can u see me? •taennie

1.7

got you on my mind - NF

Yoongi terasta  yere uzanmış gökyüzüne bakan Taehyung'un yanına ilerledi. Bu ayazda üzerinde hiçbir şey olmadan betona uzanmak için deli olması gerekirdi. Kendisi üzerine kapkalın bir sweat ve battaniye almıştı. 

"İçtiğin hiçbir alkol seni soğuğa karşı korunur hale getirmiyor." dedi üzerindeki battaniyeyi Taehyung'un üzerine atarken. "Geçir şunu omuzlarına, hasta olacaksın."

Taehyung doğrulup gülümsemeye çalıştı ama olan tek şey gözlerinin ne kadar dolu olduğunu göstermekti. Yoongi bir terslik olduğunu biliyordu. Açıkçası başlarda çok üstüne gitmek istememiş zamanla onlara açılacağını düşünmüştü. Yanıldığını anladığında Taehyung çoktan çökmüştü. Grupla bu konuyu hiç konuşmadığından kimlerin farkında olduğunu bilmiyordu ama o artık bu işe el koymalıydı.

"Neler oluyor? Lütfen hiçbir şey deme çünkü bir terslik olduğunun farkındayım. Anlat ve ben de bir daha bu konuyu sen istemedikçe açmayayım." Yoongi de yere oturdu. Yanında getirdiği termosu Taehyung'a uzattı ve mutfakta en az yarım saat mükemmel tadı tutturmak için uğraştığı sıcak çikolatayı içmesini bekledi. 

"Bunu sesli dile getirmek benim için epey zor olacak." Sıcak çikolatadan bir yudum aldı ve derin bir nefesi koyverdi. Mavi battaniyeye iyice sarındı. Üşüyorken neden kendine eziyet ediyordu?

"Bir kıza aşığım, köpek gibi hem de. İki sene oldu ve onun o kadar umurunda değildim ki. Ben de bir şey yaptım. Ona yazdım, anonim olarak da olsa ona yazdım. Tam o zaman fark etti beni. Başkasına aşık ama beni fark etti. Ümitlenmemeliyim, üzülmemeliyim değil mi?"

Yoongi adı geçmese de kim olduklarını anlamıştı. İçini bir keder kapladı. Hikayede üzülen biri olacaktı ve korkardı ki bu noktada o kişi Taehyung'tan başkası değildi. Taraf olup olmadığı bile net olmayan hikayede kimi koruyabilirdi ki? İkisi de en yakın arkadaşıydı. Ne tavsiyesi verebilirdi? Dinlemekten başka çaresi yoktu. İşler daha da kızışmadan müdahale gerekliydi. Kook ve Jennie bir şey bilmezken bunu yapmak o kadar zordu ki.

"Yapma." diyebildi sadece. Başka söyleyeceği her şey onu bir tarafa iterdi. Karşısındaki üzüntüden kahrolan adama sarıldı. Karşılık alamadı. Hayal kırıklığıyla geri çekilmek zorunda kaldı.

"Ben her gün kendime bunu söylemiyor muyum sanıyorsun? Çıkıp önce ben sevdim demek istemediğim tek bir gün bile yok. Onların her gün birbirlerinde daha da hoşlanmalarını izlemek ne kadar zor bir fikrin var mı? Kook'un mutlu olmasını istemediğimi mi sanıyorsun? Bu yüzden vazgeçiyorum kendimden." Ayağa kalkıp battaniyeyi yere bıraktı. Gitmeden önce gözlerinden akan yaşlar dolunayın ışığında parlamıştı.

"Yapmaymış, siktir. Bir bok yapamadığım için olduğum çukurda debeleniyorum."

Eğer bölüm 15 vote ve 10 yorumu geçerse bu hafta yeni bir bölüm daha yayınlayacağım. İyi geceler^^