Η φατρία μεγαλώνει, απόγονοι γεννιούνται και νέες περιπέτειες και ιστορίες πλάθονται.
Έρωτας και αγάπη βάζουν για ακόμα μια φορά, φωτιά στις παγωμένες νύχτες και κάνουν αυτόν τον άγριο για κάποιους τόπο, να μοιάζει με παράδεισο για κάποιους άλλους.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Ατλή...
Εγώ με την Μπρούντζα είμαστε σπίτι και περιμένουμε τα αγόρια να γυρίσουν σε λίγο πίσω. Έχει αρχίσει να νυχτώνει και εγώ βρίσκομαι στο πίσω μέρος του σπιτιού και με ένα τσεκούρι κόβω ξύλα. Σταματώ για μια στιγμή να πάρω ανάσα και ξαφνικά σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια. Γνώρισα την γυναίκα μου, ερωτευτήκαμε, κάναμε δύο παιδιά και εκείνα ξαφνικά μεγάλωσαν. Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα και από νερό όταν είσαι ευτυχισμένος. Σαν χτες μοιάζει που εγώ και η Μπρούντζα είχαμε παντρευτεί και μετά από λίγο καιρό ήρθαν στο κόσμο τα παιδιά μας. Δύο μικρά μωράκια που έκλαιγαν για αγκαλιές και φαγητό και τώρα έχουν γίνει ολόκληροι άντρες.
"Δεν ήξερα ότι χρειάζεται τόσο πολύ σκέψη για να κόψεις ξύλα."ακούω την γυναίκα μου να λέει και γυρνάω για να την αντικρίσω. Την βλέπω να πλησιάζει προς το μέρος μου και χαμογελάω. Φτάνει ακριβώς μπροστά μου και χαϊδεύει με τα απαλά δάχτυλα της το γυμνό στέρνο μου.
"Σκεφτόμουν την οικογένεια μας."της λέω και την φιλάω στα χείλια. Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο όμορφη γίνεται η γυναίκα μου.
"Ελπίζω μόνο τα καλά και όχι τους τσακωμούς μας."μου λέει γελώντας και εγώ την βάζω πιο βαθιά στην αγκαλιά μου.
"Όλα καλά είναι μαζί και με τα παιδιά μας. Θυμάσαι πως γνωριστήκαμε;"αγγίζει τα μαλλιά μου και γνέφει θετικά.
"Κάθε μέρα, ήσουν ο πιο όμορφος άντρας που είχα δει."ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος μου και αναστεναζει χαρούμενα.
"Δεν είχα ξανά δει ποτέ στην ζωή μου μάτια που να έχουν χρώμα ίδιο με των δικών σου. Είμαι ευγνώμων που τα παιδιά μας τα κληρονόμησαν."φιλιομαστε για ακόμα μια φορά και αυτό το φιλί έχει μεγαλύτερη διάρκεια από το προηγούμενο.
"Έλα να πάμε μέσα, αρκετά ξύλα έκοψες, τα υπόλοιπα άσε να τα κάνουν τα αγόρια, εξάλλου δεν θέλω να μου κρυώσεις."μου λέει γλυκά και φτιάχνει τα μαλλιά μου. Λατρεύω που ύστερα από τόσο καιρό είμαστε το ίδιο ερωτευμένοι και αγαπημένοι όπως την πρώτη φορά.
