Hepimiz gücümüzü birleştirip denedik ama olmadı. Cadıların yaptığı düğüm çözülmüyordu. Hepimiz pes edip yere oturduk belkide sona gelmiştik. Aklıma eski günlerim geldi. Annem ve babama her gün beni parka götürmeleri için ağlardım. Başka bir derdim yoktu. Tek derdim oyundu. Küçük kalmak istedim. Bir gün bir vampir ve kitap hayatımı mafetti. Kitap evet kitapta kaderim yazıyor. Ben:"Beyza mavi kitabımın olduğu çantayı yollayabilir misin?"
Çanta Beyza'nın arkasındaydı. Tuttu ayağa zorla kalkarak yanıma attı. Arkamı döndüm. Ellerimle zorla açtım. Ellerimi arkadan öyle sıkı bağlamışlar ki bileklerim çok acıyordu. Çantanın içini karıştırmaya başladım. Evet buldum. Çantayı ittirdim. Kitabı açtım. Kitaba doğru döndüm.
O ELIZABETH ÖYLEDIR KI O KADER ÇİZGİSİNDE OYNAYACAK VE İÇİNDE BULDUĞU CÜMLELERLE ONLARIN ELINDEN KURTULACAK.
Ben:"İçimde buldugum cümleler"
Galla:"Niye o lanet kitabı okudun?"
Ben:"Kaderimin yazılı olduğu kitap"
Kim jong kook:"Ne yazıyor. Kurtulacak mıyız?"
Ben:"Evet ama bu sözü çözmem gerek yoksa kurtulamayız."
Galla:"Nee!!! Çabuk o beynini çalıştır ve şunu çöz. "
Merve:"Şşşt sakin ol bizi dinlemelerini istemezsin. "
Ben:"Ya lütfen herkes düşünsün bunu bulmamız gerek"
Galla:"Kızım biz ne anlarız vampirlikten"
Thomas:"Galla!"
Galla:"Ay tamam tamam düşünürüz. "
Bunun anlamı neydi. İçimde bulduğum cümleler. Aklımdan bir sürü cümle geçiyordu. Bu şifre neydi. Sanki aklımdan geçenler değildi. Bu bambaşka bir şeydi.
Kim jong kook:"Ateşi çağırdığın gibi bunuda çağır ne bilim içimdeki cümleler bana gelin de. "
İçindeki cümleler bana gelin
Ben:"Olmadı"
Merve:"Öyle saçma basit bir şey degil bu kitabı fazla hafife alıyoruz. Bu çok zor bir şey ve bulduğumuz da Elizabeth bunu kolaylıkla halledecek."
Thomas:"Bence bu kadar zor çözülen bir şifre o kadar zor yapılır. O yüzden bir an önce çözmemiz gerek"
Düşünüyordum bulamıyordum. Artık ümidimizi yitirmistik. ..
Sabah iki cadı bizi almaya geldi. İşte meydana doğru gidiyorduk. Sonumuz gelmişti. Bizi cadı heykeline bağladılar. Beyza:"İlk içime döndüğümde güç bana verildiğinde çok güçlü bir vampir olup her şeyin üstesinden geleceğimi sanmıştım. "
İçine dönmek. İçimdeki cümleler...
Tabi yaa içime dönmeliydim. Aklımdaki her şeyi attım. Başımızda toplanan kalabalığın seslerini bile duymuyordum. Gözlerimi kapattım.
Elizabeth ikinci içine dönmeyi başardın gücün zehir. ..
Gözlerimi açtım ve vücudumdan çıkan yeşil duman cadıların üstüne gitti. Cadılar bayılınca bizim düğüm çözüldü. Şehir çıkışına doğru koşmaya başladık. Koştuk hiç durmadan. .
Eski bir tabela şehirin bittiği yer. Biraz yürüdük. Yem yeşil her yer kelebekler iyide biz ilkbaharda değildik. Cadılar şehri soğuktu. Ormanda öyle. .. Mevsim sonbahardı. Şimdi ise güneş yakıyordu.
Ben:"Tuzakk!!"
