ZORUNDASIN (BaekYeol)

V

Keyifli okumalar diliyorum~~

Aslında oy azlığı nedeniyle bir süre yazmayacaktım bu Fic'e ama yazarken eğlendiğimden kendim için yazıyorum.

•••

-Yapma n'olursun, lütfen.

Gözlerininin kenarından akmaya devam eden gözyaşlarını parmaklarımla silmiş ve ardından yarım yamalak açabildiğim gömleğini açmaya kaldığım yerden devam etmiştim.

-Yalvarırım duy beni. İstemeyerek kabul ettiğimi biliyorsun.

Tamamen açtığım gömleğin önünü vücudunun iki yanına doğru kaydırmış ve pantolonunun düğmesini tek hamlede açmıştım.

-BaekHyun, lütfen yapma. Tüm bunları yapmak zorunda olduğumu biliyorsun. Bu kadar vicdansız olma, yalvarırım olma. Baban zorla kabul ettirdi bana. Umrumda değildi ilerde iş sahibi olup olmamam. Duy beni lanet olasıca!

Ağlayan sesi ve cümleleri kalbimin varlığını yoklatmıştı bana. Yine de pantolonunun zincirini de aşağıya doğru kaydırıp belinin gevşemesini sağlamıştım. Karşı koymak isterdi, biliyorum ama yine de çırpınmadan kaderine razı gelmesi çabuk pes ettiğini gösteriyordu.

Bacaklarının üzerindeki ağırlığımı hafifletip yüzüne doğru uzandım. İçimden gelerek çenesine bir öpücük kondurduğumda irkilmişti. Gözleri bile yalvarıyordu. Oysa sesindeki çaresizliği duyabilmiştim, gözlerine yansıtmasına gerek yoktu.

-Bırak beni, lütfen.

Kısık sesiyle söylediklerini duymazdan gelip kulağımı kalbine dayadım. Sağır olduğum sürenin bana yaşattıkları geldi aklıma. Hiç kimseyi duymadan, sadece sesleri tahmin ederek yaşamak çıldırtacak seviyede zordu. Sanki sessiz bir gürültü vardı kulağımda, her şeyi duymamı engelleyen bir uğultu gibi. Bunu aşmamı sağlayan müziği duyduğum gün geldi gözümün önüne yine. O gün duyup duymamayı sorgulamıştım. Oysa duymak kadar güzel bir şey yoktu. Konuşmamaya bir yerden sonra alışabilirdi insan ama yaşadığın bir süreden sonra sağır olmak kişiyi intihara bile sürükleyebilirdi.

Başımı hızlı atan kalbinin üzerinden kaldırdığımda beni izlediğini görmüştüm. Buğulu gözleri kalbime dokunduğunda yavaşça üzerinden kalkmış ve defterimi aramaya başlamıştım. Yatağımın kenarına düşmüş defteri elime alıp kaybolan kalemim yüzünden hâlâ kırık parçalarının önünü süslediği tuvalet masamın önüne geçip sıralı kalem dizelerinden rastgele birini alıp deftere söylemek istediklerimi yazdım.

-Eninde sonunda bir gün seninle olacağım ChanYeol. Ama ilk günün için sana fazla yüklenmek istemiyorum. Bu yüzden senden sadece benimle duş almanı ve bana alışman için benimle uyumanı istiyorum. Bu bir rica değil.

Kalemi masaya bırakıp defterin yazı yazdığım kısmını açık tutarak elime almış ve el bileklerinden bağlı olan kölemin yanına gitmiştim. Yanına oturup yazdıklarımı okuyabileceği şekilde defteri gözünün önünde tutmuş ve okumasını beklemiştim. Kısa süre sonra bakışlarını aşağıya düşürmesiyle defteri yatağımın yanındaki komodine indirmiştim. Bir süre kabullenmesini beklemiştim. Bu süre boyunca da elimle pantolonunun ceplerini yoklayıp telefonunu bulmuş ve elime almıştım. Numaramı bulup adımı nasıl kaydettiğine baktığımda sadece 'BYUN BaekHyun' yazdığını görmemle ismimi silip 'Patron' yazmıştım. Bununla beraber yan ağız sırıtmış ve ellerini çözmek için ona dönmüştüm. Benim tarafımdaki elini yavaşça açtıktan sonra nasıl açıldığını kavradığım için diğer taraftaki elini hızlı bir şekilde açmıştım. Diğer kemeri açmak için yüzünün üzerinden diğer tarafına yükselmiştim. Bu yüzden yüzü hemen bir karış aşağımdaydı. Elini açtıktan sonra elini tutup başının yanına bastırmıştım. Sevimli yanaklarına birer öpücük kondurup tuttuğum eliyle kalkmasına yardım etmiş ve odamdan banyoya açılan kapıya çekiştirmiştim bedenini.