her not to know. Pero kahit anong pag-iingat pa ang gawin mo, kung talagang nakatadhana ang isang bagay ay mangyayari talaga iyon. It was inevitable.