İlk bölüm çok yakında gelecek. AzKar bizimle sonsuza kadar yaşayacak. Kurtuluş ailesi tekrar.
***
Karaca
Rengi karaya yakın, esmer demek. Genç kız da geçen yıllarına dönüp baktığında aklına sadece siyah gelebilirdi. Hayatında siyahtan başka renk yoktu.
Bir de kırmızı...
Kan kırmızısı...
Ne çok kayıp vermişti. Vermeye de devam edecekti. Başka bir ihtimali, oluru yoktu. Şimdi kimsenin yapamadığını yapmaya gidecekti. Düşmanının evine. Sevmediği bir adamın evinde uyuyacak, onun getirdiği yemeklerden yiyecekti. Kader bir kez daha oyun oynuyordu onunla. Onu sevmeyen insanların arasında kalıp duruyordu. Kendini ateşe atacaktı. O yanmaya razıydı. Ne için ? Kendine soramadan edemedi. Kim için ? Elindeki çikolataya bakıp gülümsedi. Onu ömrü boyunca önemseyen tek kişi , dedesi, için.
Bir satranç oyunu oynanıyordu iki aile arasında.Hamle sırası Koçovalılardaydı. Karaca da Şah'ı devirmeye gelmişti.
Son bir nefes alıp kapıyı çaldı. Onu gördü.Azer Kurtuluş'u. Bundan sonra her sabah, her akşam göreceği surata baktı. Korkmadığını belli etmek adına bir adım daha attı. Gözlerini hiç kaçırmadan.
"Kötü bir ev sahibisin Azer. Misafir gelince içeri buyur edilir. " Omzuna hafifçe vurup içeri geçerken tuttuğu nefesini bıraktı. Zor olacaktı.
HAYIR.
ÇOK ZOR OLACAKTI.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTULUŞ
Fanfiction" Vur Karaca ! Bitsin !" Elleri titreyerek tuttuğu silahı sevdiği adama doğrultmak her geçen saniye daha da zorlaşıyordu.Omuzlarında dünyanın yükü vardı sanki. Aşkı ve dünyada onu seven tek insanın intikamı arasında kalmıştı. Gözleri dolarken sevdi...
