"Özür dileriz Miya." diye mahcup mahcup bakan ekibe göz gezdirdim. Hadi ama, utanmasanız ağlayacaksınız!
"Bak şimdi Brad, bardağı kır, sonra özür dile. Eskisi gibi olursa sizi affedeceğim." Hepsi iki gündür benden sürekli özür diliyordu. Ben mi? Tabi ki de affetmiyordum. Brad sinirlenip bardağı yere attı ve bardak kırıldı. Sonra bağırdı.
"Özür dileriz tamam mı? Aptallık ettik!" O sırada gücümü bardağa odakladım ve çatlaklar kalarak birleşmesini sağladım.
"Bardak tamir olduğuna göre.. Sizi affedebilirim." diyip ona sarıldım.
"Siz benim Doğu'dan sonraki tek arkadaşım, hiç sahip olmadığım kalabalık ailemsiniz! Tabi sizi affedeceğim." Kısa süre sonra o da kollarını belime koydu. Saniyeler sonra sarılmamıza bir kaç beden daha eşlik edince kıkırdadım.
Grup sarılması sona erdiğinde ağaca yaslanmış bizi izleyen Ares'e kaydı gözlerim. Ukala! Göz devirip yaslandığı ağaçtan destek alarak doğruldu. Ve bana başıyla girişi işaret etti. Gözlerimle onaylayıp Doğu'ya döndüm.
"Sana çok kırgınım." dedim ve evime çıktım. Aptal şey!
Saçlarımı çözüp, ellerimle şekil verdim. Sonra aşağı inip girişe yöneldim.
"Sonunda." Ben girişte Ares'i ararken altında durduğum ağaçtan seslenmişti. Kafamı kaldırıp ona baktım.
"Hadi sende gel." Başımı sallayıp yanına tırmandım.
"Evet?"
"Herkesin içinde özür dilemek istemedim."
"Neden? Egon mu zedelenir?" Alayla söylediğim şeye kaşlarını çattı.
"Sadece özel bir özür olsun istedim." Şaşkınlıkla ona döndüm.
"Üzgünüm tamam mı? Fazla aptallık ettim. Sadece o çok iyi ve güzeldi. Sende ilk geldiği zaman çok şımarık davranmıştın. Ona inandım bende. Affedecek misin beni de?" Başımı salladım.
"Sizi kıskandım. Çünkü hayatımdaki tek arkadaşımsınız. İki- pardon üçüncü ailem gibisiniz. Bende kıskandım işte." Bu itirafa güldü Salak.
"Peki o zaman."
"Öyle."
"Evet."
"Güzel."
"İyi."
"Tamam."
"Bence de." dediğinde kahkaha attık.
KISA BİR GEÇİŞ BÖLÜMÜ. ♥♥:-* B-) O:-) :-D :-) ;-)
MULTİ: ARES ♥
