Başka Biri (Marichat)

"Neden?"

Bugünün günlerden Cuma olmasına çok seviniyordum. Yarın rahatça Luka ile şarkımın hazırlık çalışmalarına devam edebilirdim. Kulağa tuhaf geliyordu, Luka ile şarkı yapmak. Fakat o benim içimde müzisyen tarafı ortaya çıkararak bana çok büyük bir iyilik yapmıştı. Sesimin her zaman güzel olduğunu söylüyordu.

Adrien'a yazdığım şarkıyı herkesin önünde söyleyeceğim için çok heyecanlıydım. Biraz da çekiniyordum. Ama Alya ve diğer kızlar dışında kimse Adrien'a aşık olduğumu bilmediği için sıkıntı yoktu.

Okul için hazırlanmaya başlasam iyi olurdu, çünkü gerçekten aldığım bu radikal kararların içinde okula geç kalmamak da bulunuyordu. Saçlarım yine salıktı. Üstümde beyaz bir büstiyer ve altımda da yeşil dar pantolon ile sanırım bugün için yeterince iyi görünüyordum.

Dün okul yarım kalmıştı, şu akuma olayları bazen bizi ders konusunda zorluyordu. Fakat her zaman olan bir şey olmadığı için mutluydum. Ve bugün berbat dersler vardı.

Dışarı çıktım ve yürümeye başladım. Her yerde Adrien posterleri bana odamı hatırlattı. Daha doğrusu eski odam, çünkü bütün posterleri de kaldırmıştım. Gerçi posterleri neyin kafasıyla koyduğumu bile bilmiyordum, eğer Adrien'ı görmeye ihtiyacım varsa, dışarı çıkmam yeterliydi. Sokağın her yerinde o vardı. Ne çeşit bir psikolojik baskı altında olduğum hakkında en ufak bir fikrim yoktu fakat bildiğim bir şey varsa o da, bir an önce aklımdan onu çıkarmam gerektiğiydi.

Adrien, seni aklımdan çıkarmak için her şeyi yapacağım.

Okula doğru ilerledim. Dünden dolayı bugün çok mutlu hissediyordum. Chat ziyaretime gelmişti. Bundan daha güzel bir şey olabilir miydi diye düşünmeden edemedim. Kim bilebilirdi ki benim yanıma geleceğini ve benden tavsiye isteyeceğini?

Teknik olarak birbirimizi tanıyorduk fakat beni gerçek hayatımda bu kadar önemsediğini bilmiyordum. Çok farklı biriydi. Yapacağım konsere bile gelecekti. Onu görmekten mutluluk duyacaktım. Ama aynı zamanda tuhaf hisler de oluşuyordu. Mesela onun orada beni izlediğini bilerek şarkı söyleme fikri bana garip geliyordu...

Sınıfıma doğru ilerledim. Yüzümde güzel bir gülümsemeyle. Çünkü mutluydum. Çünkü dün olanlar beni mutlu etmeye yeterdi. Sınıfa girdiğimde artık Alya ile oturmadığımı fark ettim. Gözüm Adrien'a ilişti. Beni görünce gülümsedi. Bende ona doğru gittim.

"Tabii ki benden önce geldin. Ne kadar istesem de senin kadar erken gelemiyorum." dedim ve çantamı sıraya koydum. Onun güldüğünü duydum.

"Emin ol evde olmaktan daha iyidir." dediğinde tek kaşımı kaldırıp gülümsedim. Babasıyla yaşadığı sorunları ve baskıyı gayet iyi biliyordum.

"Beni ağlatacaksın." dediğimde gülmeye devam etti. Bu çocuğa yapılan baskının bir şekilde davranışlarına etki etmemesi bana aşırı tuhaf geliyordu. Öyle bir ortamda büyüsem belki dünyanın en kötü insanı bile olabilirdim.

"Üzülmene gerek yok. Fakat bugün yüzündeki güzel gülümsemenin bir sebebi var mı?" dediğinde yanaklarım kızardı. Güzel gülümseme mi? Tabii ki Chat Noir evime geldiği içindi.

"İlk olarak teşekkür ederim. İkinci olarak da Chat Noir evime geldiği için baya şaşkınım ve mutluyum." dedim ve öğretmen gelene kadar çizimimi yapmaya karar verdim.

"Chat Noir mi? Evine mi geldi? Ee-eh, niye g-gelmiş ki?" dediğinde kafamı çizimden kaldırmadan konuşmaya başladım.

"Dertleşmek için. Açıkçası şaşırmadım değil, neden onca insan arasından ben bilmiyorum. Fakat o çok beyefendi bir insan." dediğimde Adrien'a şöyle bir baktım. Gülümsüyordu, sanki iltifatları kendisine etmişim gibiydi.