Keuzes

Hoofdstuk 7

Daar lag ik dan, met mijn prinsesje in mijn handen. Nogsteeds kon ik niet geloven dat ze hier nu echt op aarde is en dat Jason haar de naam heeft gegeven die voor mij op nummer één stond. Ze is prachtig. Het enige wat ik op dit moment kan is naar haar kijken. Alle clichés zijn waar, wanneer je je kind in je armen hebt vergeet je de pijn en weet je pas wat onvoorwaardelijke liefde is. Ze deed het super goed en ondanks dat ze te vroeg was geboren zou ze eind deze avond al mee naar huis mogen. Jason stond nog steeds achter mij en zijn ogen weken niet af van Naléyah. "Wil je je dochter niet vasthouden?" Vroeg ik terwijl ik naar boven keek. Hij begon te glunderen en voorzichtig gaf ik ons kindje aan hem. Hij ging met haar in de stoel zitten. Het was zo'n mooi gezicht. Die grote stoere man was ineens een gevoelige vent. Zijn ogen straalden en ik hoorde hem zachtjes tegen haar praten. Op dat moment wist ik het zeker. Jason is een geboren vader. Ook mijn beste vriendin Sasch was mijn meisje aan het bewonderen. Ik genoot van elk moment. Jason merkte ineens op dat Richardo nog in de wachtkamer zat, en zonder wat te zeggen liep Sascha weg. Al snel kwam ze terug, samen met Richardo. Hij liep gelijk naar mij en gaf me drie kussen. "Gefeliciteerd Chay ! Je bent een topper." en hij liep door naar Jason en de baby. "Ewa fakka dan, hoe kan jullie kindje zo mooi zijn met zo'n lelijkerd als vader" zei hij lachend. "Ohja, Chayenne's genen" kwam er nog achteraan. Ik grinnikte en Jason keek me boos aan.

Nadat de visite weg was mochten wij ons klaarmaken voor vertrek naar huis. Jason pakte alle spullen bij elkaar en liep voorop. Ik had Naléyah vast in de Maxi Cosy en sjokte achter hem aan. Mijn hele onderkant deed pijn. De auto stond in de parkeergarage onder het ziekenhuis. Eenmaal bij de auto aangekomen zette ik onze dochter voorzichtig op de achterbank. Zelf ging ik ernaast zitten. Toen Jason de auto instapte keerde hij zijn hoofd gelijk naar mij. "Tfoehh waarom ga je daar zitten , ik bijt niet." was het enige wat hij zei. "Kerel ik vind het doodeng haar achterin, of uberhaupt in de auto de eerste keer" zei ik geïriteerd. Terwijl hij zijn gordel vast maakte reed hij weg. Gelukkig reed hij verbazingwekkend rustig.

Toen we thuis aangekomen waren en ik Naléyah in haar bedje had gelegd op onze slaapkamer, ging ik zelf ook op bed liggen. Ik was gesloopt en alles deed pijn. Ondanks die pijn was zij het dubbel en dwars waard. Al gauw viel ik in slaap.

Ik schrok wakker en had geen idee hoelang ik geslapen had. Naléyah was aan het huilen, en had me dus gewekt. Snel pakte ik haar uit het bedje en legde haar aan mijn borst. Het huilen stopte en nadat ze uitgedronken was nam ik haar mee naar de woonkamer. Jason zat te gamen. "Hoelang heb ik geslapen?" Vroeg ik aan hem en hij keek op. "Weet ik veel Chayenne, ben geen timer. Een uur of 3" zei hij en draaide zijn kop weer naar het scherm.

Tjezus wat was die man chagerijnig. Nu kon hij hem krijgen ook en snel legde ik zijn dochter in zijn armen. Gelijk gaf hij zijn volle aandacht aan haar. Dat gaf me opluchting. Dit moest gewoon goedkomen.