Kapımızdaki Kız / Seungmin {Tamamlandı}

...1...

Gece eve içkili gelmiş ve bana dokunmaya çalışmıştı it. Sonuna kadar direndim. Çok içmiş olacak ki bayıldı hemen. Onu oracıkta bırakıp evden kaçtım. Sonunda orada hapis kalmaktan , o iğrenç adamdan kurtulmuştum. Oradan uzaklaşabildiğim kadar uzaklaştım. Nefessiz kalınca yeteri kadar uzaklaştığımı düşünüp bir evin önündeki kaldırıma oturdum. Yaşadıklarım bir bir önümden geçerken kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım. Ama neye ağlayacağımı şaşırmıştım. Oradan kaçmayı başardığıma mı yoksa kimsesiz olduğum gerçeğine mi?
Hepsine ağladım. Sesli sesli... Bir süre sonra omzuma bir el dokundu. O anda kalbim duracakmış gibi oldu ve çığlık atarak olduğum yerden kalktım.

? : Kızım sakin ol benden zarar gelmez. Neden bu saatte buradasın sen? Annen baban yok mu senin?

Evet yok benim annem babam yok. Kimsem yok. Karşımdaki teyzeye baktım. Cidden zararsız gözüküyordu. Ama aklıma yine annemin o acı çığlıkları geldiği için yine ağlamaya başladım. Ellerimle yüzümü kapattım ve içten içten hıçkırarak ağlamaya başladım. Teyze hemen yanıma geldi ve destek vermek istercesine sırtımı sıvazladı.

? : Bak şurada oturuyorum. Senin durumunu anladım ben gel bi elini yüzünü yıka ve derdini anlat. Belki bir çare buluruz hım?

Ağlamamı durdurdum. Ara ara hıçkırıyordum. Ellerimi yüzümden çektim ve karşımdaki teyzeye baktım. Ne kadar da anneme benziyordu. İçimden ona sımsıkı sarılmak geldi. Ve yaptım da ona sımsıkı sarıldım. Oda bana sarılmış ve saçlarımı okşamıştı. Ardından geri çekildim ve başımı yere eğdim. Mahcup bir şekilde titreyen sesimle konuştum.

-Özür dilerim. Rahatsızlık verdim. B-ben artık g-gideyim.

?: Yok olmaz kızım ben seni bu saatte tek başına hiçbir yere gönderemem kusur bakma. Evimde misafir edebilirim seni. İstersen yarın sabah gidersin ama bu saatte seni bırakamam. Tamam mı?

-Şey çok naziksiniz. Teşekkür ederim.

Dedim ve onun peşinde evine doğru ilerledim. Ev büyük ve bahçeli bir evdi. Tek katlı ama genişti. Bahçeden içeri geçerken sordu teyze.

?: İsmin neydi kızım?

-Hwa Young. Kim Hwa Young. Sizin isminiz nedir?

? : Sonha.

-Memnun oldum Sonha-shi

Sonha t. : Teyze desen yeterli kızım. Saygı ifadesine gerek yok. Bende memnun oldum güzel kızım.

Bu sırada evin kapısına gelmiştik. Sonha teyze kapıyı açtı ve içeri girdik. Evi cidden güzeldi. Yah!Bir dakika ben az önce yaşadıklarımı ne güzel unuttum öyle! Ah unutmadım ki. Hiçbir zaman unutamadım. Gözlerim yine dolmuş iken hemen elimle sildim ve Sonha teyzeyi takip etmeye devam ettim. Sonunda bir yatak odasına gelmiştik. Sanırım misafir odasıydı çünkü kullanılmadığı belliydi. İçerideki iki kişilik koltuğa oturduk. Sonha teyze ellerimi tutmuş gözlerimin içine sanki yıllardır beni tanıyormuş gibi sanki sanki onun kızıymışım gibi bakıyordu. Ben ise ona sadece acı ve minnetle bakıyordum.

Sonha t. : Seni bu hale kim getirdi kızım? Ne oldu böyle sana?

İç çektim ve başımı eğdim. Ellerimi birleştirdim ve boğazımı temizleyip anlatmaya başladım.

-Babam annemi öldürüp intihar etti. O zaman kimsesizdim. Kwang Min Joo psikopatı bana iş bulacağını söylemiş ve beni kendi evine getirmişti. Bir pisliğin tekiyidi. Bana aşık olduğunu ve benimle evlenmek istediğini söylemişti. 1-2 aydır ordayım. Her günüm zehir gibi geçti. Her gün dayak yemiştim. Kırk kere hastanelik olmuştum. Ama asla kendime dokundurtmadım. Kendimi bir şekilde ondan bu yönde korudum. Bazen dayak yiyerek bazende kaçarak korumaya çalıştım kendimi.