More Beautiful Than Beautiful || 윤민 [Completed]

Eighteen❇❇❇U+Z

တိတ္ဆိ္တ္တဲ့ညအေမွာင္မွာ အလြမ္းေတြရင္မွာေပြ႔ၿပီး တိုးတိတ္စြာငို႐ႈိက္ေနရသူ တစ္ေယာက္ စာနာနားလည္ေပးမည့္သူမ႐ွိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ထုတ္ျပခြင့္မရတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ၿမိဳသိပ္ကာ ခံစားေနခဲ့ရသည္။ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ႐ွိေနတဲ့ေမွာင္မည္းၿငိမ္သက္ေနေသာအိမ္ေလးကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း က်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို လက္ျဖင့္သုတ္လိုက္မိသည္။ကုတင္ေပၚလွဲမိေတာ့လည္း မ်က္ႏွာက်က္ေပၚမွာ ေပၚလာျပန္သည့္ ခ်စ္ရသူရဲ႕မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲက တင္းၾကပ္နာက်င္လာရျပန္သည္။  သူတို႔ႏွစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္သိပ္ခ်စ္ၾကရဲ႕သားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေဝးကြာၾကရတာလဲ။

ဒီေန႔နဲ႔ဆို ကိုကို႔ကိုမေတြ႔ရတာ တစ္ပတ္႐ွိၿပီျဖစ္သည္။ဒီတစ္ပတ္လံုး Jimin ရင္ထဲမွာ မီးခဲတံုးမ်ိဳခ်ထားရသလို ပူေလာင္ေနေလသည္။ကိုကို ဘာေၾကာင့္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားခဲ့ရသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရေပ။ေက်ာင္းမွာလည္းမေတြ႔ရသလို ဖုန္းဆက္လို႔လည္းမရခဲ့ေခ်။ေက်ာင္းမွာေျပာေနၾကသလို ကိုကိုတကယ္ပဲ ​ေက်ာင္းေျပာင္းသြားတာမ်ားလားလို႔ေတြးမိသည္။
အေရးႀကီးကိစၥေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ့ရရင္ေတာင္ ကိုကိုသူ႔ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းလွမ္းေျပာမွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။အခုေတာ့ ဘာကိုမွေရေရရာရာမသိရတာေၾကာင့္ ကိုကို႔အတြက္ Jimin အရမ္းစိတ္ပူေနမိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုကိုအႏၱာရယ္ကင္းေဘး႐ွင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးေနမိသည္။ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ပဲ ငိုရလြန္း၍က်ိန္းစပ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုးကို ေမွးစက္အနားယူလိုက္ေတာ့သည္။

^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^

ဒီေန႔လည္းထံုးစံအတိုင္း အေမေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးေလသည္။အရင္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းလာရင္ ကိုကို႔ကိုေတြ႔ရမည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ားတက္ႂကြေနခဲ့သည္။အခုေတာ့ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး တေျဖးေျဖးပ်က္စီးလာခဲ့ရသည္။သို႔ေပမယ့္ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ ေနရာအႏွံ႔ေဝ့ဝဲကာ ကိုကို႔ကို လိုက္႐ွာေနမိသည္။အတန္းထဲ​ေရာက္သည္အထိ ကိုကို႔ရဲ႕အရိပ္အေယာင္ေလးကိုမွမေတြ႔မိေပ။ Jimin အတန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ​ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။မၾကာခင္မွာပဲ အတန္းပိုင္ဆရာအတန္းထဲဝင္လာေလသည္။