Kalbi kırık küçük bir kız çocuğu tanıdım.
Gözlerinde yaşamın yıkık kalıntıları, omuzlarında hüznün prangaları, nasır tutmuş avuçlarında hayatın ipe dizdiği
ölü suretler...
Peki sen birküçükkırıkkayıpkalbi
onarabilir misin?
...
Çok mu acıyor canın sevgilim ? Acıyorsa söyle bana , birgün ölürüz. Diner canının acısı... SF.Bal
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözyaşlarımız birgün dinecektir . Önemli olan gözyaşlarımızın dindiği vakit acılarımızında dinmiş olması.
Artık hayattan zevk alamadığımı hissediyordum. Gün geçtikçe hissizleştiğimi ve bedenim hissizleştikçe kalbimin de yok olduğunu . Bunlar geçecekti , geçerdi elbette . Ama ben acım dindiğinde , onların yokluğunu unutmak istemezdim.
Onlar ölmüştü . Öldüklerinden bugüne otuz yedi gün geçmişti . İnsan birisini kaybettiğinde onları kaybettiği günü hatırlama gereği duyardı . Benim tarihle ne kadar aram olmasa da sayıyordum işte ,kalp acısı her acıya kafi .
İçimde tarifi edelemez bir pişmanlık var . O gün o avukata öyle davranmamalıydım. Sonuçta bana hiçbir kötülüğü dokunmamıştı. Ama içimdeki pişmanlık avukatın kırılmış olmasından kaynaklı bir pişmanlık değildi elbette.
Ailem...
Ailem bana böyle öğretmemişti .
Annem o davranışımdan sonra benden utanmış mıydı ? Peki ya onları hissedemezken nasıl kendimi affettirecektim.
Özür dilemelisin ?
İç sesime ilk defa hak verdim özür dilemeliydim ailem bana böyle öğretmişti .
Saat öğlene yaklaşıyordu. Kahvaltıyı yaptıktan sonra odama çekilmiştim.
Aklıma gelen fikirle yataktan fırladım ve gardıropa doğru ilerleyerek kapaklarını açtım . Kendime düz beyaz bir tişört ile kot pantolon seçerek hızlıca üzerime geçirdim . Ayağıma siyah postallarımı ve üzerime trençkotumu ve montumu giyerek evden çıkmak üzere odamdan ayrıldım .
Evden çıktığımda mont giydiğim için şanslıyım diye düşündüm ama sonra anladım ki aslında şansın benden yana olduğu zamanlar hep saçma vakitlerdi .
Villaların olduğu sokaklardan geçerek kavşağa geldim .
Ah bu kavşakta annemle ne güzel anılarımız vardı .
