!(Zawieszone z powodu braku weny)
Dla fanów shipu Taekook.
'' -Jungkook! Kurwa, ogarnij chlew, który zrobiłeś w łazience, nie zamierzam znowu dotykać twoich radioaktywnych skarpetek.- W całym mieszkaniu rozbrzmiał głośny, pełen złości krzyk, Jimina...
Jungkook otworzył powoli oczy, dając im chwilę na przyzwyczajenie się do światła wpadającego do pokoju przez nie zasłonięte rolety. Był zaskoczony, ponieważ pierwszy raz obudził się przed budzikiem, a przynajmniej tak myślał zanim do jego dłoni nie dostał się telefon na którym wyświetliła się godzina 7:30, brunet z niemałym przerażeniem wpatrywał się w urządzenie, nie na długo ponieważ już po chwili jak oparzony wyskoczył z łóżka i wbiegł do łazienki. Miał wstać pół godziny temu i na spokojnie przygotować się do spotkania z radą ministrów od straw istot nadprzyrodzonych, do której brunet bardzo chciał dołączyć i stara się o to już od kilkudziesięciu lat. To przełomowe w życiu młodego wampira, no może nie takiego młodego, spotkanie ma odbyć się już za pół godziny i w tym czasie brunet powinien siedzieć już za kierownicą swojego sportowego, drogiego samochodu, a nie męczyć się z guzikami od koszuli myjąc jednocześnie zęby. Po piętnastu minutach jakimś cudem był już gotowy, stał teraz przed lustrem przyglądając się efektowi końcowemu i mógł z pewnością stwierdzić że wygląda tak samo zajebiście jak zawsze, no przynajmniej w jego mniemaniu. Zakładając buty zastanawiał się jak to możliwe że zaspał, dobra wstawanie zawsze stanowiło dla niego problem ale jeszcze nigdy nie zdarzyła mu się taka sytuacja jak ta z dzisiejszego poranka. Modlił się tylko żeby reszta dnia była dla niego lepsza.
-Jungkook! Kurwa, ogarnij chlew, który zrobiłeś w łazience, nie zamierzam znowu dotykać twoich radioaktywnych skarpetek.- W całym mieszkaniu rozbrzmiał głośny, pełen złości krzyk, Jimina, czyli jednej z sześciu osób zamieszkujących nowoczesne i niemałe mieszkanie na jednym z Seulskich dzielnic.
-Jestem spóźniony, jak wrócę to zrobię to na pewno!- Krzyknął Jungkook, wybiegając z mieszkania szybkim krokiem kierując się w stronę swojego auta.
-Ta... na pewno tego nie zrobi- Odezwał się wychodzący ze swojego pokoju Yoongi, całując w między czasie Jimina na powitanie.
~30 minut później~
Jungkook, lekko spóźniony pokonywał kolejne korytarze ogromnego biurowca. Kierował się, do jednej z sal aby przedstawić swój najnowszy projekt związany z polepszeniem życia w mieście, wśród zwykłych ludzi, wampirów. Nie stresował się ani trochę, był pewny że jego pomysł spodoba się zgromadzonym, a on już jutro o tej godzinie będzie w trakcie przenoszenia swoich rzeczy do nowego biura, po swoim długo wyczekiwanym awansie.
Wyszedł z sali po godzinnym spotkaniu i oczywiście miał racje i jego praca nie poszła na marne a jego pomysł spodobał się zdecydowanie większości przybyłym. Szczęśliwy skierował się z powrotem do auta, siadając wygodnie na miejscu kierowcy opadł na siedzenie i szybko odpalił auto, które po chwili zgasło.
-Nie rób mi tego teraz odpal.... proszę, odpal- po jeszcze kilku nieudanych próbach, poddał się i postanowił wrócić na pieszo, na szczęście było lato więc na dworze wciąż było jeszcze jasno- wrócę po ciebie jutro, złomie- sykną po nosem wychodząc z auta.
Zaczął kierować się w stronę domu, wybrał skrót prowadzący przez las. Nie bał się wchodzić do lasu całkiem sam, bo drogę znał bardzo dobrze... wypadałoby w końcu kupić nowe auto i on sam nie był lichej postury, miał się czym bronić w razie zagrożenia. Podążając ścieżką miedzy drzewami przystaną na chwilę po usłyszeniu... jakby płaczu. Po chwili namysłu i upewnieniu się że aby na pewno mu się nie wydawało zaczął kierować się do źródła dźwięku, aż do napotkania białego kosza opartego o jedno w największych drzew, w którym leżała mała, bezbronna istotka o przepięknej urodzie, zakopana w kocyku w misie, na którym leżała mała karteczka, którą brunet od razu przeczytał.
-Kim Taehyung, trzy miesiące- wyszeptał do siebie, na kartce nie było żadnych innych informacji. Jungkook nie dowierzał w ludzką podłość, bo jak można zostawić tak małe dziecko same sobie w lesie na pastwę okrutnego losu. Schylił się nad dzieckiem wystawiając w jego stronę palec wskazujący, który po chwili został złapany w małą rączkę, a dziecko ze zdziwieniem spojrzało na starszego przestając płakać i ufnie przybliżając dłoń bruneta, od razu się w nią wtulając. Jungkooka ten czyn niezwykle rozczulił, a jego oczy zaszkliły się poz wpływem wzruszenia przez sytuacje w jakiej to dzieciątko się znalazło.
-Co mam z tobą zrobić mały- w jego głowie panował teraz istny chaos, z jednej strony rozum i zdrowy rozsądek podpowiadały mu udanie się na jakiś komisariat i zgłoszenie całej sprawy, ale gdy tak przyglądał się pogrążonej we śnie twarzyczce małej istoty czuł że nie może tego zrobić. Zabrał więc chłopca razem z rzeczami pozostawionymi przez jego rodziców, takimi jak kilka pieluch i ubranek, butelki, smoczki, a nawet małe opakowanie mleka w proszku, zapakowanych w torbę przeznaczoną do przechowywania rzeczy dla małych dzieci. Brunet znów zaczął kierować się w stronę mieszkania.
-Teraz będziesz mieszkał ze mną i moimi przyjaciółmi, damy radę mały.- powiedział pewny swoich słów zatrzymując się aby jeszcze na chwilę spojrzeć na piękną twarz bobasa, po czym dalej zaczął kierować się w stronę domu.
~~
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
