Part iki haklı olarak istendi, buyurun efendim.
Ayrıca okuyan, yorum yapan, oy veren herkese çok teşekkürler!
Sizi seviyorum.
İyi okumalar
Ayşegül'den
Ozan'a o iğrenç günü anlatmamın üzerinden bir hafta geçmişti, rahatlamıştım aslında çünkü böyle bir şeyi içinde tutmak kimseye söyleyememek berbattı.
Ozan'la o günden sonra daha yakındık, hatta Batuhan bazen kıskandığını dile getiriyordu şakayla karışık.
Ama Ozan'la bizim aramızdaki ilişki arkadaşlık ilişkisinden farklıydı, ya da bana öyle geliyordu kim bilir. Bunu düşünmeme sebep olanlardan biri, Cemile, alaycıl bir gülüşle yanıma yaklaştı.
- Ayşegül, Ozan nerede göremedim?
Anlamaz gözlerle ona baktığımda açıkladı.
- Hep berabersiniz ya, ondan. Aslında yakışıyorsunuz da he, kız sevgili olsanıza siz.
- Ay Cemile, ha deyince olunuyordu sevgili. Hem Ozan istemiyor belki?
- Ha Ozan kabul etse olur yani? Tamam ben söyleyeyim Ozan'a.
- İlkokulda mıyız Cemile Allah aşkına? Ayrıca kapatabilir miyiz konuyu, arkadaşız biz.
- İnanmadım hanımefendi ama şimdilik rahat bırakıyorum seni.
- Çok sağ olun hanımefendi, Allah razı olsun gerçekten. diyip güldüm.
Aslında Ozan'la sevgili olmak güzel olabilirdi, yani iyi biriydi, iyi anlaşıyorduk ve- dur Ayşegül, arkadaşınız siz düşünme böyle şeyler.
Yanımdaki kahkaha sesinin sahibine döndüm. Soran gözlerle Cemile'ye bakmaya başladım.
- Kuzum sen hoşlanıyor olabilir misin bundan? Ay sevgili olduğunuzu düşündün di mi, ay şapşal aşık ne de güzel gülümsüyordu.
- Saçmalama Cemile, düşünmedim hiçbir şey!
- Tamam tamam sustum, çatma o kaşlarını. Hadi okuma provası yapacağız, hoca çağırıyor. Ay niye geldiğimi unutturdun bana resmen.
***
Okuma provası yaptıktan sonra akşam yemeği hazırlıkları başladı, yemek yendi ve şimdide herkes farklı yerlere dağılmıştı.
Elime kahvemi alıp bahçenin diğer tarafına oturdum, annemi düşünmeye başladım. Ona hala kızgındım ve bir nevi yaşadıklarımın suçunu ona yıkmıştım içimde, bütün sorumlusu o değildi elbette ki ama yine de sinirimi birinden çıkarmaya çalışıyordum sanırım. O pisliğin düşüncelerim de yer etmemesi için onu düşünmüyordum bu yüzdendi anneme yüklenmem.
Düşüncelerle boğuşurken Ozan geldi. İyi ki geldi çünkü bu konuda konuşabileceğim tek insan oydu.
- Ne düşünüyormuş bakalım benim civcivim?
