Myśli Poukładane

Marzenie

Znów powracam tam myślami,
Jak widzisz - zero zmiany.

Miejsce na świecie,
w którym jak matka ukołysało mnie marzenie.
Puste i niewdzięczne,
ale chętne by ujrzeć światło dzienne.

Jak bumerang ze złośliwym grymasem powraca i zimą, i latem.
Myśli stłumione,
lecz wciąż harde, by śmiech zatrzymać mi w gardle.

I nie ukrywam,
łezka się w oku zakręci,
gdy żal w swe objęcia znów mnie nęci.
Przyszedłeś, byłeś, zobaczyłeś,
a teraz strach, że nic po sobie nie zostawiłeś.

Chowam uczucia za maską obojętności,
co powstrzymuje mnie przed snuciem planów o przyszłości.
Ten sam głos do uszu mi szepcze: "Weź stery w ręce."
Lecz jak przeciwstawić się światu w ręku zamiast noża trzymając bukiet kwiatów?

Ciche pytanie ślę do Ciebie. Czy Ty masz marzenie?