ΒΙΚΙΝΓΚΣ ΙΙ: Η αγγελική πριγκίπισσα...

Κεφάλαιο 11...

Δύο μήνες μετά...

Άστρηντ...

Όπως κάνω κάθε δεύτερο βράδυ, βγαίνω από το σπίτι μου και πηγαίνω στο σημείο του δάσους στο οποίο βρίσκομαι με τον Μπράντερ. Κάθε φορά νιώθω την ίδια και περισσότερη χαρά που θα βρεθώ στην αγκαλιά του και τα χείλια μου θα αγγίξουν τα δικά του. Φτάνω εκεί και βγάζω την κουκούλα την κάπας μου από το κεφάλι μου. Ακούω απαλά βήματα και γυρνάω να δω τον Μπράντερ μου όμως στην θέση του βλέπω την Μουϊρέαν. Στην αρχή δεν με βλέπει, όμως όταν τα μάτια της πέφτουν στα δικά του και αντιλαμβανόμαστε η μία την παρουσία της άλλης καμία δεν μιλάει ή κάνει κάποια κίνηση.

Απλά κοιτάζουμε η μία την άλλη για πόρτα ολόκληρα μέχρι που αποφασίζω να πάρω τον λόγο.

"Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα μόνη σου;"την ρωτάω ήρεμα γιατί όντως μου φαίνεται περίεργο που είναι εδώ έξω μόνη της. Είναι επικίνδυνα εδώ την νύχτα και αν δεν ξέρεις να προφυλάξεις σωστά τον εαυτό σου ίσως αποβεί μοιραίο.

"Εγώ είμαι εδώ γιατί..."
"Εσύ γιατί είσαι εδώ;"κομπιαζει να απαντήσει και ύστερα στρέφει την απάντηση της σε ερώτηση.

"Εμ εγώ είναι εδώ γιατί..."το μυαλό μου έχει κολλήσει, το ίδιο και η γλώσσα μου, δεν μπορώ να σκεφτώ ή να μιλήσω. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου, δυνατές φωνές και θόρυβος ακούγονται από το βάθος του χωριού. Στρέφω τον βλέμμα μου προς την πηγή της φασαρίας και το ίδιο κάνει και η Μουϊρέαν. Παντού υπάρχουν φωτιές, άλλοι πολεμάνε, άλλοι φωναζουν, άλλοι τρέχουν. Πλησιάζουμε λίγο κοντά για να τότε ένας ψηλός άντρας με μούσια και καλυμα στο μάτι εμφανίζεται μπροστά μας. Κάνω να πιάσω το στιλέτο στην ζώνη μου όμως εκείνος μου το αρπάζει και με σηκώνει σαν τσουβαλι στον ώμο του και ξεκινά να περπατάει.

Ακούω την Μουϊρέαν να φωνάζει τον όνομα μου και να τρέχει να με ακολουθήσει για να με βοηθήσει, όμως πριν προλάβει να κάνει πολλά και εκείνη έχει την ίδια μοίρα με εμένα. Χτυπάω τον πειρατή με όλη μου την δύναμη για να τον κάνω να με αφήσει αλλά τίποτα δεν μοιάζει να έχει αποτέλεσμα. Όλοι οι υπόλοιποι είναι πολύ απασχολημένοι να δίνουν την δική τους μάχη για να δώσουν και την δική μας και να μας σώσουν. Ότι και αν κάνω για να ελευθερωθω δεν ωφελεί μέχρι που μας ανεβάζουν σε ένα πλοίο και να πετάνε στο αμπάρι του. Εκεί η Μουϊρέαν βλέπει την μεγάλη της αδελφή την οποία άρπαξαν και αυτή και αμέσως την αγκαλιάζει με δάκρυα στα μάτια.

Κανένας πειρατής δεν είναι εδώ και η πόρτα είναι κλειδωμένη. Παντού υπάρχουν πολύτιμα αντικείμενα και δεν αμφιβάλω πως παρόμοια θα είναι η κατάσταση και στο υπόλοιπο πλοίο. Ήρθαν για να κλέψουν, το θέμα είναι γιατί όμως.

"Τι θα μας κάνουν;"ακούγεται η τρομαγμένη φωνή της Μουϊρέαν.

"Μην ανησυχείς."την καθησυχάζει η αδελφή της.

"Με την πρώτη ευκαιρία που θα βρούμε θα πρέπει να το σκάσουμε και να γυρίσουμε πίσω."λέω καθώς κοιτάω γύρω μου για κάτι το οποίο θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο για να αποδράσουμε αλλά άδικος κόπος.

Όλο αυτό δεν ήταν τυχαίο, εσκεμμένα έγινε αυτή η επίθεση. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι αφού βρω την αιτία για όλο αυτό, θα πρέπει εγώ και τα κορίτσια να βρούμε την λύση να γλυτώσουμε από την αυτήν την κατάσταση.

Πόσα μυστικά υπάρχουν στην φατρία και στην οικογένεια μου;