Η φατρία μεγαλώνει, απόγονοι γεννιούνται και νέες περιπέτειες και ιστορίες πλάθονται.
Έρωτας και αγάπη βάζουν για ακόμα μια φορά, φωτιά στις παγωμένες νύχτες και κάνουν αυτόν τον άγριο για κάποιους τόπο, να μοιάζει με παράδεισο για κάποιους άλλους.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Γκόραν...
Το επόμενο πρωί μετά από την επιστροφή μας στην φατρία, ξυπνάω νωρίς και σηκώνομαι από το κρεβάτι μου. Βάζω το παντελόνι μου και τις χοντρές μου μαύρες μπότες και βγαίνω έξω από το σπίτι ήσυχα καθώς όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται. Η θερμοκρασία είναι χαμηλή, το κρύο ψυχρό, αλλά έχω μάθει να συγκρατώ και να σκληραγωγώ τον εαυτό μου. Έτσι, ξεκινάω να τρέχω για να γυμναστώ με προορισμό την μεγάλη λίμνη κοντά. Κάθε μέρα βουτάω στα παγωμένα της νερά και κολυμπάω. Θα μπορούσα να το κάνω στην θάλασσα αυτό, όμως δεν θέλω και άλλους γύρω μου, θέλω να είμαι μόνος μου. Τρέχω ανάμεσα στα ψηλά πεύκα και μετά από λίγο φτάνω στην πολυπόθητη λίμνη.
Η αντανάκλαση μου εμφανίζεται αμέσως στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης και βγάζω τις μπότες και το παντελόνι μου και βουτάω μέσα στα νερά. Το σώμα μου παγώνει και η καρδιά μου και η αναπνοή μου σταματούν από το απότομο κρύο με το οποίο έρχεται σε επαφή το σώμα μου, όμως δεν σταματώ. Βουτάω ολόκληρος μέσα και κάνω ένα μακροβούτι. Ένας άντρας ο οποίος θέλει να προστατεύει τον τόπο του και τους κατοίκους του, πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος για όλα, να ξέρει να παλεύει, να ξέρει να αντέχει, να παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Μετά από αρκετή ώρα, βγαίνω από την λίμνη και αφού ντυθώ, παίρνω τον δρόμο της επιστροφής. Ακόμα οι περισσότεροι κοιμούνται και μόνο λίγοι έχουν ξυπνήσει και έχουν αρχίσει την δουλειά, όπως ο σιδεράς του χωριού.
Καθώς περπατάω το βλέμμα μου πέφτει στην ταβέρνα, στο καπηλειό της φατρίας. Η μικρή κόρη του ταβερνιάρη, η οποία έχει έναν λιγότερο χειμώνα στην πλάτη της από εμένα, βρίσκεται εκεί μόνη της και καθαρίζει. Την πλησιάζω αργά και την παρατηρώ.
"Μουϊρέαν, εσύ θα ανοίξεις σήμερα το μαγαζί;" δεν με είχε ακούσει να πλησιάζω και ξαφνιάστηκε. Μόλις γύρισε και με αντίκρισε τα μάγουλα της ρόδισα εξαιτίας του γυμνού μου στέρνου το οποίο κανένα ύφασμα δεν κάλυπτε.
