Znów stoję na przystanku,
Zacieśnia się pętla
W bogactwie i niedostatku.
Tyle ludzi czuje się źle.
Tylu z nich rozpala gniew.
Niektórzy rozpaczają,
Inni udają
Ale każdemu pęka serce.
A w sercu szaleją płomienie
Jeśli się wydostaną świat na popół
spalą.
Nikt dziś o to nie dba,
ciągle ta lekceważąca ręka
Jeśli nikt zainteresowany się nie pojawi
Świat żal, ból i strach strawi.
CZYTASZ
Myśli Poukładane
PoesiaMyśli poukładane - wierszem pisane. Rodzicami pomysł i idea. Takiej rodzinie trudno od wesela. Złota wstęga zdobi zorze, niech i Tobie wskaże drogę ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Witamy w świecie amatorskiej poezji.
