Begin Again

Chapter 7: Remembering Sunday

Okay ka lang miss?

A-ah a-ano o-okay lang ako hehe salamat.

Patakbo akong umalis sa sitwasyong kinasadlakan ko, pero sabi nga nila ang malas minsan abusado! Dahil pag takbo ko paalis hindi ko namalayan na may glass wall nga pala kaya hayon na untog na naman ako.

Miss miss, okay ka lang?

Arghhh lupa kainin mo na ako.

I covered my face dahil hiyang-hiya ako sa pagmumukha kong ang tanga-tanga Naman eh!

Okay lang bye!!

Teka lang! Pwede bang huwag kang tumakbo basta basta kaya ka nauuntog eh 'di ka tumitingin sa daan.

S-sorry Franco

Kilala mo ako?

I bite my tongue as hard as I can. Naman kasiiiii hindi marunong bumasa ng sitwasyon tong dila ko.

Ah, a-ano k-kasi, a-ano a-ahm a--

Ano!

Classmate!
Oo! Tama classmate tayo hehe

Kung classmate tayo bakit hindi naman kita kilala?

I'm invisible?

Ginagago mo ba ako?!

Hindi! Hindi! T-totoo naman kasi yung sinabi ko na classmate tayo.

Oo na! Sige kunyare naniniwala ako. Saan ka papunta bakit ang hilig mong yumakap sa mga dingding?

Isang masamang tingin ang binigay ko sa kanya na agad ko ring binawi ng tingnan niya rin ako. Nakakainis naman kasi alam na niyang napahiya ako inulit pa psh, pasalamat siya crush ko siya at kahit sobrang ewan ng nangyari masaya parin akong maka usap siya .

Kakain sana ako sa labas.

Ganun ba? Sino kasama mo?

W-wala, Wala akong kasama.

Pero kung sasama ka pwede naman heheh. Kinikilig ako sa mga pinagsasabi nitong utak ko.

Sasamahan nalang kita , naaawa ako sa mga dingding na yayakapin mo ulit eh . Saan kaba kakain?

Patay! Sa eat all you can pa naman ako kakain dahil nakakuha ako ng coupon doon. Pero nakakahiya naman baka akalain niyang ang takaw ko. Huwag nalang kaya doon p-perooo ngayon may serving sila ng king crab! Once a month lang nangyayari yun eh. ah! Bahala na baka hindi rin siya tumuloy kapag nalaman niya ang lugar. Peroooo sayang naman yung pagkakataong makasama ko siyang kumain argh!! Ano ba talaga!