On the wrong road💊

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

    Έτρεξα ξανά στο δωμάτιο να βοηθήσω τον David, ήταν σε άσχημη κατάσταση. Αιμορραγούσε και ήταν αναίσθητος για ώρα, προσπαθούσα να τον συνεφέρω αλλά τίποτα, δεν ξύπναγε. Έτσι πήρα τηλέφωνο ασθενοφόρο. Εκείνο ήρθε γρήγορα, ευτυχώς! Τον έβαλαν μέσα και τους είπα ότι θα έρθω και εγώ μαζί, πριν πάω να μπω ο Gabriel τρέχει και μου φωνάζει.

'' Hilda;; Που πας;; ''

'' Εσύ που λες;; Εκεί που αναγκαζόμαστε να πάμε εξαιτίας σου. Δεν θα στο συγχωρήσω ποτέ αυτό '' του είπα και έφυγα.

Εκείνος έμεινε εκεί, να με κοιτάει καθώς φεύγω μακριά του. Τι μαλάκας Θεέ μου. Πως μπόρεσα να πιστέψω ότι άλλαξε; Πως μπόρεσα να τον σκεφτώ και να τον δω αλλιώς; Πως;;

Gabriel Pov:

Τα έκανα θάλασσα. Θόλωσα, με τύφλωσε το πάθος μου για εκείνη. Είμαι ένα κάθαρμα, την πλήγωσα. Δεν άντεχα στην σκέψη να είναι με άλλον, την θέλω μόνο για μένα. Όμως τώρα τα έκανα σκατά, την έχασα.  Δεν σκέφτηκα καθαρά και έκανα κακό χωρίς να φταίει κανείς.

Εμένα ήθελε στα αλήθεια, αυτά που μου έλεγε ήταν όλα αλήθεια, την είχα δικιά μου όμως τώρα την έχασα τελείως δεν θα με συγχωρήσει ποτέ για αυτό, μου το είπε ξεκάθαρα. Όμως είμαι διατεθειμένος να κάνω τα πάντα για αυτήν.

****

    Είμαι στο νοσοκομείο εδώ και 2 ώρες. Ανησυχώ, κανένας γιατρός από τότε που τον έβαλαν μέσα δεν με έχει ενημερώσει. Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει.....Μακάρι να πάνε όλα καλά. Άρχισα να κάνω τσιγάρα. Όταν όλο το πακέτο από τα τσιγάρα τελείωσε βγήκε έξω ο γιατρός.

'' Γιατρέ! Πείτε μου πως είναι; Θα γίνει καλά; ''

'' Έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο, όμως έχει σπάσει το ένα του πλευρό, θα πρέπει να κάτσει λίγες μέρες στο νοσοκομείο για να αναρρώσει πλήρως ''

'' Μάλιστα κατάλαβα....'' Είπα και απομακρύνθηκα, ήμουν διατεθειμένη να κάτσω δίπλα του όσο χρειαστεί. Έπρεπε όμως να περάσω από το σπίτι να πάρω τα πράγματα μου γιατί έφυγα βιαστικά, το μόνο που με άγχωνε ήταν ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω τον Gabriel.

    Έφτασα σπίτι, ξαφνιάστηκα όταν είδα την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή. Μήπως μπήκε κανένας κλέφτης; Μπήκα προσεχτικά μέσα, το μόνο που είδα ήταν τον Gabriel καθισμένο στον καναπέ με τα χέρια στο κεφάλι, και τα μάτια του κατακόκκινα από τα δάκρυα.

'' Gabriel;; Τι έπαθες;; Γιατί κλαις; '' του είπα καθώς τον πλησίασα και έκατσα δίπλα του.