Hoofdstuk 1

97 3 0
                                    

Met trillende handen legde ik de zwangerschaps test die ik net had gedaan op de rand van de wasbak. Doodsbenauwd voor de uitslag was ik. Voor de honderdste keer las ik de bijsluiter weer door. Één streepje is niet zwanger, twee streepjes wel. De angst gierde door mijn lichaam want eigenlijk wist ik wel zo goed als zeker dat ik in verwachting zou zijn. Overtijd, misselijk, gevoelige tepels en noem zo maar op. Elk symptoom van een mogelijke zwangerschap had ik. Snel  droogde ik me af , deed mijn broek omhoog en pakte de test vast. Eigenlijk durfte ik niet te kijken. Op het moment dat ik mezelf bij elkaar geraapt had hoorde ik geklopt op de deur van het toilet. "Chay, gaat het goed ? Durf je te kijken ?" Het was de stem van mijn beste vriendin Sascha. Ik opende de deur en vertelde haar dat ik niet durfde te kijken en duwde de stik in haar handen. "Kijk jij maar" en dat deed ze. Haar ogen werden groot en ze keek me met een blik aan die ik maar al te goed herkende. Shit.. ik ben echt zwanger. Vanuit mijn ogen voelde ik de tranen al in mijn kassen prikken. Zonder enig blikken of blozen liep ik naar de bank en liet me onderuit zakken. Ik stortte compleet in. Sascha kwam naast me zitten en sloeg haar arm om me heen. Ik slaakte een diepe zucht. "Hoe moet ik dit gaan doen ? Mijn relatie is niet eens stabiel en Jason doet niks voor de kost behalve dan een beetje handelen." terwijl ik dat zei veegde ik de tranen van mijn wangen af. Mijn beste vriendin keek me aan en dat gaf me een beetje rust. "Luister Chay, deze keuze is compleet aan jou. Wil je dit kindje houden, dan hou je het. Wil je het weg laten halen, dan is dat ook jouw keuze. Denk er alleen wel heel goed over na. Het is nu natuurlijk een complete shock, maar je moet de schrik even laten zakken. Wachten op een moment dat je weer helder na kan denken." Die woorden gaven me troost. Ze had gelijk, Sascha had altijd gelijk. Naast mijn beste vriendin was zij ook de enige familie die ik nog had.

Vijf jaar geleden, toen ik op 14 jarige leefdtijd een relatie kreeg met de toen nog 20 jarige Jason waren mijn ouders alles behalve amused. De band tussen hen en mij verslechterde omdat ik compleet in de wolken was van mijn eerste echte vriendje. De ruzies in huis liepen steeds hoger op en na een paar maand werd ik het huis uit gesmeten. Sindsdien woon ik bij Jason. Een jaar geleden zocht mijn moeder weer contact met mij. Ze vertelde dat mijn vader terminaal ziek was en ze wou graag de familie band herstellen. Het is nu 5 maand geleden dat mijn vader is gestorven. De laatste maand van zijn leven had ik hem gelukkig elke dag kunnen zien. De dag dat hij overleed blijft een van de zwartste dagen uit mijn leven. Een maand later kreeg ik het verschrikkelijke nieuws dat mijn moeder zelfmoord had gepleegd. Het gemis van mijn vader was haar fataal geworden.

In een korte periode heb ik het verlies van mijn beide ouders moeten verwerken. Tijdens die intens moeilijke tijd had Sascha altijd voor me klaar gestaan. Mijn vriend Jason was er toen ook wel, toch is dat anders. Hij had nooit een band met mijn ouders gehad en kon mij niet steunen op de manier hoe Sascha dat deed. Bovendien zat Jason om de zoveel tijd toch wel weer in de bak, net zoals nu.

"Waar denk je aan schat?" gelijk werd ik uit mijn gedachtes geschut door de stem van Sas. "Aan alles, aan pap en mam, de afgelopen tijd met Jason." mijn vriendin pakte me vast en knuffelde me stevig. De voornamelijkste gedachte die door mijn hoofd spookte was hoe ik dit aan Jason ging vertellen en hoe hij erop zou gaan reageren. Ik was al jaren samen met hem, ons geluk was op en af. We hadden veel ruzie maar toch hield ik van hem. Hij deed dingen waar ik het niet mee eens was maar hij deed het zodat ik een goed leven kon lijden. Dat was waarom ik het accepteerde. Morgen moest ik naar Zutphen om hem te bezoeken. Ik kon het hem maar beter zo snel mogelijk vertellen. Dat lijkt me het beste. Over een kleine twee maand komt hij vrij maar dit kan niet wachten.
Ik voelde dat Sascha me losliet en naar de keuken liep. Ze was thee voor ons aan het zetten. Echt zo lief. Ze besloot dat ze bij me bleef slapen, ze was bang dat ik anders een behoorlijk beroerde nacht zou gaan hebben.

Gelukkig is er in ons appartement plek genoeg. Jason en ik hadden sinds een paar maandjes een nieuw appartement midden in de stad. Drie slaapkamers, een grote badkamer , een prachtige keuken met kookeiland en er was hier een lift in het gebouw. Duizend keer beter dan het huis waar ik bijna 5 jaar geleden bij hem ben ingetrokken. Dat was een kleine studio, maar goed, we konden toen geen kant op. Omdat Sascha bleef slapen moest ik het bed in de logeerkamer gaan opmaken. Snel stond ik op en liep ik naar de kamer. Uit de kast pakte ik schone lakens en verving de oude met de schone.

Inmiddels was het al een uur of elf s'avonds en ik had de hele dag geen hap meer door mijn keel kunnen krijgen. Sas en ik besloten het voor gezien te houden en naar ons bed toe te gaan.
Eenmaal in bed viel ik als een blok in slaap. Dat was ook niet gek want ik had de gehele dag stress gehad. Stress put je uit.

Ik werd wakker van de vogeltjes die aan het fluiten waren. Het was al ochtend en ik keek alles behalve uit naar deze dag. Ik moest het Jason gaan vertellen. Met lood in mijn voeten stapte ik uit bed. Uit mijn kast trok ik een net trainingspak, geloof me, dat is de beste optie als je iemand in de bajes gaat bezoeken. Als vrouw heb je meer kans dat de detectie poort afgaat door je kleding. Met mijn trainingspak liep ik riching de badkamer en sprong ik onder de douche. Na ongeveer een kwartiertje kwam ik er onder weg. Snel schoot ik in mijn trainings pak. Ondertussen was mijn beste vriendin ook al klaargemaakt. We aten snel een boterham, althans, Sascha want ik kreeg nog steeds geen hap weg. Toen Sascha die van haar op had was het tijd om te gaan. Zutphen was een uur rijden dus we mochten nog wel even. In de auto was het gezellig , ik reed. Mijn rijbewijs en auto had ik cadeau gekregen van mijn vriend. Nadat ik mijn rijbewijs had gehaald kwam hij aanzetten met een witte Golf 6. De auto die ik zo graag als beginners auto had willen hebben. Jason had zeker zijn goede kanten. Onder al die tattoeages van hem zit eigenlijk een hele lieve jongen, alleen als je hem kwaad maakt heb je er een verkeerde aan.

Na iets minder dan een uur waren we aangekomen bij het huis van bewaring. Sascha gaf mij nog en Power preek. Snel stapte ik de auto uit en liep richting de ingang van de gevangenis. Bij de receptie gaf ik mijn naam door. Ik liep door naar de detectiepoortjes. Al mijn spullen moest ik hier afgeven en mijn tas werd ondersteboven gehaald. Alles was goed, ik mocht doorlopen naar de bezoek zaal. In de zaal zat Jason al op mij te wachten. Hij stond op en begroette me terwijl ik naar hem toe liep. Langzaam nam ik plaats in de stoel en hij keek me met vragen de ogen aan. Aangezien mijn vriend mij al jaren kende wist hij gelijk dat er iets aan de hand was.

"Lieverd ik moet je wat vertellen" zei ik zachtjes.  Ik zag de angst in zijn ogen verschijnen. Ik merkte aan mezelf dat ik het heel moeilijk vond om het nu te gaan vertellen. Helaas had ik geen andere keuze. "Ik ben in verwaching" fluisterde ik zo dat niemand mij kon horen. Zijn ogen begonnen te glinsteren. Met een doordringende blik keek hij me aan en vroeg of het wel echt zo was.  Ik knikte en zag zijn mondhoeken omhoog krullen. Hij begon te glimlachen en ik kon niet geloven dat hij blij was met deze zwangerschap. Dit gesprek was in mijn droom heel anders gegaan. De verwachting die ik van dit gesprek had gehad was dat hij boos zou worden. In tegenstelling tot dat was hij hartstikke blij met dit nieuws. Voorzichtig pakte hij mijn hand vast en wreef met zijn vingers erover heen. "Hier heb ik altijd van gedroomd, een kindje met jou!" zei hij. Zijn reactie bleef in mijn ogen vrapand. "Jase , luister, ik weet niet of ik het wel wil. Ik ben nog zo jong en bovendien zit jij om de haverklap weer vast" zei ik voorzichtig. Dat moest wel want anders was ik bang dat hij boos zou worden. Hij zuchtte en probeerde me gerust te stellen. "Schat, we krijgen een wondertje, denk je nou echt dat ik dan nog kom vast te zitten. Dit is waarop ik gewacht heb. Ik beloof jou, en die kleine in je buik dat ik de beste vader ooit ga worden. Bovendien heb je het recht niet om mijn kind van me af te pakken door het te vermoorden". Dat hij dit zei deed me goed. We kletsten nog even en voordat ik het wist was het bezoekersuur al voorbij.

KeuzesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu