Undecided Love

(23) Hatreds

Treasha's POV

Its already 9:00 in the evening, and I'm here in the balcony kung saan naroroon ang kwarto ni Dylan.

'Di kasi ako makatulog kaya naisipan ko munang mag pahangin.

Mula dito ay tanaw ko ang buong, city.

At kitang kita ko dito ang isang bilboard na may larawan ko.

That was taken last year, that time I was promoting a clothing line department.

It is a very simple bilboard with my name on it.

"Treasha Mavy Ann Horvejkel." Basa ko mula sa malayo.

Everyone think that, I'm Lucky 'cause anak ako ng isang sikat na Bussinessman around asia.

Pero, Who would have thought na ang isang sikat na model na katulad ko, ay ampon lang pala?

"Cant sleep?" Natigil ang pagmumuni muni ko ng biglang may nagsalita sa likuran ko.

"Ahh, oo eh, ikaw ba't gising ka pa."  Balik tanong ko sakanya.

"Inaantay ko kasi na matulog ka."  Sabi naman nya habang nakatingin sa malayo.

"Huh? Weird."

He just chuckled on my words.

"So, anong iniisip mo?"

"Ako? Marami eh."  Palusot ko dahil ang totoo, eh ayoko munang pag usapan yun.

"Edi isa-isahin mo." Palag nya pa.

Tumingin ako sa kanya.

"Una. Iniisip ko si Gian." Mabilis na sagot ko sa kanya. Palusot ko pa. Pero,

Totoo naman, Siguro sa lahat ng tao ngayon sa mundo sya ang pinaka namimiss ko, kasi kung andito sya ngayon, malamang sya ang kausap ko, yung, sinasabihan ko ng problema ngayon.

"Oh, So you miss him" Sya

Ako lang ba talaga o talagang may sakit sa pananalita nya habang sinasabi nya yun.

"Uh-huh. I miss him, kasi, siguro kung andito sya, sya ang kausap ko, sigurado ako nalaman nya na to, at nag aalala na yun sakin." Malungkot na sagot ko sa kanya.

Di ko naman sya matawagan, tinapon ko nga ang cellphone ko diba?

"Pag ako din ba mawala, ma-mi- miss mo din ako Treasha?" Seryosong tanong nya sakin.

Napatingin naman ako sa kanya na para bang alien sya or what.

"What kind of a question is that?" I asked amusely.

"Haha! Just joking." He chuckled.

I just pout my lips.

"So what else?" He asked again.

"Wala na," I plainly said.

"Sabi nga nila, pwede kang mag-tago, pero 'di ka pwedeng tumakbo." He said calmly.

"Wala akong tinatago." I said nearly crying, rememb'ring that time.

"Treasha, kung itatago mo lang yan sa sarili mo, lalong masakit, mas masakit. Kung lagi kang ganyan, ganyan na gusto lagi na, laging mag isa, hindi ka lulubayan ng sakit na nararamdaman mo Treasha. Hindi ka makaka ahon sa problema na hinaharap mo." He said helplessly.

"Hindi ko kailangan ng kasama, lumaki nga ako na hindi naalagaan ng magulang, ngayon pa kaya." Pride nalang ang natitira sakin, At ayokong mawala yun.

Tears starting to burst out.

"Kailangan Treasha, kailangan, kahit hindi mo gusto, kaylangan mong gustuhin at intindihin. Matuto ka Treasha,matuto ka namang tumanggap ng tulong, buksan mo yang puso mo para sa mga taong gustong tulungan ka, sa mga taong mahal ka. Kasi 'di habang buhay, masaya ang mag isa. Matuto kang mag mahal Treasha. "