Η φατρία μεγαλώνει, απόγονοι γεννιούνται και νέες περιπέτειες και ιστορίες πλάθονται.
Έρωτας και αγάπη βάζουν για ακόμα μια φορά, φωτιά στις παγωμένες νύχτες και κάνουν αυτόν τον άγριο για κάποιους τόπο, να μοιάζει με παράδεισο για κάποιους άλλους.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Άστρηντ...
Το πρωί ξυπνάω και αφού χτενίσω τα μαλλιά μου και τα δέσω με μια κορδέλα, βάζω ένα γαλάζιο φόρεμα και κατεβαίνω στην κουζίνα του κάτω ορόφου του σπιτιού μας για να πάρω πρωινό μαζί με την οικογένεια μου. Κάθομαι στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι και καθώς η μαμά γεμίζει τα πιάτα μας ο αδελφός μου Γκόραν έρχεται από έξω.
Αφού φάμε, ο μπαμπάς με τον Γκόραν και τους υπόλοιπους άντρες της οικογένειας φεύγουν για την γειτονική φατρία.
"Είσαι έτοιμη;" με ρωτάει η μητέρα μου,
"Γεννήθηκα έτοιμη." της απαντάω. Παίρνουμε και οι δύο τις κάπες μας και η μαμά παίρνει στα χέρια της και μερικά όπλα. Πηγαίνουμε βαθιά μέσα στο δάσος, σε ένα σημείο που μόνο εγώ και εκείνη γνωρίζουμε. Βγάζουμε τις κάπες μας και στην αρχή τρέμω λίγο από το κρύο αλλά προσπαθώ να το συνηθίσω.
Όλα είναι στο μυαλό.
Η μαμά μου κάνει επίθεση και εγώ την αποφεύγω. Την κλοτσάω στα γόνατα και πέφτει στο χιόνι, όμως την αμέσως επόμενη στιγμή, με τουμπάρει και αμύνομαι.
"Έτσι μπράβο, φύλαγε το πρόσωπο και τα πλευρά σου από τον εχθρό." Συνεχίζουμε την πάλη και στην συνέχεια περνάνε στους στόχους με βέλος και τόξο και με στιλέτα. Οι κορμοί των δέντρων, σιγά σιγά γεμίζουν με μικρά και μεγάλα σημάδια και μετά από πολύ ώρα εκπαίδευσης σταματάμε. Αν μπορούσαμε να μείνουμε παραπάνω θα το κάναμε, όμως είμαστε η άρχουσα οικογένεια, μας ξέρουν όλοι και η πολύωρη απουσία μας είναι πολύ εύκολο να φτάσει στα αφτιά του μπαμπά μου. Μαζεύουμε τα πράγματα μας και αφού τα κρύψει η μαμά στο σπίτι μας, πηγαίνουμε στο σπίτι της Πίπη, οπού εκεί θα βρίσκεται και η θεία Μπρούντζα, για να κάτσουμε όλες μαζί.
Τις συμπαθώ πολύ και τις δύο τους. Είναι καλόκαρδες, χαρισματικές, όμορφες και έχουν και οι δύο, όπως και η μαμά μου, ζήσει ένα παραμύθι όσον αφορά τον έρωτα και πως τον βρήκαν στα πρόσωπα των σημερινών συζύγων τους. Η ιστορία της μίας, πιο ρομαντική από την ιστορία της άλλης και αυτό έχει αποτελέσει μεγάλη έμπνευση για τα σκίτσα μου.
