Bu yaptığım çok sapıkça bunu biliyorum ama elimde değil onu görmeden resmen günüm güzel geçmiyor.
Jimini gittiği yere kadar takip etmiştim şimdi arkadaşı taehyung ile birlikte bir cafeye oturmuş sohbet ediyorlar.
Cafeye girip boş bir masaya geçip oturuyorum kendime kahve söyleyip telefonumu kurcalarken kahvenin gelmesini bekliyorum.
Ah cidden sapık gibi jimini izlemeyi bırakmalıyım ama tanrım o o kadar güzel ve kusursuz ki resmen bir melek gibi, liseli ergenler gibi platonik takılmayı bırakmalıyım. Arkadaşlarımın dediğine göre ve takipçilerimin ateş ediyor muşum ama konu aşık olduğun kişiye açılmaya gelince her şey duruyor ne kadar güzel olsanda ya da yakışıklı bu cesareti elde etmek cidden çok zor. Ben bu düşüncelerle kendimce savaşırken yanıma gelen jimini fark etmemiştim bile. Jimin omzuna dokunup omzumu okşadı. Tanrım bundan bile etkilenmem normal mi. Kafamı kaldırıp jimine baktım.
"Şey merhaba çakmağın var mı?"
TANRIM YANIMA GELDI RESMEN ve daha da önemlisi bana dokundu ah sesi o kadar güzelki, onun yüzünü incelemeye başladım ah cidden yakından daha da güzel. Şimdi ona direk şunu demeliyim "ah çakmağım yok ama kendi ateşimle seni bile yakabilirim." Tamam hadi yapabilirim.
"A-ah v-var."
lânet olsun kekeledim mi ben evet aptal jeon kekeledin cidden bütün şansımı kaybettim.
Jimin bana bakarak o kadife sesi ile kıkırdadı ve bana eğilerek konuştu.
"O zaman yakar mısın"
Elinde ki sigarayı gösterdi. Hemen cebimde ki çakmağı çıkartıp sigarasını yaktım.
Bana bakıp gülümsedi ah tanrım galiba kalbim durdu biri bana konuşmayı öğretsin.
"Teşekkür ederim tavşan çocuk." Bana göz kırpıp tekrardan arkadaşının yanına gitti.
Zar zor gözlerimi ondan çekip önüme döndüm. Tanrım lütfen deminki yaşananlar zihnimin bana oyunu olmasın.
