Keuzes

Hoofdstuk 8

Na heel wat opgebroken nachten had ik vanacht eindelijk een keer goed kunnen doorslapen. Naléyah was inmiddels al een maand oud. Voor mijn gevoel ging het allemaal zo snel. Vanacht had ze voor het eerst een beetje doorgeslapen. Ik keek naar mijn wekker en zag dat het 7 uur was. Zonder enige moeite stapte ik uit bed en liep naar de slaapkamer van mijn prinsesje. Wederom was ik alleen thuis met haar. Mijn vriend was de afgelopen twee weken continu van huis weg. Wat hij dan uitspookte ? Ik had zo mijn vermoedens wel maar wou er niks, maar dan ook niks mee te maken hebben. Hij was ontslagen bij de vuilnis en toch kwam hij elke keer met geld thuis. Wanneer ik daar naar vroeg flipte hij compleet. Mijn vriend begon langzamer hand weer te veranderen in de man die hij was voordat hij vast had gezeten. Terwijl ik Naléyah uit bedje haalde, hoorde ik de voordeur open gaan. Met mijn dochter op mijn arm liep ik er naar toe. Daar stond Jason, straalbezopen in de gang. Met mijn vieste blik keek ik hem aan. Hij haalde zijn schouders op en snauwde naar me. "Wat nou! Ga dat kind voeden ofzo" en wankelend liep hij langs me heen, linea recta naar de slaapkamer. Stomverbaasd van zijn gedrag liep ik met Naléyah de woonkamer ik. Voorzichtig legde ik haar in de box zodat ik een flesje kon gaan maken. Borstvoeding was ik na een paar dagen al mee gestopt. Mijn borsten produceerden niet genoeg melk.

Nadat ik Naléyah het flesje had gegeven legde ik haar terug in de box en besloot naar Jason te gaan. Ik moest en zal met hem praten. Voorzichtig opende ik de deur van de slaapkamer en daar lag meneer voor pampes op bed. Zonder ook maar rekening te houden met hem sprong ik in bed. Hij schrok wakker. "What the fuck Chayy" snauwde hij. Het enige wat ik kon is hem doordringend aankijken. Hij stonk ontzettend naar whiskey. "Waar ben je de hele nacht geweest?" Vroeg ik en terwijl ik dat vroeg had ik al weer spijt. Die spijt was terecht want zonder pardon duwde hij me knetterhard van het bed af. Ik viel met mijn hand achter mijn rug en hoorde wat kraken. De pijnscheut die ik toen voelde was niet meer normaal. Mijn middelvinger was dan ook gelijk opgezwollen. Van schrik en pijn begon ik te huilen. Jason schrok op en hielp me van de grond af. "Sorry schatje, sorry sorry sorry" zei hij alleen en omhelsde me. Ik rukte me ondanks de pijn los en zei kwaad dat hij zijn roes uit moest gaan slapen.

In de keuken stond ik mijn vinger te koelen maar de pijn werd niet minder. Met één arm probeerde ik Naléyah haar jasje aan te trekken maar dit ging moeizaam. Toch lukte het me. Ik haalde haar uit de box en legde haar in de kinderwagen. Zelf trok ik ook mijn jas aan en liep met mijn meisje naar buiten. Die vinger was echt niet goed dus ik moest er even naar laten kijken. Terwijl ik naar het ziekenhuis liep belde ik Sascha op en vroeg haar of ze naar het ziekenhuis kon komen.

Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis stond mijn beste vriendin al te wachten voor de ingang. Ze rende naar me toe. "Wat is er gebeurd" vroeg ze en ik liet haar mijn vinger zien. "Ik ben gestruikeld in de badkamer en toen viel ik en klapte mijn vinger dubbel" zoog ik uit mijn duim. "Damn, waar is Jason dan?" en ik zuchtte. "Jason is aan het werk". Tegen Sascha loog ik normaal nooit, maar wat moest ik in dit geval dan. Ik kon onmogelijk de waarheid vertellen. Samen liepen we het ziekenhuis binnen.

Gebroken ... mijn vinger is gewoon gebroken ! Na een halve dag gespendeerd te hebben op de eerste hulp kon ik dan eindelijk met mijn gloednieuwe spalk naar huis. Thank god was Sasch met de auto naar hier gekomen en kon ze mij en Naléy afzetten bij ons huisje. In de auto vielen mijn ogen elke keer dicht. Ik was suf van de pijnstillers en keek er tegenop om Jason nu te zien. Het was maar een kort ritje maar ik was toch even ingedommeld. Eenmaal bij ons appartementen complex aangekomen hielp Sascha me met de kinderwagen en die kleine. Ze kon helaas niet blijven want ze ging uit eten met haar vriend.

Toen ik in de lift stond deed ik mijn telefoon van vliegtuigstand af en binnen de kortste keren zag ik dat Jason me wel 20x gebeld had en gesmst. Alles klikte ik weg en liep de lift uit toen we op mijn etage waren.
Voordat ik binnen kon stappen hoorde ik al geschreeuw uit de woonkamer komen, "Waar zat jij!" Ik besloot het te negeren en liep gewoon naar hem toe. Hij keek me vanaf de bank aan. Zag hij nou echt niet de spalk om mijn vinger? Jason stond op en liep naar de kinderwagen om een slapende Naléyah eruit te halen. Hij plofte met haar op de bank en ik liep naar de keuken om een glas water te pakken. Daarna ging ik naast hem zitten. "Waarom reageerde je niet op mijn berichten?" vroeg hij rustig. Ik keek hem boos aan en vertelde dat ik de halve dag op het ziekenhuis had gezeten. Jason keek geschrokken. "Hoezo?" vroeg hij. Meneer had dus serieus een blackout van de alcohol. "Serieus Jason, hoezo? Omdat jij met je dronken kop mij knetterhard van het bed af hebt geduwd" verklaarde ik. Hij bleef stil