Seeking Attention

XV

[Grammatical Errors and Typographical Errors ahead]

[Ananchel POV]

Nagising ako dahil sa liwanag na tumama sa mukha. Nakabukas ang kurtina sa malaking glass window na kagabi namay nakasara, at ang mga ilaw na hindi ko na napatay kagabi ay naka off na rin. When I recall what happened last night, a small smile crept in my lips. Lumingon ako sa gilid ko pero wala na roon si Devourah, ang kaninang sayang naramdaman ko ay napalitan ng pagkabigo. So after all that happened she's still doesnt like me? Ofcourse Ananchel, hindi naman porket binigay mo sa tao ang sarili mo ay gustuhin kana agad. Stupid! Kastigo ko sa sarili ko.

Tumayo ako at napansin kong nakasuot ako ng maluwang na shirt, it's one of my favorite shirt. Wala akong maalalang nagsuot ako ng t-shirt kagabi, I was too tired to even get up kaya deretso na akong natulog.
Not unless she dressed me- no no Ananchel, don't ever think of that, you'll end being dissapointed.

Dumeritso ako sa banyo, naghilamos at nagtoothbrush. Hindi na ako nagabalang magpalit ng damit o magsuot ng panloob, wala namang ibang tao sa condo unit ko. Lumabas ako, I'm planning to make myself a coffee and a bread, I don't know how to cook okay?

I make way to the kitchen pero kaagad rin akong napahinto nang makita ang taong nagluluto sa loob nito. Wtf? I thought she already left? Not that I hate her here, because infact nagdidiwang ang puso ko ngayong nakikita kong hindi pa pala siya umaalis.

Pinasadahan ko ng tingin ang kabuoan niya. Katulad ng suot ko ay suot niya rin ay isang puting loose t-shirt at maikling short, flaunting her perfect long legs, nag -init ang mukha ko nang maalala ang ginawa namin kagabi. Feels surreal.

Lumingon siya saakin nang maramdaman niyang may nakatingin sa kanya.

"Akala ko umalis kana." mahinang saad ko at naupo sa upuan. Lumapit siya sa akin at nilagyan ng pagkain ang plato ko.
I looked at her and she looks at me too.

"This is the only food that I managed to cook, so I hope this is enough for you." She scratches the back of her head na para bang nahihiya pa siya sa sinabi.

Cute!!

Binaba ko ang tingin sa niluto niya, rice omellete, the plating is so nice na parang gusto kong picturan bago kainin.

"Hindi ka pa marunong sa lagay na yan ha." I smiled at her bago kainin yung niluto niya, for a person who said she doesn't know how to cook, this really taste good.

Nakailang subo pa ako bago ko napansin na nakaupo lang siya sa harap ko at hindi kumakain. She's sipping her coffee, tsaka ko lang rin napansin na may kape pala sa tabi ng plato ko.

"Hindi kaba kakain?" umiling siya bago inubos ang kape niya.

"Can I use your bathroom?" I nodded at her.

"Go ahead. Feel free."

Sinundan ko siya ng tingin nang lumabas siya ng kusina.

I don't know why I have this feeling that she's not the Dev I used to know.

She's far from the distant Devourah that I know.
I smiled at myself before eating again