Keuzes

Hoofdstuk 10

Met Naléyah in mijn armen werd ik wakker op de bank. Mijn hoofd deed ontzettend veel pijn en de het voelde alsof ik duizend steken in mijn buik had gekregen. Gelukkig sliep mijn dochter gewoon door in mijn armen en ik besloot haar voorzichtig in haar bedje te leggen. Terwijl ik opstond moest ik slikken van de pijn in mijn buik. Langzaam liep ik naar de slaapkamer van Naléyah en legde haar neer. Mijn hart deed zoveel pijn toen ik naar haar keek, zo'n kleine hummeltje en ze heeft dit mee moeten maken. Gelukkig is ze nog te klein om alles te beseffen. Terwijl ze rustig verder sliep trok ik mijn shirt omhoog om te kijken naar mijn buik, en ja hoor die was bont en blauw. Jason had me heel goed te grazen gehad. Dit gedrag kende ik oprecht niet van hem, nog nooit in al die jaren had hij me met een vinger aangeraakt. Weg bij hem kon ik niet, ik hou van die man. Bovendien is hij de vader van mijn kind. Voor Naléyah had ik natuurlijk al wel een paspoort maar ik kan haar niet wegnemen bij haar vader. Hij is goed voor haar, het is oprecht een goede vader. Voorzichtig liep ik weer naar de woonkamer en ging op de bank liggen, met de babyfoon naast me. Mijn ogen werden zwaar en al snel viel ik weer in slaap.

Doordat er een hand over mijn hoofd heen wreef werd ik geschrokken wakker. "Hey liefje" hoorde ik een bekende stem spreken. Het was Jason, hij was terug. Voorzichtig opende ik mijn ogen, en hij had mijn hoofd blijkbaar al op zijn schoot gelegd. Recht keek ik hem in zijn ogen aan. Geen woord kon ik meer uitbrengen, ik was geschokkeerd. Deze man deed net alsof er niks was gebeurd. De aanhoudende pijn in mijn maag sprak voor zich. "Ik heb zoveel pijn" kon ik langzaam uitbrengen en legde mijn hand op mijn buik. Jasons ogen bleven alleen naar die van mij kijken. "Dat zal best meevallen Chayy, zo hard ging het niet, zet je er overheen. Het zal niet meer gebeuren" zei hij nonchalant. Hoe kon hij er nou zo over denken? Er tegen in gaan deed ik niet, ik wou geen risico lopen. Voorzichtig hielp hij me overeind en vroeg of ik thee wou. Natuurlijk knikte ik, mijn mond was kurk droog. Jason stond op en liep naar de keuken. Nog geen 5 minuten later kwam hij terug met een kopje thee voor mij. Voorzichtig dronk ik mijn thee op en zei verder geen woord tegen hem. Terwijl ik had geslapen had ik een droom gehad. Of ja, een droom? Eerder een nachtmerrie. In mijn droom hadden Jason en ik weer ruzie en dit keer draaide hij zo door dat hij me neerstak. Het ergste is dat ik dat ook nog wel in het echt zou zien gebeuren. De geweldige man die hij altijd voor me was is weg. Deze griezel ken ik niet eens. Doordat ik continu na bleef denken over de hele situatie kwam ik tot de conclusie dat hij eigenlijk een hele slechte vader is. Hij stelt Naléyah open aan huiselijk geweld. Dit was al de tweede keer. Voor mezelf had ik de keuze al gemaakt. Wanneer hij nog één keer doordraait dan wacht ik het juiste moment af en vlucht ik met Naléyah naar een ander land. Ergens waar hij me niet kan vinden. Een land waar hij nooit aan zal denken.

Ondertussen bleef het stil tussen hem en mij. De sfeer was kill en ik kon hem niet eens meer normaal aankijken. Ik zette mijn kopje op tafel en stond op. "Ik ga naar bed Jason, mijn hoofd doet pijn" fluisterde ik zacht en liep gelijk door. Eenmaal in bed liepen de tranen langs mijn wangen. Waar had ik dit aan verdiend? Ik hoorde geklop op de deur en even later kwam hij naast me zitten op bed. "Ik denk dat we toch even moeten praten" zei hij en ik ging rechtop zitten. "Praat" zei ik en keek hem angstig aan. "Het spijt me schat. Ik weet niet wat me bezielde. Ik wil je echt geen pijn doen en ik kan je niet verliezen" het enige wat ik nu kon was zuchten. "Please Cheyy, vergeef me gewoon" zei hij. "Luister Jason, je traumatisseerd je eigen kind! Je noemt mij hoer, je hebt je handen los. Wie ben jij in gods naam?" was mijn reactie. Hij haalde zijn schouders op. "Ik zeg toch sorry, ik beloof je dat ik me zal beteren. Je bent mijn alles, dat weet je toch!" Zei hij en pakte me vast.