Game Over H.S (დასრულებულია)

საშინელი სიზმრები

*ზაფხული*
- მომენატრები,- მითხრა ლიამმა და ჩახუტება დაპირა,მეკიდევ უკან დავიხიე.
- ბარტყიი...- ლუი იყო შემდეგი, ჩავეხუტე მთელი ძალით..ასე ყველას მოვეხვიე. ჰარის იმიტომ არა,რომ მაგას მივყავარ ბებიასთან და ცოტახანს ისიც დარჩება ჩემთან.
- მომენატრებით,- ვუთხარი ჩემს თხა ძმაკახებს, ლუის და ნაილს.
- მოიცადე,ადრე არ გვემშვიდობებოდი..- მითხრა ნაილმა.
- ახლა გემშვიდობებით,- ისევ მოვეხვიე, შემდეგ მანქანაში ჩავსხედით მე და ჰარი.სწორ გზას გავუყევით,რომელიც დაუსრულებელი მეჩვენებოდა.
- კიდევ გაბრაზებული ხარ ლიამზე?
- თავში ქვა უხლიათ..მე შენ მყავხარ, ახლა არავინ მჭირდება მეტი..- ჰარის გაეღიმა.
- ლიამმა მითხრა, იქ  ბიჭები არიან,რომლებიც გაწვალებენ ხოლმე.
- ლიამი ბევრს ლაპარაკობს და გვეყოს რა..- ვთქვი ცივად.ლიამი მაგრად მკიდია და უკვე მისი საცოლზეც.ბავშვებმა რა დამიშავეს, მაგრამ ეგენიც მიყვნენ უკან. ორ საათში უკვე ჩასულებით ვიყავით, ბებიას ძალიან გაუხარდა და მაგრად ჩამეხუტა, შემდეგ ჰარი გავაცანი, რომელსაც თურმე იცნობდა.
- ძალიან პატარა მახსოვხარ, ჰარი,- სიცილით უთხრა ბებიამ, მეც გამეცინა.როდესაც ჩემს ძველ ოთახში ავედით და ტანსაცმელები დავაბინავე.
- საყვარელო,როგორ არის ლილი?- მკითხა ბებომ.
- სიმართლე გითხრა არ მაინტერესებს,-  პირდაპირ ვუთხარი, ყოველგვარი დამალვის გარეშე, ის კი გაცოფებული იყო.ამბობდა ლიამი ცუდად მოიქცაო.
- გშიათ?- ჰარის უნდა ეთქვა დიახ მემ,მშიაო, მაგრამ გავაჩერე.
- ბე,ჰარის უნდა დავათვალიერებინო აქაუვრობა, წავალთ ახლა,- წამოვედით იქიდან.
- მეკიდევ მშიოდა,- ჩაიცინა.
- შევჭამთ,- ვუთხარი და კაფეში შევედით. უხასიათოდ ვიჯექი.
- სიყვარულო, კაი რა,- თქვა ჰარიმ და ჭამა მიატოვა.
- ჰარი, უბრალოდ ჩავფიქრდი,- ჩავიცინე, მან კი წარბი ამიწია.
- ვიცი შენი ჩაფიქრება..- გამეღიმა და უცბად მისი კოცნა მომინდა.
- აუ, სადმე წავიდეთ რა,- ხმა ამიკანკალდა, სახე შეეცვალა და ანგარიში სწრაფადვე გადაიხადა, შემდეგ მანქანაში ჩავსედით,ეგრე ე ავბღავლდი.ჰარი ანერვიულებული ატარებდა მანქანას.
- დამშვიდდი,გთოვ.ხმამაღლა მითხრა.
- უბრალოდ არ მესმის, რატომ..ლილის ვუყვარდიი...- ავქვითინდი.
- არა..უეჭველი რაღაც ხდება, იცის რომ მოუსვენარი ვარ და ეშინია...
- რისი უნდა ეშინოდეს?
- რავიცი..აუ მოკლედ რაც არ უნდა იყოს, გავარკვევ,- ჰარის გავხედე.
- კაი, ოღონდ ნუღარ ტირი.
- არ მინდა ამ სკოლაში სიარული..
- არ ივლი, პატარავ, დამშვიდდი..გავიდეს ზაფხული და ჩემთან წაგიყვან.
- მპირდები?
- ჰო..- გამიღიმა, მეკიდევ მივიწიე და ლოყაზე ვაკოცე.
- ბებიაშენთან ცალ-ცალკე ვიწვებით ჰომ?-  თავი დავუქნიე.
- სამწუხაროა..
- ჰო,- მაგრამ ეგ ხელს არაფერში შეგვიშლის,- ვუთხარი,რაზეც ჩაეცინა.
- მართლა?
- მართლა..მართლა,- მივიწიე და ვაკოცე.
- ტყისკენ გადაუხვიე..- ვუთხარი, მან კი დაბნეულმა შემომხედა.ბოლოს მაინც დამიჯერა და გადაუხვია. მანქანიდან გადმოვედით და ცოტა ფეხით ვიარეთ, მიტოვებულ ტბასთან მივიყვანე.რომელიც ძალიან ლამაზია და აქ ცუდაობაც შეიძლება.წყალი ჭუჭყიანი არასოდეს ყოფილა,უბრალოდ აქ არავინ დადის,ჩემს გარდა,მაგარია ხომ?
- ლამაზია..- თქვა ჰარიმ, გავიღიმე და ტანზე გავიხადე მთლიანად.
- რას აკეთებ?
- შიშველი უნდა ჩავხტე,წამოხვალ?-  გაიცინა და გაშიშვლდა.ორივე შევხტით ცივ წყალში,თან სიცილი აგვიტყდა.
- ამას ჰანას ტბა დავარქვი..- ვთქვი სიცილით, ჰარიმ კი გამიღიმა.
- ჰანას ტბა? მომწონს კაი სახელია,- ახლოს მოცირა და მაკოცა.ცოტა რომ გავერთეთ წყალში, ნაპირას ავედით, იქვე მივწექი სადაც ქვიშა არ იყო.
- მზე კაი დროს დაგვნათის..- როდესაც გავხედე, მისი თვალების დანახვაზე  გამეღიმა,რადგანაც მზის შუქზე ბრწყინავდა.
- მიყვარს,- ზედმეტად ხმამაღლა გავიფიქრე.
- ვინ?- ჰარიმ გაბღვერილმა გამომხედა,მეკიდევ გამეცინა.
- შენი თვალები,- სახიდან ბრაზი მოშორდა და ახლა ძალიან ფართოდ გაეღიმა, ტუჩები მოპრუწნა და თვალები დახუჭა.მივიწიე და ვაკოცე.
- ჩემი ხარ...მარტო ჩემი,- თავის ზემოდან მომაქცია.რა თქმა უნდა, სექსი გვქონდა.ცოტა უცნაური იყო, რადგანაც ორივე სველი ვიყავით. როდესაც სახლში დავბრუნდით მოსაღამოებული იყო, ამიტომაც საძინებელში გავედით. აივანზე გავედი და მეორე მხარეს გავიხედე, საითაც ჰარის აივანი იყო, მაგრამ თვითონ იქ არ იდგა.ამიტომაც მივწერე გამოსულიყო.
- ისევ სველი ხარ?- ვკითხე სიცილით,როდესაც მისი ჩამოშლილი კულულები დავინახე.
- შხაპი მივიღე,- განეცინა.
- მეც,- ენა გამოვუყავი. ცოტა გაფარჩხვის შემდეგ ჩემკენ გადმოძვრა.
- ცოტახანს ვიქნები,- უნდა ეკოცნა, გავაჩერე.
- ძირს დაჯექი, ისე ვერავინ დაგვინახავს,-  ძირს დავსხედით.ჩვენი ტუჩები კი დიდხანს იყვნენ ერთად,რომ არა ჩემი ოთახის კარზე კაკუნი, არც გავჩერდებოდით.ჰარი გადაძვრა და ოთახში შევიდა, მეკიდევ საწოლში ჩავწექი,მალევე ბებია შემოვიდა და მომიჯდა.
- კოშმარები კიდევ გესიზმრება ხოლმე?- სახე შემეცვალა.
- ხშირად..
- წამლებს სვამ?
- არა, შემიწყვიტა ექმმა, ჩემზე ცუდად მოქმედებდა,- თავი დამიქნია. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ საშინელ სტრესში ჩავვარდი და ექიმებმა კოშმარის გამო წამალი გამომიწერა,რომლის გამოც ღამე მშვიდად ვიძინებდი, მაგრამ ამის გამო, გვიანობამდე მეღვიძა და თუ ადრე ვიღვიძებდი ძალიან ცუდად ვხდებოდი. როდესაც ბებია გავიდა შევიფუთე საბანში, ღამღამობით აქ ყინავს ხოლმე. მალევე დავიძინე და კოშმარების ხსენებაზე, მართლაც დამესიზმრა საზარელი ილუსტრაციები.