Love is Confusing [On Going]

XVII

Genevieve 

Buti na lang wala pa ring pasok ngayon. Panigurado nasa room ako at iyak nang iyak. Ngayon, umiiyak ako habang nakatayo sa likod ng bahay namin at tinitingnan ang lupang pinaglibingan ko kay B.

"Good morning, B," sabi ko nang nakangiti kahit na lumuluha.

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari sa isang gabi...

Kelly my friend and Bach my boyfriend betrayed me.

Apparently, Bach and I broke up.

My Mother has a cancer.

One of my bird died.

Nice. The best night of my life.

"Gen." naramdaman ko ang kamay ni Papa sa balikat ko.

Mabilis ko namang pinunasan ang luha ko at humarap sa kaniya. "Bakit, Pa?" Nakangiti kong tanong.

Binigyan niya ako ng malungkot na ngiti. "I'm going," paalam ni Papa.

Hospital is my Mother's new home and that is where my Father's heading to. Papa took a long time leave on his job to take care of my Mother. I insist that I can, but he kept telling me that I should focus to my study.

Nakita kong napatingin si Papa sa likuran ko. "Ibibili na lang kita ng bagong ibon," ani Papa.

Tumawa ako. "Ako na, Pa. Just take care of Mama. Don't worry about me," I assured.

Tumango siya at humalik sa pisngi ko bago umalis. I grabbed my phone when I heard it rang. It was unregistered number and I'm hesitating to pick it up. The call hanged up itself. Maya maya tumawag din ito muli kaya sinagot ko na.

"Hello? Who's this?" Tanong ko sa kabilang linya. "Hello? Is anyone there?" Tanong ko ulit nang walang sumagot.

"Gen." Napahinto ako sa boses na iyon.

"Kelly," halos bulong kong wika.

"Gen, I'm sorry."

It hits me hard. Kelly can apologized but Bach can't. Kagabi, halos hindi ako makatulog sa nangyari, bukod sa hinihintay ko ang tawag o text man lang ni Bach para marinig siyang humingi ng tawad. Hanggang sa nakatulog na ako, at mula paggising wala pa rin ako natanggap.

"Look, Gen. I want to meet you to apologize in person," she said sincerely. "I know, it cost too much pain to you."

Hindi ako sumagot.

"Bach and I were both drunk. We didn't know what we were doing. I really want to see you and explain everything. Are you free later?"

Huminga ako ng malalim. It's been a year  since I saw Kelly. And I didn't expect that we will see each other in this kind of situation.

"Gen, are you still there?"

"Okay. Text me your location," sabi ko at agad na binaba ang tawag.

Muli ko nanamang narinig ang ringtone kong huni ng ibon. Naalala ko nanaman ang ibon kong namatay... Binasa ko ang mensahe ni Kelly at pinuntahan ang lugar na sinabi niya.

Sa isang Coffee Shop ako dinala ni Kelly. Sa pintuan pa lang nakita ko na ang kinauupuan niya. Nagulat naman ito ng umupo na ako sa harap niya.

"G-Gen."

Kelly is still the same. Wala namang nagbago sa pisikal niyang anyo, maliban lang sa buhok niyang kulay kayumanggi na.