Spider Gwen

Kovalamaca

" kesinlikle!"
"Heyy dostum, ölümcül bakışlarını lütfen üzerimden çek."
Elimde olmadan ona gözlerimi kısarak sanki kavgaya girişecek gibi baktığımı anlamam uzun sürmedi. Ah şu mimiklerim beni hep rezil ediyorsunuz(!) Allah'tan savaşırken maskem oluyor.

"Galiba içinden konuşma gibi bir hobin var?"

İçimden geçirdiklerimi bir yana bıraktım.Şu an karşım da duran spider man'e dikkatimi vermem gerekiyordu. Biz ayrı evrenlerin aynı kişileri sayılırdı.

"Ara sıra öyle şeyler yaparım, sen neden buradasın?"
Sorularım biraz onu şaşırtmış olacak ki maskesi olmasına rağmen kafasını kaşıma gereği duydu. Ardından bana yaklaştı, maskeli olan yüzünü bana yaklaştırdı. Nefesini yüzüm de hissediliyordum. Sıcak nefesi yüzümü yakarken ben ciddiyetimden ödün vermedim.
Tuhaf hissetsem de senden korkacak değilim spider'cık.
"Bu güçleri nasıl kazandın?"
"Ne gücünden bahsediyorsun?"

Nefesinin yüzümden uzaklaştırdığın da kendimi zar zor toparladım. İlk Peter ikinci de bu spider man bana noluyor du böyle? İçimde bunca zaman hiç hissetmediğim duygularla karşılaştım ve bunlar beni çok korkuttu.

Bedenini geriye çekti, biraz soluklandı ve arkasına döndü bir kaç aldım attı. Oradan bir sorunu olduğu belliydi, kostümün altın daki kişinin sorunları vardı. Onu öğrenmeliydim...

Arkasına döndü, yüzün de maske olsa da gözlerinin bana kilitlendiğini biliyordum.
"Seni gördüm küçük bayan! O çocuğu kurtardın, ağlarınla ve kendine çekiş kuvvetinle o çocuğu kurtardın!"
Kafasını anlamazcasına salladı ve gözleri beni bulunca devam etti.

"Tek olduğumu sanıyordum..."

Afalladım. ama nasıl olur,beni nasıl görür? İmkansız!
Örümcekler ve ağlar... Gwen'in gitme zamanı geldi! Yoksa başıma büyük bir bela alabilirdim. Uzun zamandır spider woman'ım ve az çok bir şey öğrendiysem de onlardan biri de 'büyük güç büyük sorumluluk getirir.' di. Bunu yakınım olmasa da amcam gibi sevdiğim biri söyledi. Ve ne kadar çok spider varsa o kadar çok kötü adam vardır!

Ara sokaktaydım. Duvarlara baktım. Duvarın bitişinde olan çöp kutuları gözüme ilişti, Spider man'in yanında duran çöp kutuları. Sonra gözlerim karşı duvarın demirliklerine...

Bütün gücümle koşarak çöp kutusuna çıktım oradan ağ sistemlerimin bileklerim de olduğu için şükrettim. Bir ağ ardında tekrar bir ağ attım. Kendimi demir çubuklara çektim. Duvara yaslandım ve ona seslendim.

"Sohbet etmek güzeldi ama bende gitmek üzereydim."

Cevabını beklemeden tekrar ağlarımla kendimi hava da buldum. Onun peşimden geleceğini biliyordum. Ondan kaçtığımı sanabilirdi çok da umurumda değildi. Tek derdim eve gidebilmekti ama nasıl gideceğimi bilmiyordum.

Ağlarımı binalardan birisine yapıştırırken kapşonumu da kafama geçirdim.
İnsanların beni tanıması fazla umurumda değildi ama kimliğimi gizlemek her zaman önemliydi.

Bir süre daha binaların arasın da kovalamaca oynadık. Hakkını yemeyelim bu spider man harbiydi. Bir kere olsun peşimi bırakmadı, dar sokaklardan bile rahatça geçti, ara da bana seslendi ama ben onu duymamış gibi yaparak ondan kaçmaya devam ettim. Normal de korkup kaçan birisi asla değilim ama olayları büyütmeden buradan gitmeliydim. Tabii nasıl gideceğimi bilseydim. Belki de spider man'e sormalıydım. Ama ona güvenebilir miydim? Galiba evet sonuçta biz spider'ız birbirimizi kollamamız gerekir... ve beni nasıl gördüğünü de öğrenmeliydim.

Ani bir haraketle son ağımı yere inmek için kullandım. Gözlerim boş bir sokak arasını gördü, sessiz sakin ve terkedilmiş bir yere benziyordu. Benimle beraber o da indi, eliyle bir kolumu tuttu ve kendine çekti. Tuttuğu kolum daki sıcaklık bedenimi sararken kalbimin ağrımaya başlaması tuhafıma kaçtı. En son peter'ın yanındayken buna benzer şeyler oluyordu. Yardım et merkez! Spider gwen zor durumda.
Eh ara sıra kendime spider gwen derim , bence spider womandan daha iyi zaten o ismi de ben koymadım ki,

"Heyy beni duymuyor musun? nereden geldiğini, ne zamandır bu güçlere sahip olduğunu ve nasıl sahip olduğunu sordum! Beni dinliyor musun sen?

Hızlı hızlı konuşurken sesinin komik çıktığını düşündüm, neden böyle bir şey düşündüm? Maskenin arkasın daki kişiyi çok merak ediyordum, acaba sorsam bana söyler miydi? Gwen! Kendine gel o süper kahraman tabii ki söylemez, sen hiç peter'a söyledin mi?
Hayır...
O zaman sus!

Komik sesine karşılık kendimi tutamadım. Ağız dolusu bir kahkaha patlattım.
O da sustu, baktı ve bir şey söyleyecek iken tekrar sustu. Bana baktı, kaçmaktan birbirine karışan saçlarıma baktı, hâlâ kahkaha atan suratıma baktı. Beni bir süre sessizce süzdü. Buna izin vermemeliydin merkez!
Ve konuşmaya devam etti.

" sen cidden gülüyor musun?"

"Tabii ki"

Cümlem ile ciddiyete bindim, biliyorum çok gevşedim... hani nerede o eski gwen, korkusuz, cesur ve öz güvenli, yok orta da yok. Sanki benim kalbim mi yumuşadı ne?

Birazcık daha yaklaştı, yine etrafımız yandığını hissedebiliyordum. Aramız daki boşluğu doldurmaya ya cesareti yoktu ya da manşetler de ' spider man bir kızı sokak arasında sıkıştırdı' gibi şeylerin çıkmasını istemiyordu. Eh akıllıca , benim başıma bir kere geldi ( rezaletti), tabii ki ben 2. Şıkkı seçiyorum!

"Bu güçleri nasıl kazandın?"
"Sen nasıl kazandıysan öyle!"
"Bana bağırma!"
"Asıl sen bana bağırma!"

Kendini geriye çekti ve derin bir nefes aldı. Galiba kendini toparlıyor merkez, en iyisi bende toparlamalıyım.

"Peki, özür dilerim sana bağırdığım için"

Ardından yaklaştı ve devam etti.

" ama seninle konuşmam lazım, lütfen"

Maskenin arkasından sırıttığı fazla belli oluyordu ama ben bozuntuya vermedim.
Belki de onunla konuşmalıydım, sonuçta biz biriz ve belki nasıl geri döneceğimi biliyordur. Bu yüzden konuşmayı kabul ettim ve tenha sayılacak bir yere gittik.
Sıkı durun merkez! Eğlence yeni başlıyor...

Not: uzun zamandır yoktumm biliyorum milletttt ama bundan sonra devam ediyorum ve bunun gibi marvel kitaplarıylaaaa, görüşürüz örümcek kafalaarrr...