Kitabı biraz daha uzatacağım, kaosss akocakcoakxksm
İyi okumalar!
İlahi bakış açısı
"Sen iyi misin? Yemekte de konuşmadın hiç, bir şey mi oldu?"
Genç kadın sinirle karşısındaki adama döndü ve sonrasını düşünmeden konuşmaya başladı.
"Hiçbir şey olmadı, alt tarafı yemekte arkadaşının sevgilisi sana resmen asıldı ve sen hiçbir şey yapmadın!"
"Saçmalıyorsun şu an. Sakin olur musun? Böyle bir şey olmadı."
"Ozan gerçekten kız içine düştü! Farketmemiş olamazsın." Kadın hayretle adama bakarken genç adam hâlâ şaşkındı bu tepkiye. Sakinleştirmek için konuştu tekrar. Daha da sinirlendireceğini bilmeden.
"Şu gereksiz sinirin geçince konuşalım bence çünkü şu durumda sağlıklı bir iletişim kuramayız."
"Gereksiz sinirim öyle mi? Çok merak ediyorum bu durumun aksini yaşasaydık sen nasıl tepki verirdin? Bir tahminim var benim, duymak ister misin? Muhtemelen yemek kavgayla biterdi! Yani ben daha sakin bile davrandım."
Artık ikiside bağırıyordu ve kızgınlık kırgınlığa dönüşecek gibiydi.
"Hayır öyle bir şey olmazdı çünkü bugün bir şey olmadı!"
"Hayır yani Mert de farketmedi, yanında sevgilisi sana asılıyor bariz bir şekilde ve kendisi gayet rahat."
"Ayşegül, sakin kalmaya çalışıyorum. Saçma sapan şeyleri bu kadar büyütmesen mi? Lütfen şu konuyu kapatalım artık."
"Arabayı durdurur musun? İnmek istiyorum biraz yalnız kalsam iyi olur."
Ozan duraksadı, ne olursa olsun beraber çözmek istiyordu aralarındaki meseleyi.
Ayşegül'se regliden kaynaklanan sinir ve duygusallıkla saçmalamıştı biraz ve aynı ortamda olurlarsa daha da üzmekten korkup yalnız kalmak istemişti. Ayrıca mantıklı konuşacağını düşünmüyordu.
Ozan arabayı Ayşegül'ün evine doğru sürdü. Gecenin bu saatinde Ayşegül'ü öylece bir yerde bırakmazdı. Evine bıraktı ve evine doğru sürdü bu seferde.
Bugün bir arkadaşı ile görüşmüşlerdi. Yemek Ozan'a göre sorunsuzdu ama Ayşegül için durum iç açıcı değildi işte.
Eve geldi sonunda ve hızla odasına yöneldi. Üzerini değiştirip yatağına attı kendini ve uyumaya çalıştı.
Ayşegül'den
Sinirle eve girip kapıyı kapattım. Tabii o sinirle biraz(!) hızlı çarptım. Fatma salonda televizyon izliyordu. Koltuğa oturdum ve ne izlediğine baktım. Hayvan belgeseliydi. Televizyondan gözlerini ayırıp bana baktı. Kaşları çatılırken konuştu.
"Nasıl geçti yemek?"
"Kavga ettik." Ağlamamak için kendimi sıkıyordum. Kendime sinirliydim şu an. Fazlasıyla hemde, hiçbir suçu yokken üzmüştüm Ozan'ı. Kendime bütün küfürleri sıralarken Fatma oturduğu koltuktan kalkıp yanıma oturdu.
"Niye be?" Derin bir nefes alıp anlattım bu akşamı.
"Bravo Ayşemgül, kızım çocuğun ne suçu var? Niye yüklendin ona bu kadar?"
"Ya ne bileyim anlık sinirle saydım sayıştırdım ama çok pişmanım Fatma." Al işte tutamamış ağlamaya başlamıştım. Hep böyle olurdu, gereksiz sinirlenirdim her şeye sonrada oturur ağlardım.
