ZORUNDASIN (BaekYeol)

VI

Size bu bölümü Paylaşırken dinlediğim şarkının ismini vereyim.

Fic'e uydurabilen varsa helal olsun.

2NE1-Clap Your Hands

Keyifli okumalar diliyorum~~

•••

Okulda sıradan bir gündü ikindi vakitlerine kadar. Derslerime odaklanıp molalar da köleme ne yapmam gerektiğini düşündüm zamanına göre. Kararımı verdikten sonra ne şekilde ve hangi pozisyonda olması gerektiğini aklımda şekillendirirken duyamamamla dalga geçenler bile keyfimi bozamıyordu.

Ders sırasında beni görmemek için normalde arkada oturan kölem, en ön sıralarda oturmaya başlamıştı. Ben ise her zamanki yerimde, kapıya en yakın yerdeydim. Sınıflarımız amfi tarzında arka ve ön kapıdan giriliyordu. Bu sebeple en arkada sayılıyordum. Kölem ise büyük ihtimalle benim yüzümden en öne geçip de çırtlak bayan hocalarımızın ve gür erkek hocalarımızın sesine katlanıyordu en önde. Arkadan onu izlerken planımı netleştirmek daha kolay olmuştu. Kararımı vermiş ve buna uygun alternatifler bile yapmıştım. Geriye akşamı beklemek kalmıştı. Fazla hevesli gibi görünüyordum çünkü hevesli olmasam da bir şeyler yapmak için bayağı heyecanlıydım.

Derslerin bitmesiyle otoparktaki motosikletime doğru hızla emin adımlarla yürüyordum. Ama yolda esmer, çerçeveli gözlük takan birinin beni durdurmasıyla durmak zorunda kalmıştım. Yüzünü pek tanımıyordum ama gözlüğüne ve elindeki defterlere bakılırsa sağlık alanındandı. Ayrıca daha binadan çıkmamış olduğum için çevremde hâlâ öğrenciler vardı.

Merakla ağzının oynamasını bekledim. Ama o beni yanıltarak elindeki kitap ve defterlerini merdiven korkuluğunun üzerine bırakmış ve işaret diliyle konuşmuştu. Şaşkınlığımı gizleyemedim çünkü daha önce okuldan hiç kimse benimle ya da bir başkasıyla işaret dilini kullanarak konuşmamıştı, en azından ben hiç görmemiştim.

-Merhaba, ben Dil Ve Konuşma Terapisi bölümü son sınıf öğrencisiyim. Durumunu duyduktan sonra seninle görüşmek istedim. İşaret dilini anlıyor musun?

En başta sorması gerekeni en sonda sormasına göz devirmek istesem de niyetinin kötü olmadığını düşündüğümden tepki vermeyip sadece başımı salladım.

-Çok güzel. Sanırım konuşma bozukluğun yüzünden konuşmuyorsun, bunun için sana yardım etmek istiyorum. Doğuştan dilsiz değilsin ve iyileşme ihtimalin var. Bölümüm gereği sana yardım etmek istiyorum. Biliyorum, henüz mezun olmadım ama bilmem gereken çoğu şeyi biliyorum ve ilk hastamın mezun olmadan olması benim için de çok iyi olur. Bunu yanı sıra sana gerçekten yardım etmek istiyorum.

Bana konuşabilmemde yardım etmek istiyordu ve gerçekten samimi görünüyordu. En çok istediğim şey için yardım eli uzatıyordu. Başkasının yardımı bana fayda sağlar mıydı peki? Babamın tuttuğu milyonluk doktorlardan istemediğim yardımı etmek istiyordu. Saçı beyazlaşmış samimiyetsiz doktorlara göre bu adamın hem görünüşü hem de samimiyeti iyiydi. Denemek istiyordum içten içe. Hatta biraz heyecanlanmıştım bile. Bu yüzden işaret diliyle konuşmaktan da çekinmemiştim ona karşı.

-Bunu yapabilir misin?

-Yapabileceğime inanıyorum. Bunun için okuyorum yıllardır.

-Peki, bana yardım ettiğini kimseye söylemeyeceğine güvenebilir miyim?

Biraz duraksamıştı ama yine de güvenilir bir şekilde gülümsemiş ve onaylamıştı.

-Nerede yardım etmemi istersin?

Dışarısı artık bana göre değildi. Evden, hatta odasından çıkmayan biri nereyi uygun görebilirdi?