Arkadaşlar tanıtımda da belirttiğim gibi bu bir eşcinsel hikayesi.Yani eşcinsellerin yaşadığı zorlukları ve iki eşcinselin aşkını anlatıyor. Eğer eşcinsellere karşı bir önyargınız varsa başlamayın.Ve şunu da belirteyim hikayenin bazı bölümlerinde sapıklık olabilir.Rahatsız olacaksanız okumamanızı sizin elinizde.Hepinize şimdiden teşekkür ederim.
Bu bölümü Selena Gomez - My Dilemma ile okuyabilirsiniz :)
Arabamla okula yaklaşırken kendime sık sık kötü birşey olmayacağını hatırlatmaya çalışıyordum.Bugün bu okuldaki ilk günümdü ve karar vermiştim.Artık yeni bir hayata başlayacaktım.Sonuçta burada Justin dışında kimse beni tanımıyordu.Kimse geçmişimi bilmiyordu.Eski okulumdaki gibi benimle dalga geçicek insanlar yoktu.Burada tercihlerimin getirdiği zorlukları yaşamayacaktım. En azından öyle olmasını umuyordum.Benim için güzel bir başlangıç olmasını.Çünkü biliyordum,bu dünya kendin olmana karşıdır.Seni değiştirip kendi istediği biri yapmak ister.Ya ona boyun eğer onun istediği, ama senin istemediğin,benliğinden çok uzak biri olursun ya da dimdik hayatın karşısında durup tüm zorluklara rağmen kendin olursun.İnanın bende hala hangisini tercih edeceğimi bilmiyorum.Sadece biraz zamana ihtiyacım var.Toparlanmak ve güçlenmek için,yeniden güvenebilmek için.Bu arada çoktan okula gelmiştim.Koridorda yürürken birden aklıma Sandy geldi.Onun yaptıklarından sonra kendime söz vermiştim.O sürtüğü daha fazla düşünmeyeceğim diye.Ama ihanetini,bana yaptıklarını,tüm okulun önünde küçük düşürüşünü,belki de güven duygumun hepsini ruhumdan çekip alışını unutamıyordum.Unutmak ne zor değil mi?İzlerini ruhunda ve bedeninde taşırken unutmaya çalışmak?Geçmişin getirdiği anıları,hissettirdiklerini zihninin en ücra köşelerine kadar hatırlar ve hissederken unutmak?Düşünceler beynimde bir oraya bir buraya çarpışırken arkamdan gelen ses kendime gelmeme sebep oldu.
-Hey,sen
Arkamı döndüğümde gördüğüm kızın altına giydiği kısacık bir kot şort,alt kısmından gözüken cepleriyle gerçekten çok hoş gözüküyordu.Şortunun üzerine ise göbeğini açıkta bırakan beyaz bir tişört ve krem rengi bir hırka giymişti.Gözlerine siyah far ve siyah kalem çekmişti.Kalemi gözlerinin altına dağıtarak mavi gözlerini belirginleştirmişti.Sarı saçları onu daha da asileştiriyordu.Onu incelemeyi bırakıp yüzüne baktım:
-Bana mı dedin?
Soruma tiz bir kahkaha atarak cevap verdi :
-Sence başka birine demiş gibi mi gözüküyorum?
- Ah.Sadece emin olmak istemiştim.Her neyse ne istiyorsun?
Topuklu ayakkabılarıyla yerde sesler çıkararak bana yaklaştı:
-Senin adın ne bakalım ufaklık ?
-Benimle küçük bir çocukla konuşuyormuş gibi konuşma.Ve adımı merak ediyorsan,Mia.
Bir kez daha o sinir bozucu kahkahasıyla güldü :
-Seni yeni yetme,bana bak.Kimse bana nasıl konuşacağımı yada nasıl davranacağımı söyleyemez. Üstelik yenileri hiç sevmem.
-Haha.Ne olurmuş sen sevmezsen?
Kirpiklerini kırpıştırdı.Ağzındaki sakızı çıkarıp dolabıma yapıştırdı:
-Benim sevmediklerim burada barınamaz.Şu sakızı görüyor musun? Onun gibi ezilirler bu okulda.
- Hah.Sen kimsin ki ?
Neyse ki o bana seslenmeden önce dolabımın önüne gelmiştim.İdare tarafından önceden dolabıma yerleştirilmiş kitapların arasından bugünkü ders programının kitaplarını alırken bile onun ukalaca güldüğünü anlayabiliyordum.
-Tanıştırıyım,ben Miranda.Okulun belalısı Miranda.Ama arkadaşlarımın deyimiyle; Yaban mersini.
-Yaban mersini ha? Neden böyle diyorlar?
Merakıma yenik düşüp bir anda sormuştum soruyu.Sonrasında sormamam gerektiğini anlasam da.
Bu sefer yüzündeki ifade sertleşmişti:
-Bak ufaklık,bana öyle her istediğin soruyu soramazsın.Bende her soruyu cevaplamam.Eğer benim ortamıma geldiysen buradaki kurallara uyacaksın;
Kural 1) Sakın sana söylenmedikçe hiç birşeyi merak etme.
Kural 2)Benimle ve grubumla iyi geçinmeye bak
Kural 3) Sakın ama sakın bana ne yapacağımı söyleme
Eğer kurallara uyarsan sıkıntı yaşamazsın.Ama uymazsan olucakları tahmin bile edemezsin.Bir daha asla unutmayacağın şeyleri görür ve bizzat yaşarsın.O yüzden ayağını denk al,eğer bir yanlış hareketini görürsem yapacaklarım karşısında yerin dibine girmeyi tercih edersin.Anladın mı beni ?
Bu okulda da sorun yaşamak istemediğim için susup usulca kafamı salladım.Bu kız sandığımdan daha kötüydü.İstediğini elde etmişcesine başını salladı:
-Aferin cici kız,kuralları öğrenmişe benziyorsun. Böyle devam et ki ben de sana zarar vermek zorunda kalmayayım.
O arkasını dönüp,topuklu ayakkabılarıyla tekrar yere işgence yaparken bende bir kez daha başımı salladım. Onun uzaklaşmasının ardından bende sınıfa yöneldim.
Tanrım herşey bu kadar zor olmak zorunda mıydı? Burada da mı şanssızlık peşimi bırakmayacak?Ben sana bu kadar kötü ne yapmış olabilirim? Üstelik daha sırrım bilinmiyorken bunları yaşıyorsam sırrım ortaya çıkarsa ne yaparım? Ow ow ow,hayır.Tekrar seçimlerimle yargılanmak istemiyorum.Tekrar
karanlıkta yanmak istemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BLUEBERRY KISSES
Roman pour Adolescents"Mutlu bir sona ihtiyacımız yok.Bizim sonumuz olmayacak" dedi gökyüzümü oluşturan masmavi gözlerini dudaklarıma kaydırırken...
