﹏•♡↬ great wrecking ball, great miracles_ S1 ↫♡•﹏

"هویت"

اون روز مطمئنا روز جونگین نبود چون یه درصد هم فکرش رو نمیکرد کیونگسو تا این اندازه بتونه یه دنده و لجباز باشه.

جونگین به هر دری زده بود تا بتونه اون پسر رو از رفتن باهاش به مدرسه منصرف کنه اما کیونگسو هم به همون اندازه تلاش کرده بود تا به خواسته ش برسه و در آخر این مامان جونگین بود که تونست به موقع جلوی اون شلوغ کاری اول صبح توی خونه رو بگیره.

سرو صدای بحث جونگین و کیونگسو داشت بالا میرفت که خانم کیم خودشو جلوی در و به اونا رسوند و پرسید چی شده؟! و جونگین که دیگه داشت اشکش در میومد با حالت زاری جواب داد.

+مامان تو رو خدا نجاتم بده. این پسره ی زبون نفهم میگه یا باید تو خونه بمونم و باهاش وقت بگذرونم تا حوصله ش سر نره یا باید باهام بیاد. تو یه چیزی بهش بگو. من که نمیتونم یه سره ورش دارم با خودم ببرمش به اون خراب شده که!

جونگین بی وقفه جملات اعتراض آمیزشو گفت و منتظر و امیدوار به مامانش نگاه کرد تا شاید اون راه نجاتی جلوی پاش بذاره.

_کیونگسو.

خانم کیم بعد از شنیدن حرفهای جونگین سمت پسر دیگه چرخید.

_جونگین راست میگه؟!

-آره. اون باهام نمیمونه و نمیذاره باهاش برم به مردسه.

+مردسه‌. چیششش. اول یاد بگیر درست بگیش بعد راه بیفت دنبال کونِ مَ...کلافه م کردی.

جونگین که متوجه نگاه ترسناک مادرش بخاطر کلمه ی بدش شده بود فورا جمله شو عوض کرد و باز به کیونگسو توپید.

+تقصیر منه که بهش رو دادم و گذاشتم دیشب پیشم بخوابه. پررو شده.

جونگین همونطور که کیونگسو رو با اخم نگاه میکرد خطاب به مادرش گفت و کیونگسو لباشو آویزون کرد.

_وایسا یه دقیقه جونگین. کیونگسو تو دوست داری با جونگین بری مدرسه؟!

-آره.

کیونگسو یهویی با چشمای چراغونی شده ش جواب داد و‌ خانم کیم به ذوقش خندید.

_خب... تو میتونی بری مدرسه اما نه با جونگین.

-یعنی چی؟! من دوست دارم با...

جونگین قبل از تموم شدن حرفش اخمی کرد.

+آه مامان تو هم نمیتونی که...

_ساکت باش تو. خب...کیونگسو یه دلایلی وجود داره که تو نمیتونی با جونگین بری.

-چه دلایلی؟!

کیونگسو غمگین پرسید.

_جونگین. تو فعلا برو داره دیرت میشه. من و کیونگسو هم با هم حرف میزنیم. خب؟!

جونگین که انگار بهترین خبر دنیا رو بهش داده باشن فورا از جاش پرید و از خونه بیرون زد و خانم کیم موند و کیونگسویی که لباش از رفتن جونگین آویزون شده بود.