Ay ben çok özlemişim bunuuuuu.
Selamlar bebeklerim, yılbaşı özel bölümüyle karşınızdayımmm. Yeni yılınız umarım isteklerinizi gerçekleştireceğiniz, hedeflerinize ulaşabileceğiniz bir yıl olur. Hepinizi çok seviyorum.
Keyifli okumalaaar!
İlahi bakış açısı
"Ozan açsana oğlum telefonu! Bak çaktırmayayım derken ele veriyorsun kendini. Ayrıca oyuncusun sen, gülesim geliyor ne lan?!" Evliya'nın sinirle konuşmasıyla Ozan terleyen ellerini pantolonuna sildi ve Evliya'ya döndü.
"Napim kardeşim, evlenme teklifi o kadar kolay edilmiyor işte! Off lafa tuttun Ayşegül kesecek beni!" Daha fazla bekletmeden telefonu açtı ve korkarak kulağına götürdü. Anında kulaklarına dolan sinirli sese karşın gergince gülümsedi ve kendini rahatlatmaya çalıştı.
"Efendim hayatım?"
"Eğer biraz daha geç açsaydın ortada hayatın falan kalmayacaktı Ozan! Sekizde alırım dedin yarım saat oldu bekliyorum gerizekalı! Hayır gelmeyeceksen ara de ki sen gel konumu atıyorum. Ama beyefendi bırak haber vermeyi telefonlarıma çıkmıyor!" Ozan alt dudağını dişlerinin arasına alıp ezerken Evliya gülmemek için büyük çaba sarf ediyordu. İçeri hızla giren Hilmi'yle dikkatini ona verdi.
Hilmi eliyle her şeyin hazır olduğunu işaret ederken Evliya'nın yanına oturdu. Üç yıl olmuştu sevgili olalı ve bugün evlilik teklifini edecekti Ozan. Tabii becerebilirse...
"Aşkım şey oldu, o şey olunca da işte ben şey yaptım ondan hep." Hızla konuşmasıyla Ayşegül gülmeye başladı. Daha çok sinirden gülüyordu ve Ozan bunun gayet farkındaydı.
"Ozan, sevgilim, canım, sakin kalacağım, sinirlenmeyeceğim dedikçe sinirleniyorum. Ya düzgün bir açıklama yap ya da konum at geliyorum. İptal ettiysen de eğer söyle eve döneceğim."
"Tamam, tamam konum atıyorum. Gelince anlayacaksın zaten. Seni seviyorum." Ayşegül kalbinin hızlanmasına gülümsedi ve arabasına bindi. Ozan'ın attığı konuma sürerken oldukça meraklıydı.
Ozan'sa Ayşegül'e konumu attıktan sonra herkesi kovmuştu ve Ayşegül'ü bekliyordu. Bir an hayır derse diye düşünsede hemen sildi bu düşünceyi aklından ve tekrar kontrol etti etrafı. Ağırlıklı olarak beyaz tonları hakimdi mekana. Işıklarla süslenmişti ve yine beyaz ağırlıklı bir masa vardı ortada. Masada ise ikisininde sevdiği yemekler vardı. Ortadaysa limonlu lahmacunlar. Gülümsedi ve Ayşegül'ü beklemeye devam etti. Çok geçmeden gelen araba sesiyle kalbi tekledi. Girişe doğru yürürken bacakları bedenini taşımaya yetmiyordu.
Ayşegül'ü görünce yanına gitti ve elindeki kırmızı gülü uzattı. Elleri titriyordu ve bayılacak gibiydi. Ayşegül gülü yavaşça aldı elinden ve elini tutup yönlendirmesine izin verdi. Tesadüfen beyaz bir elbise giymişti ve ortamla uyumluydu.
"Ozan, çok güzel burası..." Ozan karşısındaki kadının büyülenmiş haline gülümsedi ve sarıldı sıkı sıkı.
"Emin ol senden daha güzel değil. Çok güzelsin Ayşegül Yılmaz, her detayınla, her şeyden, herkesten." Kollarını daha da sıkılaştırken kalbi maratona koşuyordu Ozan'ın. Çok heyecanlıydı. Sarılmayı bıraktıklarında Ozan doğru zamanın geldiğini düşündü ve yavaşça eğildi dizinin üstünde. Ayşegül'ün gözleri büyürken dolmaya başlamışlardı bile. Ozan titreyen sesiyle konuştu.
"Bunun için ayna karşısında defalarca prova yaptım, hatta Evliya'yla bile yaptık ama senin güzelliğin karşısında her şeyi unutuyorum." Derin bir nefes aldı. Ayşegül'ün gözlerine kitledi gözlerini ve konuştu.
