Undecided Love

(21) Orphan

Treasha's POV

Nag mamadali akong bumaba ng hagdan, dere-deretsong nagpunta sa labas.

"Manong Berto, give me the keys." I blankly said as I wipe my tears.

"Pero maam, kabilin bilinan po nila maam at sir, na bawal po kayong mag drive. Lalo na pong gabi ngayun, delekado po."

"Give. me. the key." May diin na sabi ko.

"Pero ma-"

"JUST GIVE THE FUCKING KEY!" pinutol ko ang sasabihin nya.

Nakita ko namang nabigla sya sa inasal ko.

Nabigla din ako sa nagawa ko, never pa akong nag taas ng boses sa kahit sino.

Di na ako makapag salita at umiyak na lang.

"Manong Berto, ako na pong bahala." Narinig kong sabi ni kuya Nikhun, kinuha nya din ang susi, kay manong Berto.

"Sinabi ko naman sayo diba. Control yourself Treasha Mavy Ann." Nang-gigilaiti na sabi ni kuya sakin.

"Kontrol. Kontrol?! FUCK THAT FUCKING CONTROL! Sa tingin mo kuya makakapag control pa ako sa narinig ko? Ha? All this time. All this time! Naniniwala ako sa isang kasinungalingan na akala ko ay totoo!" Umiiyak na sabi ko.

Nanghihina ako.

Nanghihina ako sa nalaman ko.

"Treasha! Instead of being angry. Just be thankful dahil hindi namin to isinekreto sayo, at mas pinili na lang na sabihin sayo!"

Nag sisigawan kami ni kuya dito sa tapat ng pintuan at nakikita kong natataranta ang mga kasambahay namin, dahil its the first time na maging ganito ako.

I shook my head, slowly.

"I'm speechless. Ayokong nang magsalita."

Niyakap ako ni kuya at hinagod hagod ang likod ko. Hindi ako matigil sa pag iyak.

"Treasha, nalaman mo lang ang totoo. Pero thats doesn't mean that you, knowing the truth will lead our relationship with you on other way." Pagpapaliwanag nya sakin.

"Wala namang nawala, nung nalaman mo ang totoo diba? You're still our Treasha Mavy Ann horvejkel."

Bumitaw ako sa pag kakayakap nya sakin.

I sigh.

"Just this one kuya, please. Just this once. I want to be alone." I said beetween my sobs.

Medyo hesitate pa sya pero in the end binigay nya din ang susi.

Pababa na ako ng door stairs ng mag salita pa sya.

"Alam mo na kung ano ang ginagawa mo Treasha."

Huminto muna ako, at in just a seconds pumunta ako sa labas ng bahay at naabutan na nakapark padin sa labas ang kotse ko.

I get on, and slamed the car's door.

I drove the car as fast as I can.

Sa sobrang bilis aakalain yata ng makakakita sakin na nag re-race ako sa daan.

Well, yeah, Im a racer so Its normal.

Patuloy lang sa pag patak ang mga luha ko,

I cant stop myself from crying.

FLASHBACK

"Baby, we have something to tell you." Dad seriously said.

Dahan dahan akong bumitaw sa pag kakayakap ko sa kanya, at tinignan ko sila ni mommy with a question mark on my face.