Kabanata 37

17.2K 377 208
                                    


"Good morning, Madam!" Flora greeted me when I opened the door. Her eyes are lighting up and grinning at me like I did a crazy thing.

Nilingon ko si Hunter na kakatapos lang magligpit ng pinagkainan namin. He's topless and only wearing a damn khaki shorts. Ako nama'y isang sunny dress galing sa damit ni Flora na iniwan niya para sa akin bago ako traydurin kagabi.

I woke up with Hunter in deep sleep while I was between his arms and feet. I feel like he never let me go when I fall asleep until I woke up. Hindi ko mabilang kung ilang minuto ko siyang tinitigan habang hindi gumagalaw. Nang gumalaw ako para bumangon ay tsaka lang siya gumising at tila nagpanic pa ng kaunti sa pag-alis ko.

I glared at her. "Why did you do that?"

"Well, I was actually just joking at first but he agreed.. so," nagbikit siya ng balikat at tinusok ang tagiliran ko. "Kunyari ka pa! Ano? Magkatabi kayo? What did you guys do in the middle of the night, huh?"

"Wala!"

"Don't be shy! Ano? Nag-spirit of the glass ba kayo? Taguan? Ano?" hinila niya ang damit ko na para bang batang pinipilit ang kaniyang gusto.

I glared at her and looked at Hunter crouching on our bed for his duffel bag. He pulled out a black tank top. Pinanood namin siyang isuot iyon. I gulped looking at how his biceps flexed while wearing it.

Sinulyapan ko si Flora at kaagad sumama lalo ang tingin dahil naabutang nakatingin siya doon.

"Aalis na ba tayo? I'll just get my stuff, then. Hintayin mo na ako sa sasakyan." hirit ko at hinarangan ang view niya kay Hunter.

Ngumisi siya. "Hindi, Madam! Ako lang ang aalis. Ikaw, sumabay ka na—"

"What? No!"

Before she could talk, a hand immediately snaked on my waist. Nagkatinginan kami ni Flora dahil pareho yata kami ng iniisip. His scent immediately entered my nose. Very fresh. Damn it. Humataw ang puso ko dahil doon.

I lift my eyes on him. He smiled and leaned forward to whisper. "Let's go?"

Inipit ni Flora ang labi at hindi mapigilan ang bungisngis. She smirked at me. "Una na ako! I'll take care of your car, don't worry, Madam!" she ran away.

I had no choice. Hindi naman din ako nagrereklamo dahil doon. I mean, I have to admit that my anger toward Hunter faded. My doubts about him and Krisha faded, too. I feel so light and just like him, I want to be clingy too.

He wore his mask and cap. Ofcourse, Pinanood ko siyang isukbit ang duffel bag niyang nakasalansan din ang mga damit ko doon. He automatically grabbed my hand and intertwined our fingers.

Tumikhim ako. "Did Geiko scold you about what you did in your concert?" I asked because he was talking to Geiko while we were eating.

Tumango siya. "A bit.."

"Did you get your lesson now?" nanliit ang paningin ko sa kaniya.

"What?"

"You shouldn't just run down from the stage every time you want! You're performing, Hunter. Be professional."

"You walked out while listening to the song, Amber. Umiiyak." iritado niyang sabi. "How can I not drop my performance and run after you?"

Natigilan ako ng kaunti. Speaking of the song.. Nanliit ang paningin ko sa kaniya. Bumukas ang elevator at tumambad ang dalawang babaeng naka-bikini na may sarong lang sa baywang at malaki ang shades.

Amber Alert (El Vicente Series #1) [COMPLETED]Where stories live. Discover now