PROLOGUE

20 3 2
                                        

FIERRA ZAEN ADAM
"I don't like what your wearing" Biglang bungad niya sa akin ng makarating ako sa harap niya, well i don't care if he likes it or not,pareho lang kami, but i don't have a choice ayaw nilang ipasuot sa akin yung gusto ko

"Then, should I leave now? " sarkastikong tanong ko, na ikinatigil naman niya.

Tahimik na nagpatuloy kami papasok sa isang malaking Hall kung saan gaganapin ang ballroom na inorganize ng Mama at Papa niya. Di  rin nagtagal ay nag umpisa nang magsayawan ang lahat.

Pagkatapos naming sumayaw ay agad na rin kaming naupo, di naman kasi ako komportableng magtagal kami sa ballroom floor lalo pa at siya ang kasama ko.
"Bakit ka ba nagpapaganda?"tanong niya nanaman

"Ako ba kausap mo?" takhang tanong ko nandito kami ngayon sa table pero kami lang ang nanditong dalawa, inuumpisahan nanaman niya ako

"Oo, may iba ka pa bang nakikita?" Sinusungitan niya ba ako?

"Ako wala, baka ikaw meron, because you seem to be seeing things" sagot ko sa kanya tapos ay uminom ng wine

"Ikaw ang tinutukoy ko, ganyan ka ba talaga?"i looked at him with no emotions

"Ako ganito? Bakit ano ba ako?"sagot ko natahimik naman siya, inalis ko ang tingin ko sa kanya at tumingin nalang sa kung saan and i continue

"At isa pa, hindi ako nagpapaganda, nag ayos lang nagpaganda na agad?  And please wag mo akong umpisahan dahil hindi ko na kasalanan kung nagagandahan ka lalo sila... because i didn't dress this way to impress or to be pretty o lingunin. I do it for myself, NOT for you nor anyone in this damn place" i said without looking at him

'ANO BANG MALI SA SUOT KO?! HINDI NAMAN ITO DARING GAYA NANG SA IBA, AKMA LANG NAMAN SA AKIN AT SA PERSONALIDAD KO KAHIT HINDI ITO ANG GUSTO KONG SUOTIN.' Sigaw ko sa isipan ko

Iniaakma ko lang naman ang sarili at bihis ko sa okasyon,

"Kahit wala akong pakialam sa gusto mo, may I ask? Anong gusto mong isuot ko dito trahe de boda,daster ganoon?" Pilosopong tanong ko sa kanya na nauubusan na ng pasensiya.
Hindi naman siya agad nakasagot

"Ano?" Tanong ko pa

"Gusto mo talagang malaman?" Parang nang-aasar na sabi niya pa, sasagutin ko na sana siya pero napatigil ako ng marinig kong mag ring ang phone ko.
Kinuha ko ito sa Purse ko at sinagot ito

IT'S JAKE

"Hey, Jake" masiglang bati ko

"Zaen you promised dinner to me, where are you? " naiimagine ko na naka pout na siya

"Oh sorry i forgot" nakagat kong bigla ang labi ko nang maalala ko ang usapan namin

"It's okay, ill just wait for you here" I can't say no to him its been several times that i let him down

"Okay I'm on my way" I answered then hang up I stood up not caring if he's looking

"I gotta go" i said ready to leave. 

Ang usapan lang naman ay sasamahan ko siya mag perform, after that I can leave

"Where are you going?" he asked me while he also stood up from his seat

" I'm leaving I promised dinner to someone" sagot ko sa kanya, suddenly his face looked conflicted

"Iiwan mo ako dito?"he asked

"Yeah obviously, marunong ka namang umuwi diba?" Pinigilan ko ang sarili kong mapairap, bakit yun pa nasabi ko parang ang childish pakinggan

"Yes i do, but i thought we will have dinner? After nito with my parents" napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya 

Abat kailan ba kami nag-usap ng tungkol doon?
What on earth is he talking about?

"I don't recall saying that. I just came here, because they asked me to accompany you tonight, but looking at you now seems like you don't need company at all" I said honestly, kung hindi lang sila humingi ng pabor sa akin i wouldn't be here at all!

"Hindi lahat ng nakikita ng mata mo ay dapat paniwalaan. Alam mo ba yon?" parang naiinis na pangangaral na sabi pa niya, 

I looked around  to make sure no one is looking in our direction and when it was clear I looked back at him

"Perhaps I don't? Would you please enlighten me?" I said trying to hide my mockery he really looks like he is  close to losing his patience, but it quickly disappeared

"Don't leave me alone here please, just this once"

"But what about --" tanong ko sa kanya

"Please" he said one last time, I stared at him quite a few seconds, 

I felt something weird inside me, as I stared back at him like a little pain he looks pitiful to me I don't know why

"Give me a second" and so I called jake again and explained everything to him, mabuti na lang at very understanding siya, but I don't want to spoil it.

"It's alright, maybe tomorrow we can reschedule it?"

"Yeah yeah tomorrow it is, Thank you for understanding Jake."

"Don't mention it, basta ikaw"

"Nahihiya na nga ako sayo eh pasensiya na talaga ha?"

"Zaen it's fine... "

"Fierra come here are you done" agad na napalingon ako sa pinanggalingan ng boses at di nga ako nagkamali, nang lingunin ko siya ay malapit na siya sa akin, tinalikuran ko naman siya muli at

"Whos that?" Bakas ang pag aalala sa boses ni Jake na hindi ko malaman ang dahilan.
"Ah wala just someone I knew, I'll call you later, I need to hang up now, night" then i ended the call at saka ko binalingan ang magaling na lala...
...ki
'Bakit ang lapit niya?!!! '

...To be continue

_______________________________________________Hi There Everyone!!!

Feeling excited and nervous at the same time.
Thank you for reading hope you liked it, Prologue is up yes hooray!!! At last.

Enjoy Reading kahit broken ouch!!
CHARRR Lovelots heartheart

The Sweet Girl No MoreWhere stories live. Discover now